Bijzondere ontmoetingen in de Arava

Zondag 15 Oktober 2023

Eind van die morgen was het tijd voor mij om uit te checken bij het Jerusalem Gate hotel. Tijd om ook afscheid te nemen van een paar bijzondere echtparen, en andere deelnemers van de Welcoming the King of Glory Conferentie. Iris Bouwman, die me als bestuurslid van onze stichting speciaal had uitgenodigd voor deze conferentie had na het plotselinge vertrek van Moshe, die sterke heimwee had naar zijn land Papoea, een kamer over in het appartement dat ze gehuurd had. Gelukkig was dat appartement niet ver en vanaf mijn hotel met mijn bagage goed te bereiken met de lightrail en te voet via de Mahane Yehuda markt en de nauwe stegen en binnenplaatsen van Nachlaot. Iris kwam met het voorstel of ik een auto kon reserveren om zo met mij als chauffeur naar de huisjes in de Arava te kunnen rijden, waar ze sinds april 2017 niet meer heen kon, omdat ze ze niet zomaar terug kon keren naar Israël, met wat een “visa on arrival” genoemd wordt. Dat ze nu wel het land binnenkwam en met moeite van de douane gedaan kreeg dat ze één maand mocht blijven, was niet minder dan een wonder.

Begin 2023 was ze toch ingegaan op een uitnodiging van de coördinator van de Pacific, Milo Siilate. Hij vroeg haar of ze een Papoea-leider kon vinden, die de Papoea’s aan de westelijke kant van de grens kon vertegenwoordigen bij het tekenen van het Nieuwe Verbond met de God van Israël in Jeruzalem tijdens WTKOG in oktober 2023. Dit zou betekenen dat ze als bemiddelaar en vertaalster mee zou moeten gaan naar Israël, maar toen ze direct de Vader daarop vroeg waarom ze nu niettemin wel terug moest keren naar het Beloofde Land, was Zijn antwoord: “Ik heb Mozes later wel toegelaten tot het Land (Mark.9:2-4), en wil jou laten ervaren wat dit betekent.”
Al gauw had ik online het mij bekende autoverhuurbedrijf Sixt gevonden. Op zoek naar dit bedrijfspand met zijn garage, kwam ik nog langs het museum van Gush Katif, waar ik toch even ging kijken om te zien of er nog wat veranderd was, na een eerder bezoek in 2014. Gush Katif staat voor de locatie in Gaza, waar velen religieuze Joden in 2005 met dwang zijn weggesleept door de eigen Israëlische politie. Hier kunt je een korte indruk krijgen van dit aangrijpende drama.

Kijk vooral naar de scène in de synagoge vanaf 2:56 minuten

Maandag 16 Oktober 2023

Voor deze ochtend had ik een afspraak gemaakt bij Aroma Mamilla met Koen, een lokale Nederlandse bekendheid, onder het genot van een heerlijke cappuccino in de warme zon, met een prachtig uitzicht op de stad ten Westen van de Muur. Zie mijn eerdere blog over hem: https://bvdijk.blog/2015/09/03/twee-dagen-op-stap-met-een-mesjieach-in-judea-en-samaria/
Hij vertelde mij gelijk dat hij net Jan Willem van der Hoeven, de oprichter van de nu 60-jarige Near East Ministry, had helpen verhuizen van Anatat naar Mata. Zelf is hij met zijn vrouw Joeky ook ooit door hen uitgezonden. En hij vertelde over een net gelezen droevig bericht van Todd Bennett, die z.i. een verkeerde weg was ingeslagen met zijn denken door nu helemaal doorslaat door de Esseense of Karaïtische kalender te volgen. Deze Tod wist hem telkens ergens in de Oude Stad tegen het lijf te lopen, als hij weer een nieuw boek uit de serie Walk in The Light bij hem had:

Toen ik vertelde van de conferentie, bekende Koen dat hij de nodige teleurstellend ervaringen met ‘Messiaanse’ leiders en gemeentes heeft gehad, zeker waar dat niet altijd gepaard ging met Messiaans gedrag. Gedrag dat hij eerder tegenkomt bij religieuze zionisten of pioniers, zoals Nati Rom, die voor hem heeft laten zien, hoe hij zich ontfermde over een weduwe met kind, door die ten huwelijk te nemen. Zoals Boaz bijvoorbeeld, zonder wie David niet geboren zou zijn. Maar ook over hoe hij aanwezig was om 7 dagen ‘jesjive te zitten’ na de dood van zijn schoonzoon. Hij heeft vooral moeite met leiders die Jeruzalem gebruiken als een soort decorum; hoe ze een platform opvoeren om naam te maken als ‘apostelen’. Hij is ook beducht voor hun aangaan van relaties met oecumenische partners met hun katholieke versie van de eucharistie. Vanzelf kwamen wij ook te spreken over de internationale politiek, en de rol die president Joe Biden (een Skull & Bones lid) speelt met opnieuw een politiek van verdelen en heersen [als een Machiavelli].
Er waren vanwege de oorlog met Hamas niet heel veel winkels open, maar toch wist Koen mij te wijzen op een paar interessante winkels in de oude stad, waarvan hij de eigenaren dan ook persoonlijk ken. Zo hebben lunchte we bij een Libanese maronitische vriend van hem en stelde hij me voor aan deze Arameeër en zijn Armeense winkel en verwante taalvariaties. Daar vond ik ook de granaatappel die ik als souvenir zocht.

Zo liepen we ook deze winkel met speciale stoffen van brokaat uit Damascus binnen, bij een expert van kledingstoffen met goud brokaat uit met name Damascus in Syrië.

Ik bedacht mij toen ineens, dat Koen ook wel zou weten waar de winkel zich bevond van de destijds vooraanstaande antiquiteitenhandelaar Moses William Shapira [1830-1884], die van mijn blog over de Moses Scroll. Dat wist hij helaas niet direct, maar toen zijn we bij deze hem bekende antiquair gaan vragen, maar die wist het helaas ook niet. Wel was hij zichtbaar trots op de vele tot leven gebrachte negatieven.

Eenmaal terug in hebben we ik alsnog met behulp van het internet uitgezocht die locatie te achterhalen. Ik bleek niet de eerste met die vraag te zijn. Op zoek naar de winkel van Mozes Wilhelm Shapira, de leidende figuur van het 19e-eeuwse archeologische raadsel kwam Shlomo Guil op researchgate in 2012 tot de volgende aanduiding:

1. Shapira had slechts één winkel en zijn antiquiteitenhandel begon in 1871.
2. De winkel was gevestigd in Christian Street in Jeruzalem
3. De winkel had vitrines en een imposante entree met uitzicht op Christian Street.
4. De achterkant van de winkel keek uit op ‘Bathseba’s zwembad’ of ‘Hizkia’s zwembad’ zoals het tegenwoordig bekend staat.
5. Aan de achterkant van de winkel stond een bescheiden Moucharaby, beschreven als een “hangende kooi”.
6. De winkel had bogen aan de achterkant.
7. Het huis had een kleine verwaarloosde tuin.
8. Bij het afslaan van David Street naar Christian Street was het uithangbord van Shapira te zien.
9. In de tuin stonden twee bogen die uitkeken op het bassin van Hizkia.
10. Er stonden twee grote copula’s op het dak van het gebouw.

Koen reageerde toen met: Dit is ongeveer de winkel van de Damascus brokaat waar we waren waar je het sjaaltje hebt gekocht. Het is aan dezelfde kant maar een beetje verderop. Een Armeense klant in mijn wasserij had vroeger daar een schoenmakerij.
Tegen de tijd dat we terugliepen naar de Jaffastreet om daar afscheid te nemen, liep hij toch nog even binnen bij boekwinkel Steimatsky, waar ik hem attent maakte op een aantal interessante boeken. Tot mijn grote verbazing hoorde ik toen, dat hij zocht naar Jewish Pirates of the Caribean van Edward Kritzler. Van dat boek had ik thuis langer geleden al de nodige hoofdstukken versmaad. In dit levendige historische debuut vertelt de auteur het verhaal van een onwaarschijnlijke groep roekeloze Joden die de volle zee plunderden in de nasleep van de Spaanse inquisitie. Aan het einde van de vijftiende eeuw moesten veel joden immers Spanje en Portugal ontvluchten. Het ook Nederlandse regenten waren, die hen in staat stelde om op avontuur te gaan, gemotiveerd door wraak, avontuur en godsdienstvrijheid in een nieuwe wereld, met in een hoofdrol Samuel Pallache, de ‘piraat rabbi’ uit Marokko, die vriendschap sloot met prins Maurits. Dat was dit jaar precies 400 jaar geleden, toen ook Nieuw Amsterdam gesticht werd evenals Formosa (Taiwan) overigens.
Na ons afscheid kwam ik langs Pomeranz, een van mijn favoriete boekwinkels, die zoals de banner terecht zegt de grootste Engelse boekwinkel in Jeruzalem is:

Maar wat schetste mijn stomme verbazing toen ik na het verlaten van de winkel uitgerekend dat boek onder in de etalage zal liggen! Dat was een bijzonder knipoog van Boven!

De meest avontuurlijke onder hen gingen als vrijlopende bandieten de zee op. In schepen met namen als de Profeet Samuel, Koningin Esther en Schild van Abraham vielen en plunderden ze de Spaanse vloot aan, terwijl ze allianties vormden met andere Europese machten om de veiligheid van ondergedoken Joden te garanderen. Gevuld met avonturen op volle zee – inclusief ontmoetingen met Kapitein Morgan en andere legendarische piraten – onthult Jewish Pirates of the Caribbean een verborgen hoofdstuk in de Joodse geschiedenis, evenals de wreedheid, terreur en hebzucht die bloeiden tijdens het Tijdperk van Ontdekking.

Dinsdag 17 Oktober

Na het uittesten van de Citroën automaat bij Sixt was het een hele tour om vandaar naar route 55 te komen, vanwege allerlei omleidingen en onverwachte eenrichtingswegen. Met onze gids Mickey bar Neder (70>) reden we naar Gush Etzion Heritage Center en Oz VeGa’on Nature Preserve langs de autobaan die in het verlengde ligt van het Pad van de Patriarchen en niet ver van Efrat en de plek waar David voor eerste keer gezalfd werd door Samuël. Later zou ok nog 2x gezalfd worden: eerste als koning van Juda in Hebron en later van geheel Israël in Jeruzalem.

Gush Etzion (Hebreeuws : גּוּשׁ עֶצְיוֹן , letterlijk Etzion Blok) is een cluster van Israëlische nederzettingen gelegen in het Judese gebergte, direct ten zuiden van Jeruzalem en Bethlehem. De kerngroep omvat vier Joodse landbouwdorpen die in 1943-1947 werden gesticht en door het Arabische Legioen werden verwoest vóór het uitbreken van de Arabisch-Israëlische Oorlog van 1948 tijdens het bloedbad in Kfar Etzion. Met de wapenstilstandslijnen van 1949 bleef het gebied buiten Israël. Deze nederzettingen werden herbouwd na de Zesdaagse Oorlog van 1967, samen met nieuwe gemeenschappen die het gebied van het Etzion Blok hebben uitgebreid. Vanaf 2011 bestond Gush Etzion uit 22 nederzettingen met 70.000 inwoners.

De saga van het bloedbad in Kfar Etzion

een van de vier belangrijkste oorspronkelijke nederzettingen van Gush Etzion.

Het bloedbad in Kfar Etzion verwijst naar een bloedbad onder Joden dat plaatsvond na een tweedaagse strijd waarin Joodse inwoners van de kibboets en de Haganah-militie Kfar Etzion verdedigden tegen een gecombineerde strijdmacht van het Arabische Legioen en lokale Arabische mannen op 13 mei 1948, de dag dat vóór de Israëlische Onafhankelijkheidsverklaring. Van de 127 Haganah-strijders en joodse kibboetsniks die stierven tijdens de verdediging van de nederzetting, stelt Martin Gilbert dat er vijftien werden gedood bij de overgave. Voor de controverse over de ware toedracht en de wens om het bloedbad van Deir Yassin te wreken en de vernietiging van een van hun Arabische dorpen enkele maanden eerder, en de nasleep daarvan, zoals de hervestiging van Joden uit het Etzion-blok dat in 1948 werd geëvacueerd na dit bloedbad klik hier. En kijk voor de ware toedracht van Deir Yassin en het Arabische narratief over Nakba, zie deze video op dit onvolprezen YouTube-videokanaal van Ko-fi.

Dit was tevens de plek waar 3 jongeren Gil-Ad, Ayal en Naftali in de zomer van 2014 werden ontvoerd en dood werden teruggevonden, hetgeen leidde tot een nieuwe oorlog (Protective Edge) met Hamas in Gaza. Om hun levens in gedachtenis te houden werd op die plek een Park opgericht. Yehudit Katzover en Nadia Mater van Women in Green, de oprichters van de Soevereiniteitsbeweging, hebben de afgelopen tien jaar actie ondernomen en succes geboekt, bij het inprenten van het onderwerp soevereiniteit in het diplomatieke en politieke discours in Israël en daarbuiten met hun missie om de historische aanspraak van het volk Israël op zijn land – soevereiniteit – voort te zetten: “Soevereiniteit met kracht en vertrouwen in de rechtvaardigheid van onze zaak, zonder concessies of enig verband met plannen die leiden tot de oprichting van een Arabische terreurstaat in het hart van ons land.” https://nirshamti.co.il/en/sovereignty/

Sovereignty chess

Oz VeGaon is de plek waar een
nationaal park ontwikkeld werd in herinnering aan de drie jongens die ontvoerd en vermoord werden, wat de aanzet toen was tot de oorlog
tegen Hamas in Gaza in 2014. Zoals in de betekenis van de naam van het park, heeft Juda de moed en het vermogen om stand te houden, tegen alle verwachtingen in, ondanks de prijs die ze soms moeten betalen voor hun volharding.

Oz VeGaon, waar een
nationaal park ontwikkeld wordt in
herinnering aan de drie jongens die vermoord zijn, wat de aanzet was tot de oorlog tegen Hamas in Gaza in 2014.

Tegen de avond heb ik toen nog een speurtocht gemaakt door in Nachlaot op zoek naar een plek waar ik ooit eerder te gast was. Ik was blij dat het me gelukt was het op de tast terug te vinden. Ik voelde me alleen niet vrij om toen zomaar aan te kloppen.

Woensdag 18 Oktober

Kiryat Arba [De Stad van de Vier[1]] bij Hebron is genoemd naar een plek in het land Kanaän, die in de Thora genoemd wordt (Genesis 23:2).[3] Kirjat Arba bevindt zich 1005 meter boven het zeeniveau en is daarmee het hoogst gesitueerd van alle nederzettingen.

Volgens het Hebron-Protocol van 1997 is H1 onder controle van Palestina, H2 kwam onder voorlopige controle van Israël. In 1997 zag Israël zich genoodzaakt de stad aan de Palestijnen over te dragen als onderdeel van de Oslo-akkoorden. Deze overdracht is vastgelegd in de Note for the Record, het Hebron protocol. [2]
Net als bij andere gebieden op de Westelijke Jordaanoever onder de volledige civiele en militaire controle van de Palestijnse Autoriteit – die 18% van het grondgebied uitmaken – is het Israëlische burgers wettelijk verboden de resterende 80% van Hebron, bekend als H1, binnen te gaan. Omgekeerd kunnen Palestijnen Kiryat Arba of de Joodse enclave in Hebron niet zonder toestemming binnenkomen.

Tell Hebron is de heuvel waar David tot zijn tweede zalving kreeg en koning werd over de stam Juda. Zeven jaar later na verovering van de stad Jeruzalem op de Jebusieten werd hij tot koning gezalfd van heel Israël: van alles twaalf stammen. De eerste zalving was in Bethlehem toen de profeet Samuël uit Efrata uiteindelijk David ontdekte bij Isaï en tussen al zijn zonen als de gezochte opvolger van koning Saul (1 Samuël 16:1-13).

Naast de Machpela zijn er ook de graven van bijvoorbeeld Otniel Ben Kenaz (de eerste Richter van Israël), van generaal Avner Ben Ner (een vertrouweling van de koningen Saul en David) en van Ruth en Isaï (respectievelijk de overgrootmoeder en de vader van koning David). Ook bevinden zich er restanten van het paleis van koning David. Het huidige gebouw boven de spelonk van Machpela dateert uit de tijd van Herodus de Grote .

Deze reservist, hier in gesprek met Iris, was hier op zijn eigen verzoek.

Ontvangst bij Beit Hadassa

bij Noam Arnon en zijn vrouw Historicus die ons uitnodigde en koffie schonk, toen wij voor een gesloten deur kwamen bij dit museum. Hij vertelde dat hij een historicus was en een proefschrift had geschreven over de verhouding Hebron en Jeruzalem.

De eerste verdieping van het Beit Haddassah-gebouw werd in 1893 gebouwd met donaties van joden uit Noord-Afrika als de eerste medische kliniek in Hebron. Het gebouw werd gebruikt voor liefdadigheidsdoeleinden en als ziekenboeg, bekend als Chesed Abraham. In 1911 werd een nieuwe verdieping aan het gebouw toegevoegd, gefinancierd door donaties van Joden uit India en Bagdad. Later werd een medisch zorgcentrum geopend door een liefdadigheidsorganisatie. Zowel joden als Arabieren kregen in deze instelling zonder betaling medische behandeling. Deze huizen werden tijdens de opstand van 1929 door Arabieren aangevallen. De rabbijnen, de apotheker en hun families werden tijdens de opstand gemarteld en vermoord. Het medisch centrum in Beit Haddassah werd verwoest. De Britse politie hield zich terzijde en deed niets om de Joden in de stad te beschermen. Na de rellen verdreef de Britse regering de overlevende Joden uit Hebron.

Zijn uitgebreide proefschrift bewijst dat er veel meer aan de hand is dan op het eerste gezicht lijkt: https://www.jns.org/secrets-of-the-cave-of-the-patriarchs-exposed/.

Later vond ik in mijn eigen boekenkast een verscholen brochure terug over 4000 jaar Hebron. Geschreven door niemand minder dan deze zelfde Noam Aron! Ik wist niet wat me overkwam!

Op internet vond ik een website waar hij je kan meenemen op een speciale tour door Hebron: https://hebronfund.org/9th-of-av-tour-of-hebron-with-noam-arnon/? Voor meer bijzondere historische informatie zie: http://en.hebron.org.il/history/topic/4

Bezoek aan Paula Leitner bij Fountain of Tears

Op weg naar ons gastadres hadden we de gelegenheid om ook Fountain of Tears (voor mij opnieuw na 2014) te bezoeken, waar we ontvangen werden door niemand minder dan de Nederlandse vrijwilliger Paula Leitner. Voor mij ook de dochter van René en Ans Leitner, de landelijke regiocoördinator van Toward Jerusalem Council II. Deze dezelfde week zou hun summit eveneens plaatsvinden in Jeruzalem, maar deze was vanwege de oorlog met Hamas helaas gecanceld. Op deze webpagina vertelt zij over haar weg naar TJCII: https://www.tjcii.nl/mijn-weg-naar-tjcii/. Kijk vooral ook naar de vier episodes van hun documentaireserie over de One New Man: https://www.tjcii.nl/video/

Op weg naar Dumela Africa in moshav Idan

Eenmaal aangekomen bij deze moshav, duurde het even voordat we ook een bordje met ‘Dumela African Hospitality’ tegenkwamen. Hanna Gottfeld is namelijk van Zuid-Afrikaanse afkomst en beheerder van aantal huisjes voor gasten. Hij is een echte sabra en eigenaar van landgoed met dadelpalmen. De moshav Idan werd in 1980 opgericht door immigranten uit Canada, de Verenigde Staten en Zuid-Afrika, die zich in 1976 hadden georganiseerd. Het ontleent zijn naam aan de nabijgelegen Idan-stroom, die op zijn beurt vernoemd was naar de Arabische naam voor de stroom, Wadi al -Aidan.

Gevraagd naar de boeken die Iris had achtergelaten kwam Hanna met een doos met opvallend veel boeken van Bodie en Brock Thoene. [3]

Bodie en Brock Thoene

Rosemary von Trapp (February 8, 1929 – May 13, 2022)

In onze gesprekken ving ik ook iets op over Rosemary van Trapp. Wat ik nooit gehoord had, is dat de oudste dochter van de Oostenrijkse kapitein Georg von Trapp en Maria von Trapp zelf vijf jaar lang missionariswerk in Papoea-Nieuw-Guinea deed, samen met haar oudere halfzus Maria Franziska, de op een na oudste van de zeven. Ze was de halfzus van de kinderen die in de film geportretteerd worden. De familie ontvluchtte in 1938 het door de nazi’s bezette Oostenrijk en vestigde zich begin jaren 40 in de Amerikaanse staat Vermont waar ze een ski-lodge openden in Stowe. Sterker nog, ze deed ook vrijwilligerswerk in de geïsoleerde gemeenschap van Ir Ovot in het noorden van Arava en daar bleef voorbij de haar toegewezen visumdatum. Haar hobby’s waren onder meer breien, anderen leren zingen, genieten van haar katten die ‘haar grote vreugde brachten’ en zich overgeven aan ‘af en toe een biertje’, zegt een van haar overlijdensberichten.[4]. “Deze plek brengt me tot rust”, zegt ze in een interview met een zachte, kinderlijke glimlach. “Ik kwam hier voor het eerst in 2001, en sindsdien heb ik mijn jaar in tweeën gedeeld: zes maanden hier en zes maanden in Amerika. Maar hier voel ik me het dichtst bij God.”
Op de vraag wat er in de woestijn is dat ze in Jeruzalem niet vindt, zegt ze: “Als je bidt, luistert God naar je. De woestijn is de achtergrond van de Bijbel en als ik met God spreek, denk ik aan de Bijbel. over Abraham en Jezus, en in deze setting wordt het allemaal reëler voor mij. Ik hou van de woestijn. Er zijn hier geen hekken rond de gemeenschap. Het is gewoon hier midden in de woestijn. Ik lees nu een boek dat zegt: dat er in onze kindertijd muren in onze ziel worden gebouwd, en dat we deze muren moeten omverwerpen om vrijheid te bereiken. Daar geloof ik in. Hier breek ik de muren af. In de woestijn ben ik vrij.’

Donderdag 19 Oktober

Onder het stof konden we nog een bord terugvinden met de tekst:

Tijdens het gesprek was al duidelijk te merken, dat ook daar de invasie van Hamas zijn sporen achterliet, vanwege allerlei reservisten die opgeroepen waren ten koste van dagelijkse gang van zaken die stil kwamen te liggen.

Profetische handeling bij grens met Jordanië bij Bozra

Een van Iris missies was om terug te gaan naar de grens met Jordanië, pal achter de moshav Idan, waar ondanks het prikkeldraad nog steeds de contouren in het zand zijn te zien van een weg die naar Bozra leidt. Iris woonde (met onderbrekingen) van 2003 tot 2011 in de oude stad van David. De Vader zei toen “Ik heb je Mijn liefde voor de plaats, die Ik heb uitgekozen voor Mijn naam laten zien. Nu wil ik je ontmoeten in de woestijn. De plaats waar Ik spreek (Midbar – medaber)”. Zijn hart en verlangen is om zelf ook “aliyah” te maken en terug te keren naar Jeruzalem, de plaats waar Hij zal voorzien in vrede. Dat heeft Hij al gedaan door het offer van Yeshua, maar Zijn terugkeer zal verlossing brengen aan de aarde, want als Zijn gerichten op de aarde zijn, zullen de inwoners der wereld gerechtigheid leren (Jes.26:9). Maar eerst zal er nog een ontmoeting plaatsvinden in de woestijn, die zal leiden naar het moment dat Hij Zijn voeten op de Olijfberg zal zetten.

De woorden ‘Sha’ar Sur’ op dit bord staan voor de poort van vertrek en meer dan een vertrek, het betekent “afwenden”, zoals in “Vertrekt, vertrekt, raakt het onreine niet aan, gij die de heilige vaten des Heren draagt …. (Jes.52:11). Het was een poort die naar de tempel leidde (2 Kon.11:6) en wordt in 2 Kron.23:5 zelfs de Fundamentenpoort genoemd. En hier een herinnering om terug te keren naar Zijn fundamenten en te belijden dat wij daarvoor in de plaats onze eigen fundamenten hebben neergelegd. Dan kan deze “poort”, de poort van vertrek worden en ons leiden naar de Tempel. Die schoenen staan symbool voor de actie om die naar Edom te gooien, waarover in Jesaja 63:1 staat: “Wie is Deze Die uit Edom komt, in helrode kleiding uit Bozra, Die luisterrijk is in Zijn gewaad, Die voortrekt in Zijn grote kracht?” Bozra betekent in het Hebreeuws ‘schaapskooi’. Als je dat weet en Micha 2:12-13 leest, krijgen die woorden een diepere betekenis: Ik zal u, Jakob, zeker verzamelen, geheel en al. Ik zal het overblijfsel van Israël zeker bijeenbrengen. Ik zal het samenbrengen als schapen van Bozra, als een kudde midden in zijn weide. Het zal er gonzen van de mensen. De Doorbreker trekt vóór hen op. Zij zullen doorbreken, door de poort trekken en daardoor naar buiten gaan. Hun Koning gaat vóór hen uit, de HEERE gaat aan de spits“.
Toen ik bijna klaar was met opzetten en bewerken van het concept van deze blog, bedacht ik me dat deze niet af, zonder enige achtergrond te geven over dit moment en hoe Iris hiertoe kwam en om het profetisch belang van deze boodschap enigszins te vatten. Ik heb daarom een aparte blog in voorbereiding over haar roeping en een overzicht van haar veelzijdige wandel met de Vader naar alle uithoeken van de aarde en naar het centrum daarvan.

Peace route langs de grens met Jordanië

Tussen de moshav Idan en moshav Hatzeva ligt een ventweg, genaamd de Peace Road. Het Joodse Nationale Fonds plaveide de Vredesroute langs de grens tussen Israël en Jordanië, ten behoeve van de inwoners van centraal Arava, in navolging van het Israëlisch-Jordanische Vredesverdrag uit 1994.

Vrijdag 20 Oktober Biblical Tamar Park: Juweel van de Arava

Doel van deze dag was bezoek te brengen aan Ir Orvot, een archeologische locatie met een zeer lange en bijzonder historie en nu Biblical Tamar Park heet.

Ir Ovot en Blossoming Rose

Ir Ovot was een religieuze landbouwcoöperatie (kibboets) van 1967 tot midden jaren tachtig, en verwijst nog steeds naar een kleine groep huizen zonder rechtspersoonlijkheid in de Arava. Het ligt binnen de grenzen van de regionale raad van Tamar. [5] Door haar contact en ontmoeting met ene Koen in de stad van David, had Iris destijds al wel gehoord van Simha Pearmutter (1934-1999) die daar een joods-christelijke gemeenschap begon, die zich toelegde op het herontdekken van de Bijbelse Tamar zoals die ooit was. Dankzij zijn inspanningen en de tijdige hulp van een andere visionair, Dr. DeWayne Coxon[6], samen met talloze vrijwilligers, kwam hun droom in zicht. Zoals de Bijbel zegt, en zoals de archeologie voortdurend bewijst: “De wildernis en deze eenzame plek zullen hen blij maken; en de woestijn zal zich verheugen en bloeien als een roos” (Jesaja 35:1). Van alle historische bezienswaardigheden van het oude Israël is Tamar de meest ondergewaardeerde stad in het zuiden.
In 1982 reisden hij en zijn vrouw, Lexie naar Israël omdat hij had nagedacht over een idee om een kas in Israël te bouwen sinds ik in 1979 een groep professionele ingenieurs, geïnteresseerd in zonne-energie, naar Israël leidde. We hadden gehoord van Simha Pearlmutter in de Arava bij kibboets Ir Ovot in het zuiden van Israël en ik wilde hem ontmoeten. We maakte toen geen verbinding omdat ik dacht dat we een kas zouden bouwen in Tel Aviv. In 1983 vlogen ik en mijn zoon, Rob naar Israël om te onderzoeken hoe Jordan College-studenten een semester in Israël konden studeren. Later in 1983 werd BREF committee, (Blossoming Rose Environmental Fund) opgericht, een particuliere christelijke organisatie met een missie om bij te dragen aan de ontwikkeling van een historisch begrip van het land Israël. Van alle historische bezienswaardigheden van het oude Israël is Tamar de meest ondergewaardeerde stad in het zuiden.
Toen deze christelijke groep in 1984 begon en door Pearlmutter werden verwelkomd en de benodigde toestemming gaf, werden er huizen gebouwd op de top van de tel van wat Kibboets Ir Ovot (de stad Ovot in de Arava in Zuid-Israël) was, dat toen vooral nog bekend stond als Fortress Hazeva.[1] Ook begonnen ze met de fundering van de kas (greenhouse) aan de voet van een heuvel bij het kibboetskantoor. Terwijl we de fundering legden, ons eten klaarmaakten en verder ploeterden, maakten we kennis met de familie Pearlmutter. Ze deelden verhalen over het leven in de woestijn en hoe ze in de oude Israëlische legerbasis bij Ir Ovot terechtkwamen. Ze bestookten Simha met vragen en kwamen erachter dat ze ernstige financiële behoeften hadden, een aantal onbetaalde energierekeningen en niet genoeg eten op tafel. De gemeenschap in Ir Ovot telde toen acht personen: Simha, zijn vrouw Rachel en hun twee zonen, Ari en Dari, hun ouders, Harry en Rose, en twee anderen die geen familie waren, Peter en Yehuda. Ze hebben de fundering voltooid en bedoeïenenmetselaars ingehuurd die de kas hebben voltooid. Twee botanici testten de effectiviteit van de kas voor het verbouwen van groenten. Ze hadden de kas gebouwd als experiment om arme gezinnen te helpen voedsel te verbouwen in de woestijn, en ze verbouwden tomaten en groenten om het voortbestaan van de familie Pearlmutter te zegenen. Zaad, kunstmest en water kosten meer geld dan zij hadden, en bovendien was het planten en oogsten in de Arava heet en zwaar werk. Alleen al het bezig houden van studenten, het eten op tafel en het schoonhouden van de faciliteiten vereisten de meeste wakkere uren van de vrijwilligersgemeenschap.
Tijdens de eerste vijf jaar bij kibboets Ir Ovot, van 1984 tot 1989, toen ze werkten in de landbouw, archeologie, vergroening en het repareren van gebouwen, rezen er problemen. Wayne heeft in die jaren veel discussies gehad met Simha over de verschillen tussen praktijken in het jodendom en het christendom. Als christenen wilden ze Israël helpen waar ze maar konden, maar ze beschouwden henzelf als de heidenen uit Jesaja 61:4-5, die Israël hielpen maar geen bekeerlingen werden. Ze hadden grote belangstelling om van het Joodse volk te leren en hen te helpen, maar ze hadden niet geanticipeerd op de problemen die zich voordeden.
In die beginperiode kwamen ze overeen om de synagoge van Simha, die de pioniers in een van de gebouwen in de jaren zestig hadden geïnstalleerd, te verhuizen van wat ze de Lower Village noemden, naar het Britse gebouw bovenop de tel. Dit werd later het enige gebouw uit het Britse tijdperk dat die periode nog vertegenwoordigde, nadat de archeologen in de loop der jaren verschillende opgravingen hadden voltooid.
Maar na de inspiratie van die ervaring kwamen ze de behoefte tegen om te veel onbekende gebruiken te houden. Simha droeg als ultraorthodoxe jood zwarte kleding, een hoge zwarte hoed, tzitzit en pijpekrullen (payots). Hij werkte niet met ons op het veld, omdat hij zei dat zijn kleren vies zouden worden en dat ze, omdat ze zwart waren, de zon zouden aantrekken.|
Er was een gordijn in de synagoge dat de vrouwen van de mannen scheidde, wat noch comfortabel noch acceptabel was voor zowel de mannen als de vrouwen, maar het waren de koosjere voedselwetten die diepere problemen veroorzaakten. We hielden ons bij Ir Ovot niet aan de spijswetten, omdat als heidenen de regels om Kosher te houden veel te moeilijk waren, terwijl we met halsbrekende snelheden werkten om Simha’s en onze doelen te bereiken.

Dit waren wat citaten die ik geselecteerd heb uit vier e-mails van Blossoming Rose, waarin Dr. DeWayne Coxon vier hoofdstukken heeft gedeeld uit zijn boek An Old Story Lives Again, waarin hij in 2020 is begonnen. Voor de volledige inhoud (in het Engels), klik hier.

In 1992 publiceerde dr. De Wayne Coxon eerder zijn boek Living Prophecies – a crumbling wall between Christians & Jews, with Forewords by Rev. Harald Bredesen; James Wilch and Rabbi Yechiel Eckstein. In 2020 begon hij met het schrijven van An Old Story Lives Again: het oude verhaal van het Bijbelse Tamar Park.
Met toestemming van de Centrale Raad van Arava begon Blossoming Rose met aanplantingen die later zouden inspireren tot een completere ‘Tuin der Eeuwen’, geïdentificeerd in hun Vijfjarenplan (2020-2024). In 2019 volgde zijn zoon Rob Coxen hem op als president.

Simha Pearlmutter (1934-1999)

Simha Pearlmutter werd geboren in een joods gezin in Miami, Florida. Geïnspireerd door enkele ideeën van wijlen rabbijn Shlomo Carlibach creëerde hij daar begin jaren zestig een kleine orthodoxe gemeenschap. Na zijn ontdekking van Jesjoea als ‘redder’ in joodse gebedenboeken en zijn geloof in de nabije toekomst van de Messias, vestigden hij zich om die reden in 1966 in Jeruzalem belandde en een jaar later op wonderlijke wijze in 1967 in de Arava, waar zijn geloofsgemeenschap Kfar Yeshua werd genoemd en uitgroeide tot kibboets Ir Ovot. Na verloop van tijd begon hij ook te geloven dat de Messias eerst zou arriveren vanaf de berg Edom, die tegenover Ir Ovot ligt.

Na zijn opmerkelijke overgave en vreugde over het erkennen van Yeshua zei hij: ‘Hoe kan ik iets voor U doen?’ Toen hoorde hij Yeshua antwoorden: ‘Ik heb je gereinigd voor Mijn Vader in de hemel, maak Mij nu alsjeblieft rein voor Mijn volk.’ ‘Dat zal ik doen,’ beloofde Rabbi Pearlmutter, ‘maar ik heb Uw hulp nodig als ik U uit deze gevangenis wil halen waarin U gebonden bent, uit dit heidendom dat U tegenhoudt, uit de diaspora en in de synagoge, in Jouw grond.” Rabbi Pearlmutter legde verder uit dat hij en zijn gezin vier jaar later, in 1966, hun spullen pakten en naar Jeruzalem verhuisden. Daar bleven ze een jaar. Toen stuurde de Heer Rabbi Pearlmutter de woestijn in, waar hij moest uitroepen: ‘Bereid de weg van de HEER!
Simha was een diepgelovige man met een buitengewone visie. Al snel richtte hij – na een goddelijke interventie – een kibboets op die zich toelegde op het herontdekken van de Bijbelse Tamar zoals die ooit was. Dankzij zijn inspanningen en de tijdige hulp van een andere visionair, Dr. DeWayne Coxon, samen met talloze vrijwilligers, komt de profetie en droom nu in zicht. Zoals de Bijbel zegt, en zoals de archeologie voortdurend bewijst: “De wildernis en deze eenzame plek zullen hen blij maken; en de woestijn zal zich verheugen en bloeien als een roos” (Jesaja 35:1).

Simha Pearlmutter publiceerde in 1987 zijn boek: [Jafeth] In the Tents of Shem, a Messianic Jewish Manifesto to the Post-Holocaust Church, waarin hij schreef over zijn geloof, de rol van Jezus in het herstel van Israël en het einde der dagen. Na verloop van tijd begonnen ze te geloven dat de Messias eerst zou arriveren vanaf de berg Edom, die tegenover Ir Ovot ligt! Dit boek gaat in wezen ook over Gods bedoeling met Efraïm: het belang van Jafeth (de volkeren) om in de tenten van Sem te komen wonen. Simcha was als Jood eigenlijk zijn tijd ver vooruit, toen hij in Tamar zijn “tent” wou openzetten voor gelovigen uit de volken. Dit boek is vertaald door Koos Bouterse, en heb ik van zijn weduwe via deze link beschikbaar mogen stellen.
In 2022 verscheen op internet een historische video A Voice Crying in the Wilderness over het 30-jarig jubileum van Simcha Pearlmutter, gemaakt in 1992. Hij getuigt daar van zijn wonderlijke overgave aan Jesjoea in 1962 (zonder hulp van christenen of zendelingen). Hij ging voor hemzelf op zoek naar de persoonlijkheid van de Masjiach. Simcha’s getuigenis is dat hij, zonder het Nieuwe Testament te lezen tot de conclusie kwam dat de Masjiach Jesjoea is. Hij was niet geïnteresseerd in het christendom. Zoals een journalist van News24 in zijn artikel “A well kept secret” zei: “Waarom moet hij van de heidenen gaan leren over dingen die zij zelden zelfs maar begrijpen? Yeshua heeft nooit een standpunt ingenomen tegen het Joodse geloof. Hij leefde en onderwees de Tenach, maar ontmaskerde degenen die zeiden dat ze dat wel deden, maar het niet deden.”
Hij ontdekte dat de orthodox-joodse wereld, vooral de ultraorthodox-joodse wereld, de rabbijnse wereld, het geheim van Jesjoea kent. Ze kennen hem! Zij kennen Zijn naam! Zij weten dat Hij de Messias is! Ze weten dat Hij de enige brug is tussen de Joodse natie en God. Ze weten dat sinds de Tempel er niet meer staat – omdat Gods aanwezigheid het Heilige Huis niet langer bewoont – en sinds het derde Heilige Huis nog niet bestaat, iedere Jood die de geboden onderhoudt, weet dat hij naar de Messias moet kijken.
Volgens Rabbi Pearlmutter schreven rabbijnen uit de eerste eeuw de naam van Jezus (Jesjoea) en Zijn verzoenende genezingsdaden in Israëls Orthodox-Joodse Dagelijkse Gebedenboek en vooral het Gebedenboek voor Rosj Hasjana. (Iets dat we ook kunnen beluisteren bij rabbi Itzhak Shapira, die een speciale Machzor voor Rosj HaSjana in de eindtijd heeft uitgegeven, met de ondertitel: 100 poorten 100 sjofarot).
‘We vinden deze gebeden,’ zei Pearlmutter, ‘tussen de eerste reeks sjofarklanken en de tweede reeks geluiden.’ Volgens Rabbi Pearlmutter luidt de Engelse vertaling van het gebed: “Moge het de wens voor U zijn dat het blazen van de Toshvat die we laten klinken verweven zal worden in het weefsel van de hemel door de hand van Takiel – een van de engelen heerscharen – als de naam die U ontving door de hand van Elia, ter nagedachtenis, en Jesjoa (gespeld als yod, shin, vav, ayin), Sar Ha Panim, de Prins van de Gezichten van JHVH ELOHIEM. Gezegend bent U, de bezitter van het universum.”
Ik vond vervolgens bij Time of Reckoning Ministry een prachtige artikel uit 2019 met de titel: REVEALING YESHUA SAR HAPANIM SECRETLY GUARDED BY THE RABBIS met een nadere toelichting en bevestiging hiervan! De rabbijn vervolgde met te zeggen: “Het gebed, na het blazen van de derde reeks sjofargeluiden, vertelt ons wat de functie van Jesjoea is. Er staat dat de naam Yeshua zou moeten opstijgen voor Uw troon van glorie, dat Zijn naam het goede voor ons zou aanbevelen en voor al onze zonden zou verzoenen. Met andere woorden, op het moment dat de sjofars blazen, wordt de naam van Yeshua aangeroepen om voor al onze zonden te boeten”.
Rabbi Pearlmutter verzekerde zijn interviewer vervolgens dat, hoewel hij haar slechts één voorbeeld had gegeven, er tientallen soortgelijke voorbeelden in het Orthodox-Joodse Gebedenboek staan. Deze gebeden werden daar niet door heidense christenen neergelegd, maar door orthodox-joodse rabbijnen zo’n tweeduizend jaar geleden. ‘En ze blijven voor ons welzijn in onze gebedenboeken staan,’ zei hij, ‘zodat we Jesjoea’s naam kunnen aanroepen. Simha Pearlmutter besluit dat interview met: “Als ik mijn leven moet samenvatten, kan ik dat doen door je te vertellen dat er een stem moet zijn die roept in de wildernis. De stem moet zeggen: ‘nachamu nachamu, ami’ (‘troost jezelf, troost jezelf, mijn volk’), een stem die 2000 jaar van omzwervingen en vervolging en dood en vernietiging kan troosten en dat komt vooral tot stand in wat we weten: in wat wij in Joodse terminologie de ‘Romeinse ballingschap’ noemen, de ballingschap van het koninkrijk Rome.”

Rabbi Simcha Pearlmutter stierf in december 1999. Dankzij Christine Egbert kunnen we een interview met hem beluisteren, dat hij begin jaren negentig gaf. Het resultaat van een artikel met een mp3-opname dat ze op internet vond: https://vineyardjc.com/interview-with-the-late-rabbi-simcha-pearlmutter/. Op de website van Biblesearches zijn er zeven van zijn teachings online terug te lezen: http://www.biblesearchers.com/yahshua/rabbipearlmutterprint.shtml

Ik heb hierboven geprobeerd het positieve verhaal over Simha te vertolken. Er hangt echter ook een donkere schaduw over hem en de gemeenschap in Ir Ovot, waaraan hij (en zijn zoon Dani) leiding gaf. Voor dat verhaal verwijs ik naar een later nog te posten blog.

Biblical Tamar Park

In 2014 werd Blossoming Rose benoemd tot beheerder van het Bijbelse Tamar Park, na steun te hebben ingezameld voor de archeologische opgravingen en nauw samen te werken met de Israel Antiquities Authority (IAA). Tamar ligt in de Zin woestijn, in de Arava Vallei (onder zeeniveau) aan de oostelijke kant van de Negev woestijn. Het ligt aan de oude Specerijen Route, ongeveer 65 km ten zuiden van de Dode Zee op de weg naar Eilat. Het is duidelijk uit het Bijbelse verhaal van Genesis, dat de stad al bestond in de dagen van Abraham. We weten ook dat het volk Israël onder leiding van Mozes hun kamp opzette in Obot, waarschijnlijk vanwege het overvloedige water in de bronnen van de oase.
Uit de opgravingen is gebleken dat Koning Salomo de stad herbouwde. Er is Joods aardewerk gevonden en ook een zegel van het oude zuidelijke koninkrijk van Juda.. ‘En Salomo bouwde Gezer en het lagere Beth-Horon. En Baalath en Tadmor in de woestijn in het land. (1 Koningen: 9: 17-18)”. ‘En de zuidkant loopt van Tamar tot aan het water van Meriboth Kadesh tot aan de stroom [die] in de Grote Zee valt; dit is de zuidkant. (Ezechiël: 47: 19)”.
Zo’n 400 jaar later bouwden de Joden, die in Tamar woonden, een groot altaar voor heidense goden. Tijdens de grote opwekking onder koning Josia werden de afgodsbeelden en dit altaar verwoest (2 Kron.34 & 35). Het altaar en de heidense wierookbranders werden ontdekt toen de ruïnes werden opgegraven. Er werden ook ruïnes gevonden uit de tweede eeuw van een Romeinse vesting, die waarschijnlijk 2000 jaar geleden werd verwoest door een aardbeving. Daarna heeft Tamar in puin gelegen onder het woestijnzand, tot aan de recente opgravingen.

De profeten hebben verkondigd dat de oude puinhopen weer herbouwd zullen worden: “Want de HERE troost Sion, Hij troost al haar puinhopen; Hij maakt haar woestijn als Eden en haar wildernis als de hof des HEREN; blijdschap en vreugde zullen er gevonden worden, loflied en geklank van gezang.” Zelfs als de aarde uiteenvalt als een oud gewaad en haar bewoners sterven, zal de redding die God brengt voor altijd blijven (Jes.51:3-8).

In 2017 ontdekten archeologen poorten van Salomo’s woestijnfort, beschreven in het boek 1 Koningen 13, tijdens een vijfdaagse opgraving in het Bijbelse Tamar Park in het zuiden van Israël, dat waarschijnlijk de poorten van Salomo’s woestijnfort waren. Deelnemers aan de opgraving geloven dat de nieuwe ontdekking bewijs levert voor het Bijbelse verslag van de Judese controle over Tamar. “De Bijbel zegt dat Salomo een fort bouwde in de woestijn. De archeologen zijn er zeker van dat ze alle kenmerken van de poort van Salomo hebben gevonden – alle kenmerken van de versterkte stad. Ze geloven dat dit een fort was dat door Salomo werd gebouwd. Paul Lagno, Bijbelstudent en deelnemer aan de opgraving,” vertelde Breaking Israel News. “Het archeologische bewijs komt overeen met 1 Koningen 9:19, waar staat dat Salomo Tamar in de wildernis bouwde. Bovendien werden ook de heidense altaren die door koning Josia waren vernietigd, zoals beschreven in 1 Koningen 13:3, net buiten de poorten gevonden”.
Dr. Tali Erickson-Gini, een archeologe in dienst van de Israel Antiquities Authority, zei dat de poorten de vroegste vestingwerken waren op de Bijbelse opgravingslocatie Tamar, waarschijnlijk daterend uit de Eerste Tempelperiode. Voor een interview met haar, klik hier.
Het middelpunt zijn drie forten uit de 10e tot en met de 8e eeuw voor Christus, en de overblijfselen van een klein heiligdom. Het herbergt ook de ruïnes van indrukwekkende Romeinse baden en een Romeins kasteel uit de 3e eeuw na Christus, en ruïnes uit andere perioden, zoals de Hellenistische en vroege islamitische tijdperken. Een Brits politiebureau uit het Britse mandaattijdperk en een moderne militaire bunker bewaren de recentere geschiedenis, toen het gebied werd veroverd door de Golani Brigade tijdens de Arabisch-Israëlische oorlog van 1948-49.

Later bleek dit ook het Bijbelse Tamar te zijn, zoals voor het eerst opgetekend in Genesis 14:7 en op vele andere plaatsen in de Bijbel. Ezechiël 47-48 bevestigde dat deze oude stapel verwoeste muren en straten de Tamar zou zijn die in de toekomstige dagen van het Messiaanse tijdperk de zuidelijke grensstad van Israël zou worden.
In deze video geeft dr. DeWayne Coxon een toelichting bij de verschillende perioden: The Story of Biblical Tamar Park: https://vimeo.com/869167655?fbclid=IwAR11RmclL3ylEBTirnllFIquUxFx4mSj4Wg2CSJl3DkknewiILxXGdwteS4

Via deze link kun je er in een pdf van Blossoming Rose ook over lezen en via deze link over deze off-beaten-track.

Een groep van ruim zestig Christenen uit de V.S., die serieus willen weten wat Gods plan is voor de Messiaanse eenheid tussen christenen en joden vlogen in oktober 2009 naar Israël om met hun handen te werken, de oude muren te herbouwen en nog dieper in de geschiedenis van Israël te graven. In dat jaar werd DeWayne opgevolgd door zijn zoon Rob Coxon.

Hoe kunnen mensen overleven in een gebied waar bijna geen regen valt? Tot voor kort was dit stadje een oase met een grote zoetwaterbron (die niet meer te zien is omdat het water in de omliggende steden voortdurend wordt gekanaliseerd voor landbouwgebruik). Strategisch gezien zat Tamar op het kruispunt van twee belangrijke routes. Eén daarvan (route 227 van vandaag) verbond het koninkrijk Edom (die potentiële indringers waren) en de Israëlische Negev-woestijn met belangrijke kuststeden als Gaza. De andere bewaakte de route (de huidige snelweg 90) vanuit het noorden en centrum tot aan het bijbelse Etzion-Geber en zijn zusterstad Elath (het huidige Eilat), wat een belangrijke havenstad was voor de handel (zie 1 Koningen 10:22) en een marinebasis ( zie 1 Koningen 9:26).

Dr. James Tabor en Ross K. Nicholls

Tot mijn grote verbazing noemde Iris de naam dr. James Tabor[9], die ze daar ook had ontmoet. Ik wist niet wat ik hoorde, aangezien ik deze man al langere tijd volg en zelfs een blog over hem in de planning heb. Ik weet dat hij behalve emeritus professor van Christian origins en ancient Judaisme ook een archeoloog is, maar ik had hem nog niet direct met Biblical Tamar Park in verband gebracht en zeker niet met Iris. Maar dit jaar nog heeft hij in maart een tour geleid, die daar eindigde en vanwaar hij in een aparte video een lyrisch verslag van doet. Ik las ook dat hij samen met Ross K. Nicholls en leden van Grace Bible Church nauw hebben samengewerkt met de staf van Blossoming Rose om een unieke reis naar Israël [10] te ontwerpen, waarbij 5 dagen toeren wordt gecombineerd met 3 dagen vrij werk in het Bijbelse Tamar Park. De Schriften krijgen een nieuwe betekenis krijgen als je het land verkent dat God het Zijne noemt (Leviticus 25:23) – een land waar Zijn ogen altijd op gericht zijn (Deuteronomium 11:12).

Johny en Gisèle Noer

Iris maakte in 2003 ook voor het eerst kennis met Johny Noer uit Denemarken en zijn secretaresse Maria (een Duitse). Een bijzondere vrouw die Johny en zijn konvooi overal volgde door Europa, naar Israël, dat ze in 2014 moesten verlaten en naar Griekenland vertrok en inmiddels terug zijn in Denemarken.

In zijn boek Pilgrim Convoy vertelt hij hoe hij en zijn vrouw en hun 16 kinderen in 1977 het pelgrimskonvooi naar Jeruzalem begonnen, evenals de ervaringen met het konvooi tijdens de reis over b.v. Engeland, Frankrijk en in 1989 de Sovjet-Unie en Oost-Europa. Uitgeverij Rhema 1990.

Het gezin woonde in een caravan en reisde in caravans met andere christenen. Ze brachten een grote tent mee, die ze in velden langs Europese snelwegen opzetten, en hoewel de karavaan voor een rondreizend circus kon worden aangezien, waren het niet het circus maar christelijke opwekkingsbijeenkomsten die in de tent van 400 man werden gehouden.

Vanaf 2002 tot 2014 hebben zij in een kamp naast Ir Orvot in de Negev-woestijn gewoond. Samen met zijn Hebreeuwssprekende zonen en dochters – onder leiding van Benjamin en Lee – nam hij regelmatig deel aan overlevingstochten met Joodse en Arabische tieners. Het gebeurde een half dozijn jaar lang in de “verschrikkelijke woestijn van Zin” onder de vlag “Desert Peace Expeditions” van waaruit hij deelneemt aan vredeswerk onder kwetsbare jongeren uit Israël, de Westelijke Jordaanoever, Libanon, Denemarken en de rest van Europa. Bij elk van de kampen zijn er ongeveer 50 deelnemers; een verzoeningswerk waarbij de deelnemers moeten samenwerken om te overleven. Ze noemden het ‘woestijntherapie’ – er gebeurt iets als jonge mensen geen toegang hebben tot data, internet, mobiele telefoons en tv. Ze doen samen dingen, zetten tenten op, koken en gaan ’s avonds naar bijeenkomsten. Een zichtbaar resultaat is een woestijnpad, dat ook langs de rijksweg gemarkeerd is met het bordje ‘Peace Route’.

Het kamp bevindt zich naast het oude woestijnfort van koning Salomo, waarvan Johny Noer verwacht dat het een centrale rol zal spelen in de terugkeer van Jezus.
Half oktober 2012 heeft de Israëlische officier van justitie besloten dat Johnny Noer samen met zijn vrouw, hun zoon en zijn gezin Israël uiterlijk 15 januari moet verlaten. De reden voor de uitzetting is dat zij geen legale verblijfsvergunning hebben en geen toestemming hebben om te wonen waar zij wonen. In november 2013 werd nogmaals geoordeeld dat het gebied van de Negev-woestijn moest worden geëvacueerd op grond van het feit, dat Johny Noer nooit officiële Israëlische toestemming heeft gehad om zich in het genoemde gebied van de Negev-woestijn te vestigen. Na een proces van twee jaar moest de toen 77-jarige Deense predikant in 2014 Israël verlaten. Voor het vervolg, hoe hij tot geloof kwam, de boeken die hij geschreven heeft, heb ik een aparte blog geschreven.

Cynthia Hillson

Ik ontdekte daar op een vistekaartje dat er achter haar een heel boeiende persoon schuil houdt. Zij omschrijft zichzelf als Apothecarey Cynthia Hillson, ‘author, speaker and global wellness specialist’ en als eigenaar van Precious Oils Essential Oil Blends est. 1991. Precious Oils Up On the Hill® is de bediening die Cynthia in 1991 begon na een driedaagse ontmoeting met de Heilige Geest, waar haar de opdracht werd gegeven om “de naties te zalven” en “de Bruid voor te bereiden”. Zij blijkt een landelijk erkende expert te zijn op het gebied van het doen van strategische boodschappen en je gezin op voedingsgebied goed voeden.
In 1989 begon Cynthia al met het maken van kruidencreaties met verse en gedroogde kruiden en ontstond ook haar nieuw gevonden liefde voor pure essentiële oliën. Ze verkocht potpourri’s en mussie’s, verse kruiden, geïnfuseerde oliën en azijn en een verscheidenheid aan kruiden- en saladedressingmixen op een lokale boerenmarkt in Wisconsin. Ze verkocht ook versgebakken brood en kaneelbroodjes van tarwe die ze vers maalde.
Vanaf 1992 deelt Cynthia haar strategieën voor boodschappenplanning, tijd- en geld besparende tips bij het koken, met een nuchtere benadering van hoe ze haar gezin met acht heerlijk smakende en voedzame maaltijden voorzag met een beperkt budget. Ik ontdekte dat Cynthia Hillson een heel aantal interessante websites heeft, waaronder:

https://howtofeedyourfamilycom.wordpress.com/
http://www.thefragrantbride.com/
https://preciousoils.blogspot.com/ tot 29 juli 2014
https://preciousoils.wordpress.com/ tot 18-11-2020
http://www.precious-oils.com/
http://www.cynthiahillson.com /

Zij heeft op haar FragrantBride-website de volgende Mission Statement: Planten van de Bijbel onderwijzen door middel van de Schrift, geschiedenis, oude geheimen en gebruiken (inclusief folklore en legenden); Hebreeuws en Joods begrip van de manieren en gebruiken van de Bijbel. De missie van apotheker Mama Cynthia omvat het delen van haar liefde voor planten, vooral uit Israël, die je kunt ervaren met haar geurige botanische reizen naar Israël. Ze studeerde in 2014 in de bibliotheek van de Hebreeuwse Universiteit in Jeruzalem, Israël. Ze is altijd enthousiast om enkele feiten over planten te delen die ze tijdens deze studieperiode heeft verzameld. Een van mijn passies is die voor de antieke wereld. Ze heeft ‘geheimen’ ontdekt van oude genezers zoals Moses Maimonides, Plinius de Oudere, Rebbe Nachman van Breslov en Dioscorides.

Zij is ook auteur van meerdere boeken, van het voeden van uw gezin qua voedingswaarde met een beperkt budget tot de planten uit de Bijbel, waaronder:

Esther’s Days of Purification
Precious Oils: A Study of the Fragrances of the Bible
How to Feed Your Family on Forty Five Dollars a Week: A Common Sense Guide to Feeding Your Family For Less

Cynthia noemt haar boeken en workshops een ‘Show and Smell’-bediening, waar ze via de Schrift inzicht geeft in de eeuwenoude geheimen van de Bijbelse planten. Zij is gepassioneerd over haar lezingen, waaronder kruidenremedies, thee en tincturen en de moderne toepassingen van kruiden. Op deze webpagina’s kun je een samenvatting lezen van Esther’s Days of Purification https://preciousoils.wordpress.com/category/esthers-days-of-purification/
https://apothecarymama.com/2018/09/19/yom-kippur-5779-2018-an-excerpt-from-esthers-days-of-purification/

Dat boek bracht haar in maart 2014 naar Tamar om ‘op een rustige plek’ te schrijven. Sindsdien werkt zij elk jaar vele weken als vrijwilligster in BlossomingRose. Zij kookt voor de tour en werkgroepen die op deze zeer speciale plek verblijven.

Op http://www.precious-oils.com/ en http://www.cynthiahillson.com/the-plants-of-the-bible-intro.html kun je een uitgebreidere autobiografie en update van haar lezen. Ze blijkt recent ook nog actief te zijn op haar Facebook: https://www.facebook.com/PreciousOilsCynthiaHillson

Nadere verkenning

Toen ik na ons gesprek met Cynthia het park nader kon belijken, herkende ik de plek waar ik tijdens de ‘Niet zomaar een reis’ tijdens Loofhuttenfeest in 2014 met Iris Bouwman gelogeerd heb in een soort barakken. Nieuw was een onlangs gesponsord afdak om onder te schuilen tegen de zon, waar we niet veel later ook een groep militairen tegenkwamen.

Boven op de resten van een oude afgraving, zagen we de Brits vlag wapperen van een kantoor, dat in de Britse tijd gediend moet hebben als uitkijkpost en nu portretten bevat van alle belangrijke hoofdrolspelers vanaf het begin van het zionisme (Herzl) tot de onafhankelijkheidsverklaring van de Staat Israël (Ben Goerion).

Eliezer ben Yehuda 1858-1922
David Wolffsohn 1856-1914
William Hechler 1845-1931
Theodor Herzl 1860-1904
Alfred Dreyfus 1859-1935
Chaim Weizmann 1874-1952
Harry S. Truman 1884-1972
David Horowitz 1903-2002
Orde Wingate 1903-1944
ARthur Balfour 1848-1930
Edmund Allenby 1861-1936

We ontdekten ook een bunker en schuilkelder, waar ik diep onder de grond portretten zag van alle Israëlische presidenten en premies en die van de oprichters van dit park

Herkenning had ik bij de kantine en de buitenplaats met kussens rondom een haard.

Granaatappelboom

Bijzonder was tenslotte om het granaatappelboompje terug te vinden, dat ze destijds geplant hadden samen met Darick en Kate, de managers van Biblical Tamar Park. Ze was weliswaar gegroeid, maar nog lang niet volgroeid. Ter ere van de geboorte van hun dochtertje Chava hebben zij een granaatappelboom geplant. Chava (Eva) is een beeld van de eerste vrouw die de vrucht van de boom haalde. Jaren geleden sprak de Heer al tegen haar door een droom waarin ze zichzelf zag met een vrucht in de hand, die zij Jeshua aanreikte, die de vrucht terug aan de boom hing. De Heer sprak toen en zei: “zoals de eerste vrouw de vrucht van de boom nam, zal ik jou gebruiken om de vrucht weer terug aan de boom te brengen.” Ze kon toen niet bevatten hoe daadwerkelijk Hij haar in Zijn plan van het herstel van alle dingen zou gaan gebruiken. Als een beeld daarvan moest ze een granaatappelboom planten op de plaats van Zijn terugkeer. De kleine Chava is een beeld geworden van de “laatste Chava” die te voorschijn komt, het geheimenis van de bruid, die herenigd zal worden met de laatste Adam.

De granaatappel heeft volgens de Joden 613 zaadjes, die verwijzen naar de 613 wetten in de Thora, maar het “bloed” dat uit de vrucht stroomt als hij opengebroken wordt, doet ons denken aan Jeshua, die de straf voor onze overtredingen op zich genomen heeft. Hij is daarom ook de enige die de vrucht weer aan de boom terug kan brengen. Het zogenaamde “Chava boompje” is voor ons een symbool geworden van hoop op herstel, ook voor Tamar en geheel Israël. Eigenlijk staat dit boompje ook op de plaats van Jeshua’s terugkeer, vlakbij Bosra, vanwaar Hij die machtig is om te verlossen zal komen (Jes.34:1-8 & 63:1-6), en bij de weg van de Verlosten, die zal leiden naar Jeruzalem, waar Zijn voeten op de Olijfberg zullen staan (Jes.35:8-10).

Terug in Idan waren we uitgenodigd bij ons joods/christelijke gastgezin deel te nemen aan hun sabbatsmaaltijd samen met hun twee zonen en dochter.

Zaterdag 21 Oktober

Op deze dag reden we langs de prachtige en fascinerende route langs de Dode Zee terug naar Jeruzalem. Dan kom je ook langs het prachtige resort van Ein Bokek. Later las ik dat ook daar vele evacués langs de Gazastrook waren ondergebracht. Hoewel ook het park bij Ein-Gedi gesloten was, hebben we daar toch even een stop gemaakt voor een kop koffie.

Eenmaal terug in de Oude Stad en Iris te hebben afgezet in de smalle straat van Ir David, ben ik door de Oude Stad gewandeld in de verwachting Paul daar wel ergens tegen het lijf te lopen. Wat ook het geval was: opnieuw vlakbij de coffee corner bij Christ Church!
Die middag kreeg ik bericht van ElAl, dat mijn vlucht in de vroege ochtend een halve dag was uitgesteld. Het voordeel daarvan was, dat ik toch nog een hele nacht kon doormaken op een bedbank op de compound in Ir David (achter het museum).

Zondag 22 Oktober

Om te voorkomen dat ik een extra dag voor onze huurauto zou moeten betalen, was het de kunst om die voor 9.00 af te geven bij de car rental bij het vliegveld van Ben Goerion. En dat zonder navigatie (bij gebrek aan een internetverbinding). Ik heb van te voren wel heel goed de route op Google Maps bestudeerd, maar was van bepaald gedeelte, toch niet helemaal zeker of ik die route zou herkennen en kunnen volgen. En inderdaad na vroeg vertrokken te zijn wist ik tot voorbij de muren van de Oude Stad in het Oosten mijn weg naar het Noorden te vinden. Maar helaas vond ik maar geen aanwijzingen met borden richting de snelweg naar Tel Aviv. Dus toch maar even gaan informeren bij een benzinestation. Even had ik het idee opnieuw verdwaald te zijn, tot ik uiteindelijk naar mijn geveol een halve stadswijk te zijn rondgereden het verlossende bordje van een oprit naar Tel Aviv zaag staan!
De afhandeling bij de Car Rental verliep verder vlekkeloos. De shuttle naar het vliegveld stond al klaar en nam mij gelijk mee. Wel bleek dat ik paar uur te vroeg was om in te kunnen checken. Gelukkig had ik net genoeg contanten voor een koffie en kon ik de tijd nemen uitvoerig te neuzen tussen de Engelse boektitels bij Steimatsky.

Tot mijn stomme verbazing kreeg ik een bericht van Paul, dat hij alsnog een ticket had kunnen boeken op dezelfde vlucht van ElAl én dat hij eenvoudig met de trein kon komen. Had ik daarvoor al die moeite gedaan met die huurauto. Niet te geloven.

Halverwege mijn vlucht kwam ik toch in gesprek met mijn medepassagier, ene Jonathan uit Tel Aviv, die gevraagd naar zijn bestemming toegaf even weg te moeten ‘vluchten’ van de ‘war zone’’ en op weg was naar een vriend in Duitsland. Of ik nog een hoopvolle boodschap voor hem had…
Met mijn poging tot een antwoord was de rest van de vlucht wel gevuld! Na afloop zie andere jonge Amerikaanse vrouw, die bij het raam zat en op weg was naar België en bekende deel van ons gesprek gevolgd te hebben, dat ik vast een goede docent moest zijn.

[1] Volgens de bijbelcommentator Rashi betekent Kiryat Arba (“Stad Arba”) ofwel de stad (kirya) Arba, de reus die drie zonen had, ofwel de stad van de vier reuzen: Anak (de zoon van Arba) en zijn drie zonen – Ahiman, Sheshai en Talmai – die in Numeri 13:22 worden beschreven als de zonen van een ‘reus’: ‘Op weg door de Negev kwamen zij (Jozua en Kaleb) naar Hebron waar [ze] Ahiman zagen , Sheshai en Talmi, afstammelingen van de Reus (ha-anak)…”

[2] In het Hebron protocol verplichten de Palestijnen zich het terrorisme te bestrijden, het geweld te voorkomen, samen te werken op veiligheidsgebied, het voorkomen van ophitsing en vijandelijke propaganda, het systematisch bestrijden van terroristische organisaties en hun infrastructuur, aanhouding, vervolging en bestraffing van terroristen.

[3] Voor een overzicht van hun boekenseries, zie https://www.boekbeschrijvingen.nl/thoene-bodiebrock/thoene.html en hun achtergrond https://www.gideonboeken.nl/auteurs/bodie-en-brock-thoene

[4] https://people.com/celebrity/maria-von-trapp-dies/
https://people.com/human-interest/rosmarie-trapp-of-the-musical-family-who-inspired-the-sound-of-music-dead-at-93/
https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2022/05/20/rosmarie-trapp-is-overleden-haar-familie-was-de-inspiratiebron/

[5] https://www.israelandyou.com/hatzevah-fortress/

[6] Coxon, a Free Methodist minister with a doctorate in social science, ventured to the area in the early 1980s as president of now-defunct Jordan College to explore renewable energy sources. He and volunteers stuck around to support a farming operation at the site, and later was asked by Israeli authorities to drum up money for an archaeology dig.

[7] https://bibleinterp.arizona.edu/excavations/Biblical_Tamar_Park

[8] https://www.i24news.tv/en/news/israel/culture/1680429333-private-christian-company-runs-israeli-biblical-site

[9] Emeritus hoogleraar Religiewetenschappen aan de Universiteit van North Carolina in Charlotte in 2022, waar hij gedurende drieëndertig jaar les gaf.

[10] Zo ook deze in Oktober 2022: https://blossomingrose.org/wp-content/uploads/Tabor-Nichols-itinerary-2022.pdf

Zondag 15 Oktober

Eind van de morgens was het tijd om uit te checken bij het Jerusalem Gate hotel. Tijd om ook afscheid te nemen van Zwitsers echtpaar (dat ook aan TJCII zou deelnemen) en een Amerikaans echtpaar, waarbij hij Nederlands had leren spreken tijdens zijn werk voor een internationaal bedrijf in Brabant, waar nog steeds een dochter van hem woont.

Gelukkig was het appartement waar Iris Bouwman verbleef niet ver en goed te bereiken met de lightrail en te voet via de Mahane Yehuda markt en de nauwe stegen en binnenplaatsen van Nachlaot. Het was toen dat Iris met het voorstel kwam of ik een auto kon reserveren om zo met mij als chauffeur toch naar de huisjes in de Arava te kunnen rijden, waar ze destijds niet meer naar terug kon keren. Al gauw had ik online het bekende autoverhuur bedrijf Sixt gevonden. Op zoek naar dit bedrijfspand met zijn garage, kwam ik langs het museum van Gush Katif, dat ik toch even een kort bezoekje bracht, om te zien of er nog wat veranderd was, na een eerder bezoek in 2014. Gush Katif staat voor de locatie in Gaza, waar velen religieuze Joden in 2005 met dwang zijn weggesleept door de eigen Israëlische politie. Hier kunt je een korte indruk krijgen van dit aangrijpende drama.

We hebben toen nog wat boodschappen gedaan bij naburige supermarkt en heb ik zelf nog een wandeling gemaakt door in de buurt van Nachlaot, op zoek naar een plek waar ik ooit eerder te gast was, maar dit keer toch maar niet heb aangeklopt, toen ik het op de tast gevonden had.

Maandag 16 Oktober

Voor deze ochtend had ik een afspraak gemaakt met een mij bekende Nederlandse lokale gids bij Aroma Mamilla onder het genot van een heerlijke cappuccino in de zon en met een prachtig uitzicht. Zie mijn eerdere blog over hem:

Hij vertelde gelijk dat hij pas Jan Willem van der Hoeven heeft helpen verhuizen van Anatat naar Ma’ale Adoemim. En hij vertelde over een droevig bericht van Todd Bennett, die z.i. een verkeerde weg was ingeslagen met zijn denken door nu helemaal doorslaat door te koeren op de zgn. Esseense cq. Karaïtische kalender. Deze Tod wist hem ergens in de Oude Stad tegen het lijf te lopen, als hij weer een nieuw boek uit de serie Walk in The Light bij hem had:

Hij heeft vooral moeite met leiders die Jeruzalem gebruiken als een soort decorum; hoe ze een platform opvoeren om naam te maken als ‘apostelen’. Hij is ook beducht voor hun aangaan van relaties met oecumenische partners met hun katholieke versie van de eucharistie.
Vanzelf kwamen wij ook te spreken over de internationale politiek, en de rol die president Joe Biden (een Skull & Bones lid) speelt met opnieuw een politiek van verdelen en heersen [als een Machiavelli].

Een paar open interessante winkels in de oude stad

Gegeten bij Libanese maroniet

Antiquariaat met veel tot leven gebrachte negatieven

Granaatappel souvenir gekocht bij Arameër in Armeense winkel.

Expert van kledingstoffen met goud brokaat uit m.n. Syrië / Damascus

Boekwinkel Pomeranz

Dinsdag 17 Oktober

Gush Etzion (Hebreeuws : גּוּשׁ עֶצְיוֹן , letterlijk Etzion Blok) is een cluster van Israëlische nederzettingen gelegen in het Judese gebergte , direct ten zuiden van Jeruzalem en Bethlehem. De kerngroep omvat vier Joodse landbouwdorpen die in 1943-1947 werden gesticht en door het Arabische Legioen werden verwoest vóór het uitbreken van de Arabisch-Israëlische Oorlog van 1948 tijdens het bloedbad in Kfar Etzion. Met de wapenstilstandslijnen van 1949 bleef het gebied buiten Israël. Deze nederzettingen werden herbouwd na de Zesdaagse Oorlog van 1967, samen met nieuwe gemeenschappen die het gebied van het Etzion Blok hebben uitgebreid. Vanaf 2011 bestond Gush Etzion uit 22 nederzettingen met 70.000 inwoners.

De saga van het bloedbad in Kfar Etzion

Dit is een van de vier belangrijkste oorspronkelijke nederzettingen van Gush Etzion.

Het bloedbad in Kfar Etzion verwijst naar een bloedbad onder Joden dat plaatsvond na een tweedaagse strijd waarin Joodse inwoners van de kibboets en de Haganah-militie Kfar Etzion verdedigden tegen een gecombineerde strijdmacht van het Arabische Legioen en lokale Arabische mannen op 13 mei 1948, de dag dat vóór de Israëlische Onafhankelijkheidsverklaring . Van de 127 Haganah-strijders en joodse kibboetsniks die stierven tijdens de verdediging van de nederzetting, stelt Martin Gilbert dat er vijftien werden gedood bij de overgave. Voor de controverse over de ware toedracht en de wens om het bloedbad van Deir Yassin te wreken en de vernietiging van een van hun Arabische dorpen enkele maanden eerder, en de nasleep daarvan, zoals de hervestiging van Joden uit het Etzion-blok dat in 1948 werd geëvacueerd na dit bloedbad zie: https://en.wikipedia.org/wiki/Kfar_Etzion_massacre

Vanaf 2014 tevens de plek waar 3 jongeren Gil-Ad, Ayal en Naftali in die zomer werden ontvoerd en dood werden teruggevonden, wat leidde tot een nieuwe oorlog (Protective Edge) met Hamas in Gaza. Om hun levens in gedachtenis te houden wordt op die plek een Park opgericht dankzij Yehudit Katzover en Nadia Mater van Women in Green, de oprichters van

De Soevereiniteitsbeweging, , heeft de afgelopen tien jaar actie ondernomen en succes geboekt, bij het inprenten van het onderwerp soevereiniteit in het diplomatieke en politieke discours in Israël en daarbuiten met hun missie om de historische aanspraak van het volk Israël op zijn land – soevereiniteit – voort te zetten: “Soevereiniteit met kracht en vertrouwen in de rechtvaardigheid van onze zaak, zonder concessies of enig verband met plannen die leiden tot de oprichting van een Arabische terreurstaat in het hart van ons land.” https://nirshamti.co.il/en/sovereignty/

Woensdag 18 Oktober

Israëlische nederzetting in Hebron, 21 september 2012. Volgens het Hebron-Protocol van 1997 is H1 onder controle van Palestina, H2 kwam onder voorlopige controle van Israël. In 1997 zag Israël zich genoodzaakt de stad aan de Palestijnen over te dragen als onderdeel van de Oslo-akkoorden. Deze overdracht is vastgelegd in de Note for the Record, het Hebron protocol. [2]
Net als bij andere gebieden op de Westelijke Jordaanoever onder de volledige civiele en militaire controle van de Palestijnse Autoriteit – die 18% van het grondgebied uitmaken – is het Israëlische burgers wettelijk verboden de resterende 80% van Hebron, bekend als H1, binnen te gaan. Omgekeerd kunnen Palestijnen Kiryat Arba of de Joodse enclave in Hebron niet zonder toestemming binnenkomen.

Tell Hebron > waar David tot Koning gezalfd werd

Deze Reservist was hier op zijn verzoek.

Foto !

Ontvangst bij Beit Hadassa

bij Noam Arnon en zijn vrouw Historicus met Ph.D. over verhouding Hebron en Jeruzalem.

De rabbijnen, de apotheker en hun families werden tijdens de opstand gemarteld en vermoord. Het medisch centrum in Beit Haddassah werd verwoest. De Britse politie hield zich terzijde en deed niets om de Joden in de stad te beschermen. Na de rellen verdreef de Britse regering de overlevende Joden uit Hebron.

His comprehensive doctoral dissertation proves that there is much more to the ancient site than meets the eye: https://www.jns.org/secrets-of-the-cave-of-the-patriarchs-exposed/

Later vond ik in mijn eigen boekenkast een verscholen brochure terug over 4000 jaar Hebron. Geschreven door niemand minder dan deze zelfde Noam Aron!

Op internet vond ik een website waar hij je kan meenemen op een speciale tour door Hebron: https://hebronfund.org/9th-of-av-tour-of-hebron-with-noam-arnon/?print=print
Voor meer bijzondere historische informatie zie: http://en.hebron.org.il/history/topic/4

https://www.bnnvara.nl/joop/artikelen/hoe-de-hel-losbarstte-tijdens-een-pelgrimage-naar-hebron

Arad > Fountain of Tears (Paula Leitner)

Op weg naar ons gastadres hadden we de gelegenheid om ook Fountain of Tears (opnieuw na 2014) te bezoeken, waar we ontvangen werden door niemand minder dan de Nederlandse vrijwilliger Paula Leitner. Voor mij ook de dochter van René en Ans Leitner, de landelijk regiocoördinator van Toward Jerusalem Council II. Deze dezelfde week zou hun summit eveneens plaatsvinden in Jeruzalem, maar deze was vanwege de oorlog met Hamas helaas gecanceld. Op deze webpagina kun je meer lezen over haar weg naar Tjcii: https://www.tjcii.nl/mijn-weg-naar-tjcii/
Kijk vooral ook naar de vier episodes van hun documentaireserie over de One New Man: https://www.tjcii.nl/video/

Op weg naar Dumela Africa in moshav Idan (bij de familie Hanna en Naom Gottfeld

Afbeelding met tekst, buitenshuis, boom, wegbebakening

Automatisch gegenereerde beschrijving Eenmaal aangekomen bij deze moshav, duurde het even voordat we ook een bordje met ‘Dumela African Hospitality’ tegenkwamen. Hanna is namelijk van Zuid-Afrikaanse afkomst en beheerder van aantal huisjes voor gasten. Hij is een echte sabra en eigenaar van landgoed met dadelpalmen.

Moshav Idan werd in 1980 opgericht door immigranten uit Canada, de Verenigde Staten en Zuid-Afrika, die zich in 1976 hadden georganiseerd. Het ontleent zijn naam aan de nabijgelegen Idan-stroom, die op zijn beurt vernoemd was naar de Arabische naam voor de stroom, Wadi al -Aidan.

Gevraagd naar de boeken die Iris had achtergelaten kwam Hanna met een doos met opvallend veel boeken van Bodie en Brock Thoene. [3]