Relicanon

Zaterdag [mei 2007] organiseerde opinieblad i.s.m. Vereniging Nederlandse kerkgeschiedenis een symposium over een relicanon als aanvulling op de historische canon van de commissie Oostrom: volzin-relicanon-25-vensters-op-de-geschiedenis-van-religieus-nederland..
Prof. Van Deursen miste daarin vooral het noemen van de verzuiling en verdenkt de overheid op vermoed hier een soort pedagogiek op inspiratie van de overheid.
De opsteller van de relicanon Willem van der Meiden had een alleraardigste toespraak over de motivatie en keuze van de 25 vensters. Eentje om beslist nog eens na te lezen. De centrale vraag daarbij was: wat zou elke Nederlander moeten weten van de Nederlandse kerkgeschiedenis.
Met het doel vooral een kapstok te bieden voor onderwijzers in het basisonderwijs.
Prof. Jongeneel merkte terecht op dat het onderdeel van de zending mist. En de inbreng van Nederland in Indonesië. Dit verraadt weer eens de blinde vlek die vele Nederlandse kerkhistorici hebben. En een religiecanon is niet hetzelfde als een kerkelijke canon.
George Harinck kon zich wel vinden in de keuzes, ze zijn immers sterk protestants gekleurd. Overigens vind hij de waarde wel relatief
Over de keuzes van de historische canon, werd beweert dat de vz inderdaad elegant eclectisch te werk was gegaan. Harinck: Dat snap ik wel: “Met elegant bedoelt hij elitair, dus liberaal” . Opmerkelijk is namelijk dat de historische canon, toch wel sterk vanuit het heden terugkijkt naar het verleden, immers van de centrale tol die kerk en godsdienst in het verleden hadden is nauwelijks iets terug te vinden.
Auke Jelsma maakte de opmerking dat als het gaat om de bijdrage van de Nederlandse kerkgeschiedenis aan het wereldchristendom we wel met 4 vensters (Erasmus, beeldenstorm en Statenbijbel) konden volstaan, immers zoveel heeft onze geschiedenis niet bijgedragen. “Toen Karl Barth en Dietrich Bonhoeffer naam maakte. Hadden wij hier de vrijmaking” .
Typisch dat een Duitse theologe ons moest herinneren aan de bijdrage aan de oecumene toen in Amsterdam de Wereldraad van Kerken werd opgericht. En dat de diversiteit van gereformeerde kerken ook wel een typisch Nederlandse verschijnsel is. En ook dat Nederland niet altijd Nederland is geweest, horen de eerste protestantse martelaren in Antwerpen dan ook niet vernoemd te worden.
Jelsma pleitte meer voor een canon die meer typisch liet uitkomen wat de bijdrage van het christelijk geloof aan de geschiedenis is geweest. Kennelijk is hij niet de enige, want de Nederlandse katholiek schoolraad hoopt er volgende maand een bekend te maken.