Woensdagochtend 27 april erg vroeg op Schiphol: eerste aarzelende kennismaking met de deelnemers.

We vliegen met Swiss Airlines, met een prettige tussenlanding in Zürich, zodat we even de benen kunnen strekken. Mijn taak was die van reisbegeleider van 24 deelnemers incl. gezin met 3 kinderen, Surinaams-Chinese moeder en dochter, een oude man van in de tachtig, 2 echtparen met resp. zoon die zich wilde laten dopen en een dochter, stelletjes en singles.

Als reisgids hadden we de Zuid-Afrikaans sprekende Jood Leon Gork, die met zijn gezin aliyah gemaakt heeft en wie ik vorig jaar tijdens Loofhutten ook een reis samen heb begeleid. We overnachten ’s avond na lange busreis zonder stop in Astoria-hotel in Tiberias.

Donderdag 28 april

Net als Jezus met zijn discipelen lopen door de graanvelden vanaf de Berg van de Zaligsprekingen naar Tabga:

Tabga is bekend als de plaats waar het wonder van de vermenigvuldiging van de broden en de vissen en is ook als de plaats waar Jesjoea
sprak met Petrus na Zijn opstanding over hoe Hem te volgen.

Ik heb daar aan het meer van Galilea nog even geoefend of het mij ook zou lukken om op dit water te lopen, doch helaas:

Banias Springs (afgeleid van de god Pan)> Lopen langs de watervallen, waar de Romeinen al een vakantieresort hadden gevestigd;
Herodes Fillipi Caesare Fillipi bouwde ter ere van de Romeinse keizer Caesar en Petrus openbaring kreeg dat Jezus de Messias is.

Langs de grens met Syrië, waar de VN uitgestrekte basis heeft

De burcht Nimrod

Deze burcht (Kal’at al-Subeiba), is gelegen in het noorden van de Golan, op een bergkam ongeveer 800 meter boven de zeespiegel. Het kasteel is vernoemd naar de Bijbelse held, de jager Nimrod (Genesis 10:8–9), die volgens de plaatselijke traditie, op deze top woonde. Het fort zelf kijkt uit over de diepe, smalle vallei die de Hermon van de Golan-hoogvlakte en de weg tussen de Galilea met Damascus scheidt. De vesting werd gesticht in de middeleeuwen door de Kruisvaarders, om de nabijgelegen stad Banias (het vroegere Caesarea Philippi) te verdedigen tegen de islamitische invasies. Na verovering door de islamieten, werd de vesting door de heersers van Damascus herbouwd om de grens te verdedigen tegen de kruisvaarders. Gedurende de 12de en 13de eeuw wisselde het fort regelmatig, door de vele oorlogen, van eigenaar, maar werd voortdurend herbouwd en verder versterkt. Aan het einde van de 13de eeuw, met de islamitische verovering van de havenstad Akko aan de Middellandse Zee, was het einde van de kruistochten en verloor het Nimrod fort zijn strategische functie en raakte in verval.

Kibbutz Malkia (bij Misgav Am) aan de grens met Libanon met aangrijpend verhaal van Nederlander

Vrijdag 29 april

Op naar het weergaloos mooie Rosh HaNikra, waar de rotsen direct in de zee staan, zonder strand en het blauwe water lekker klots in de grotten.
Een rots doet denken aan een olifant.

De burcht Akko t.t.v. de Kruisvaarders.

In het toeristische vissersplaatsje Akko kwam ik de reisgroep van Amicitia tegen, waarvan ik gehoord had, dat daar ook een bekende van mijn vrouw uit Houten bij zou kunnen zijn.
Een van de deelnemers zei inderdaad dat ze uit Houten kwam, doch zij was een andere. Toch heb ik haar op de foto gekregen, zonder dat ik het door had (wist niet hoe ze eruitzag).

Oude havenstad Caesarea

Iedere week wordt tot de vandaag in de synagoge voor de keizer, koning of regeringsleider gebeden.
Dat maakte dat de Joden in het Romeinse Rijk vrijgesteld werden van keizerverering.
Dat christenen vervolgens bereid waren te sterven voor hun God, maakte grote indruk op Constantijn ‘de Grote’,
die vervolgens het christendom omarmde (doch helaas met uitsluiting van Joden en alles wat aan het judaïsme deed denken).

Onze reisgids Leon vertelde over de hoftheoloog Eusubius, die voor keizer Constantijn een kerkgeschiedenis schreef. Daarop kon ik het niet laten mijn eerste echte praatje te houden over de door hem in het leven geroepen theorie (en aanpassing van het Johannes evangelie), dat Jezus bediening 3,5 jaar geduurd zou hebben (als zijn vervulling van Daniël 9:27) i.p.v. 1,5 jaar of preciezer: 70 weken, aldus Michael Rood en zijn Chronologische Evangelie.

’s Avonds arriveren wij bij het mij inmiddels vertrouwde Jeruzalem Gate hotel, waar het hotelpersoneel mij alweer ziet aankomen en hartelijk begroet. I.p.v. kamer 620 is het nu 639. Gelukkig mogen we op deze sabbatavond de ‘werklift’ gebruiken om onze koffers naar boven te brengen.

Zaterdag 30 april Tevens mijn 56^e verjaardag.
Op Facebook schreef ik: Vroeger was ik altijd jarig met de koningin.
Vandaag vier ik mijn 56e verjaardag in Jeruzalem, in de stad van de Grote Koning, die wij hier opnieuw verwachten en mag ik vandaag een groep van Israel Idoedreizen begeleiden vanaf de Olijfberg, via Gethsemane naar de Graftuin, waar boven het graf staat: He is risen, he is not here en dat op een tweede sabbat, aansluitend op de laatste dag van het Feest van Ongezuurde Broden, tevens de 7e dag van de Omertelling (50 dagen vanaf Feest van de Eersteling tot Pinksteren). Ik kreeg maar liefst 69 felicitaties. Natuurlijk werd er ook voor mij gezongen in de bus, en kreeg een deelnemer tekst uit Spreuken 3 voor mij, nadat ik via FB-vriendin bijzonder bemoedigende tekst kreeg (ver als is was van mijn geliefden thuis).

In de kapel van het Oostenrijks gasthuis heb ik opnieuw gewezen op bedenkelijke rol van keizer Ferdinand en zijn bloedlijnmythe, die ons in verlengde van de Da Vinci Code wil doen geloven, dat hij een nazaat is van Jezus en Maria Magdalena. Op dit schilderij is het Jozef van Arimathea, die Maria van Magdalena wijst op de route die zij moet gaan met haar kind: Zuid-Frankrijk. Hieronder de keizer als koning van Jeruzalem en allerlei onderdanen, die voor hem knielen en het wapenschild van de Tempeliers van Bouillon met de dubbelkoppige kandelaar en Leeuw van Vlaanderen.

Praatje in de Graftuin i.v.m. Omertelling (we zitten immers nu in de Week van Ongezuurde Broden, na het Feest van de Eersteling) en Zacharia 11. Wij waren onze dag begonnen met een uitzicht op Jeruzalem vanaf de Olijfberg en stonden stil bij de plek waar Jezus weende over haar inwoners en een slapeloze nacht doorbracht in de hof van Getsemane. Naar mijn mening spreekt Zacharia, een van de moeilijkste en meest aangrijpende hoofdstukken van de Bijbel, waar God zelf de twee stokken Lieflijkheid en Samenbinding verbreekt, nadat het loon van de Herder op slechts 30 zilverlingen werd berekend en Jezus met droefheid in zijn stem zei: Jeruzalem, Jeruzalem, dat de profeten doodt, en stenigt wie naar haar toe zijn gestuurd! Hoe vaak heb ik je kinderen niet bijeen willen brengen zoals een hen haar kuikens onder haar vleugels hoedt, maar jullie hebben het niet gewild.

Zondag 1 mei Na’ale

Terwijl we nog op Schiphol waren kwam Joke Griffioen, IPC-consulente en bibliotheekhouder van 600 boeken over Israël te Gouda al met haar wens op om onze vrije dag een bezoek te brengen aan Yair en Karen Strijker te Na’ala, een half uur rijden van ons hotel in Jeruzalem.
Tot mijn grote verbazing en verrassing werd ik daar ook begroet door Job Mul, conciërge van de Passie in Lunetten met wie ik tweemaal bezoek aan Joodse bijeenkomsten in Amsterdam gebracht heb. Hij is hier samen met zijn vrouw om te klussen in het huis van de fam. Strijker.

Even later kwamen nog 2 nieuwe gasten: Andre Duizer en zijn vrouw uit Zeeland en verbonden aan de gemeente in Wim Verdouw in Alblasserdam. Vandaag mochten we weer gezuurde broden eten en met pindakaas uit Nederland nog wel! Dit was tevens mooie gelegenheid om mijn boek te presenteren en te vragen naar de vordering van de Engelse vertaling van hun cursusboek Bijbels Hebreeuws in zes dagen. Ik signeerde mijn boek, door te verwijzen naar mijn motto: geen Alpha-cursus zonder Aleph-cursus.

Maandag 2 mei Bethel

Opnieuw had ik het voorrecht om met de bevlogen Koen Janusch Bethel aan te doen en te genieten van zijn uitleg over de plek waarvan ook hij net als Jakob, niet wist dat hij bestond en hij zei: Hoe ontzagwekkend is deze plaats! Dit is niets anders dan het huis van God en de poort van de hemel. Heb je nog iets anders nodig? Zei Koen, wijzend ook op allerlei eetbare gewassen daar voor het oprapen, waarop ik net als Petrus zei: Zullen we hier dan onze tenten opzetten?

Te Silo
Zoals als altijd gebeurt er wel iets bijzonders als ik op deze heilige plek kom, waar van Jozua tot Samuël de tabernakel 369 jaar heeft gestaan en gefunctioneerd als het heiligdom van de twaalf stammen, tegen wie Jozua (in docudrama aldaar) de gevleugelde woorden uit: “Connect with the land, and the land will connect with you“. Dit keer werd er een munt uit de 1^e eeuw gevonden! En terwijl de groep de indringende docudrama bekeek, ging ik met de reisgids en de chauffeur naar de plaatselijke supermarkt om proviand te halen voor een heerlijke picknick.

Op aanbeveling van de shopkeeper, een flesje wonderhoning gekocht, met als opschrift: Kijk toch eens hoe helder mijn ogen staan, omdat ik een beetje van deze honing gebruikt heb (1 Sam 14:29).

Bezoek aan Nati Rom te Chodesh boven op een braakliggende heuvel. Ik heb hem verschillende keren meegemaakt, doch nu dan toch voor het eerst op zijn eigen terrein

Fles wijn gekocht van een pionier die vanwege zijn ijver om het braakliggend land te bewerken en een wijngaard te planten, anderhalf jaar gevangen heeft gezeten.

Dinsdag 3 mei Efrat, Efrata en Bethlehem

Op bezoek bij rabbi Pesach Wolicki in Efrat bij het Center for Jewish and Christian Understanding and Cooperation, die mij nog weer veel meer inzichten gaf over Lev. 23 en Ex. 23, dan ik zelf al dikwijls eb mogen vertellen in de Moadiem-cursussen.
https://youtu.be/ItgVUgxA3FY

http://cjcuc.com/site/2015/07/01/does-esau-always-hate-jacob/

http://blogs.timesofisrael.com/author/pesach-wolicki/

Net als vorig jaar mocht ik ook nu praatje houden in de grotten van Efrata (bij YMCA-gebouw) over Ruth en Naomi, want eigenlijk gaat deze feestrol over de toekomst van Naomi, dat ondanks de ongehoorzaamheid van haar man en zonen om het Broodhuis te verlaten en naar Moab/Ammon te vertrekken, ze toch een toekomst heeft, doordat ze een kind krijgt, die zijn naam Obed krijgt van de buurvrouwen! Vervolgens heb ik uitgelegd, dat de veel oudere Boaz (zoon van Racheb) dat mogelijk niet meer meegemaakt heeft.

’s Middags opnieuw een ontmoeting met pastor Naim Khoury in Bethlehem. Ook al hoor ik bij herhaling hetzelfde verhaal, het blijft een aangrijpend verhaal, waarbij je gelijk campagne wil voeren om hem en zijn gemeenschap met zeer hoge werkloosheid te ondersteunen. Dankzij een deel-neemster van vorige reis, en eigenaresse van Creatiefbrillen, kon ik hem een aantal brilmonturen overhandigen. Het was haar toen opgevallen dat zijn montuur gebroken was en geld om nieuwe aan te schaffen hebben ze daar niet.
Erg stoer en dapper is het antwoord dat hij kreeg op zijn gebed hoe om te gaan met al die luidsprekers van de omliggende moskeeën: zelf een luidspreker op zijn kerkgebouw plaatsen! Dat ook nog eens gezegend wordt, gezien de reacties van mensen die stiekem meeluisteren.

Woensdag 4 mei Abu Gosj

Vandaag stond in het teken van een ontmoeting met Messiasbelijdende Joden. Dat was althans de bedoeling. Een bummer of teleurstelling was dat er geen Barry of Batya Segal te bekennen waren bij het Joseph Storehouse, doch alleen een vrijwilliger uit Australië die ons bij het pakhuis kort te woord stond. Hij vertelde dat dit pand binnen 30 dagen ontruimd moest zijn i.v.m. bestemmingswijziging, doch dat hun nieuwe onderkomen voor her Millennium project een eind op weg was.

Door dat we tijd over hadden vertrokken wij eerder naar Yad Hashmona, waar volgens onze reisgids de kunstenaar Elhadad ben Awraham ons te woord zou staan. Nu kende ik Yad Hashmona van eerder bezoeken. Twee weken geleden nog was ik daar met eerder reisgroepje mijn ‘neef’ daar wezen opzoeken, die ons door op deze prachtige locatie, onderdelen van de Bijbeltuin liet zien. Eenmaal gearriveerd ontdekte onze reisgids dat hij zich vergist had en de naam van de locatie verwisseld had voor Tsur Hadasa, een uur verder naar het zuiden rijden. Ik had het al vreemd gevonden dat de zoon van mijn zwager, Idan Pinchas, nooit van deze kunstenaar gehoord had.

http://www.netivyah.org/audiolesson/audio-language/english/teacher/elhananbenavraham/

Donderdag 5 mei tijdens Holocaust Memorial Day
Voorgelezen uit Spreuken 8 bij betreden van Mount Herzl, vooral vanwege de verzen 14-17:
Bij Mij is raad en wijsheid. Ik ben Inzicht, bij Mij is kracht. Door Mij regeren koningen, verordenen vorsten gerechtigheid. Door Mij heersen vorsten, en edelen, alle rechters op aarde. Ik heb lief wie Mij liefhebben, en wie Mij ernstig zoeken, zullen Mij vinden.
Toch vreemd in Israël zelf dodenherdenking te beleven. Allereerst al door het andere dagritme: overdag is verlengde van vorige avond. En die sirenes die de 2 min stilte inluiden gaan ’s morgens om 10.00 af. Maar echt kippevel kreeg ik toen dat gebeurde midden in het gangpad van Yad vashem of all places! Iedereen bevroor en de tijd stond daar letterlijk even stil. Kon de klok maar teruggedraaid worden en al die memories ongedaan gemaakt worden.

Bij de uitgang misten wij bij het inleveren van de headsets 1 exemplaar en al snel misten wij een deelnemer, die evenmin 1-2 te vinden was. Ik heb toen als herder de kudde met de gids vooruitgestuurd en gezegd dat ik op zoek zou gaan en de mijn weg met de Lightrail wel zou vinden naar ons volgende bezoek. Ik was daar immers 2 weken geleden ook nog geweest: bij Hineni dat Hier ben ik betekent. Toch moet ik bekennen dat ik het slechts met hulp van ons touroperatour Mytours kon terugvinden. Ik was nl. op het verkeerde been gezet doordat mij verkeerde straat was doorgegeven, die 2 zijstraten verder lag dan waar ik moest zijn en ik het gebouw maar niet kon herkennen.
In 1995 werd het Hineni-centrum in Jeruzalem geopend. Hier werkt Benjamin Philip, een Nederlandse Jood op vele manieren om hulpbehoevende Joden te helpen. Hineni heeft diverse programma’s. Zo helpt Hineni overlevende jongeren van terreuraanslagen bij hun trauma door hen bij elkaar te brengen en ze met elkaar te laten praten. De organisatie Hineni in Israël geeft zowel geestelijke als praktische bijstand aan mensen in armoede in Israël. Het doel van Hineni is om Joden meer zin in het leven te geven door ze terug te brengen bij hun Joodse wortels

Jesaja 62 behandeld op 3 plekken op de Muren van Jeruzalem (The Rampart), dat volgens Jo le Poole van Israël Idoedreizen vooral een heenwijzing is naar de heerlijkheid van het Nieuwe of herstelde Jeruzalem en hierin het oude voorbijstreeft. Omwille van Sion niet zwijgen, houdt in niet ophouden de troostrijke eerlijke beloften te verkondigen, dat Hij Sion zal herbouwen. Totdat haar gerechtigheid opkomt: het getal van de gehele wereld Jood en Griek voor de Nieuwe stad Jeruzalem vol zal zijn en Christus aan de wereld zal worden geopenbaard. Dienaren en wachters mogen hun plaats – waar ook ter wereld – niet verlaten, zolang de zielen over welke zij waken moeten, gevaar lopen. Tegen u zal niet meer gezegd worden: verlatene en tegen uw land zal niet meer gezegd worden: woestenij. Maar u zult genoemd worden: Mijn welgevallen is in haar, en uw land: getrouwde.

In de onvolprezen Immanuel bookshop, voor Christ Church, vlakbij de Jaffa gate, leuke ontmoeting gehad met de eigenaar en manager en ook kennis gemaakt met Nederlands gezin dat zowaar een huis gekocht heeft in Maale Edumim. Ik had wel gehoord, dat je een huis kon kopen op naam van een lokale Israëli, doch niet dat je dat op je eigen naam kan doen. Zij vertelden dat er wel een prijskaartje aan hing: bovenop de prijs, moesten ze 8% aan belasting betalen. Daarbij kunnen zij als ‘toerist of vrijwilliger’ 2x 3 maanden wonen per jaar. Hij is dan weliswaar een zelfstandige softwareontwikkelaar en ziet het bovendien als een investering voor zijn pensioen.

Vrijdag 6 mei Jericho

De Boom van Zacheus is nog een andere plek dan de kerk van Zacheüs, waar zogezegd zijn beenderen te zien zijn. Bijzonder was dat bij onze busstop bij de boom, een verkoper van o.a. mandarijnen en bananen ons in volkomen Nederlands te woord stond. Hij had jarenlang in Amsterdam op de markt gewerkt, maar was nu volkomen gelukkig in deze oase stad van ‘vrede’.

Terwijl ik daar in het Grieks orthodoxe kerkje Lucas 19 voorlas, stokte ik bij de woorden dat hij Jezus wilde ‘zien’! Ik probeerde te beseffen, dat deze woorden meer inhielden, dan alleen willen weten hoe Jezus eruitzag, nl. wie Jezus werkelijk was. Hebben wij ook dat verlangen?

Vervolgens gingen wij naar de historische doopplaats van Jezus bij de Jordaan, waar ik opnieuw iemand uit de groep mocht dopen. Dit keer ene Mark van 26 jaar, die als het erop aankomt, prima wist te zeggen wat hem daartoe motiveerde, toen hij zijn getuigenis gaf en vertelde van zijn ingrijpende bekering. Halleluja. Anders dan de vorige keer, was ik niet wel goed voorbereid en had ik tijdig mijn mobiel uit mijn zak gehaald.

Na ons verplichte bezoek aan Ein Gedi met zijn prachtige watervallen, reisden wij verder met onze bus naar Massada, waar onze Joodse gids Leon Gork voor mij opnieuw zijn theorie gaf over de flater die de

Romeinen sloegen bij hun poging Massada te veroveren. Flavius Josephus kon natuurlijk zijn Romeinse opdrachtgevers niet te kijk zetten, door het feit dat er mogelijk slechts 2 vrouwen zijn geweest, die verantwoordelijk waren voor al het lawaai dat zij maakten, waardoor de Romeinen meenden met een enorm grote verzetshaard te doen te hebben. Er zijn immers uit die tijd, door de archeologen slechts 2 graven gevonden.

Nadat we slechts een half uurtje over hadden om nog even op de kop van de Dode Zee bij Neve Midbar Beach in de modder te baden dan wel tot op kniehoogte weg te zakken en te bezeren aan de vele ruwe stenen, spoedden wij ons terug naar het Jeruzalem Gate Hotel, waar we net genoeg tijd hadden om ons om te kleden om ons vervolgens te melden bij de vlaggenmast op de Kotel (tempelplein), waar we werden opgehaald door iemand van Hineni, waar we die avond samen met andere Idoed reisgroep de sabbat zouden vieren, met een uitgebreide maaltijd. En een slotlied, dat uitsluitend één woord bestond: nai nai nai en dan steeds sneller.

Maar eerst kregen zowel de mannen als de vrouwen om te Davvenen [bidden] bij de Muur op een zeer vriberend plein, van allemaal enthousiaste Joden, zowel orthodoxen, jongeren, soldaten en vrouwen die her en der groepsgewijs zongen en baden. Van eerdere keren en wat voorstudie wist ik dat bij het benaderen van de Muur een Engels-Hebreeuwse Siddur (gebedenboek) beschikbaar was om te gebruiken bij de gebeden. Om enig idee te hebben wat de Joden daar nu doen en bidden is kennis van deze Siddur onontbeerlijk. Doordat het geheel in het Hebreeuws is, is dit gebedenboek voor de meesten van ons helaas een gesloten boek. Het is nl. een over vele eeuwen heen uitgekristalliseerd gebedenboek, waarvan grote delen (zoals de Amida, het staande gebed, ook wel 18-gebed genoemd, naar het aantal onderdelen) dat ook Jezus en de apostelen in de tempel gekend en gebruikt zullen hebben. Een onderdeel van het vrijdagavond gebed zijn het opzeggen van Psalm 95-98. Het was voor mij een aparte ervaring, dat net als de Joden achter elkaar ritmisch op te zeggen. Het verbaasde mij in die atmosfeer niet, dat je zoveel Joden vurig van Geest ziet en er weinig voor nodig is om spontaan in tongentaal over te gaan en dat alleen nog maar in de voorhoven van het (tempelplein) gedeelte voor de volkeren.

Zaterdag 7 mei slotdag en terugreis naar Amsterdam via Zürich met Swiss Air

Dit werd voor mij de eerste keer dat ik in Oud Jaffa zou komen, voordat bij terug zouden vliegen.
Bovendien zouden we nu zonder gids zijn (het was immers ook sabbat) en kwam het op mij aan onze groep door onbekend terrein heen te loodsen en op zoek te gaan naar het huis waar Petrus te gast bij Simon de leerlooier (tanner) zijn visioen kreeg, waaruit bleek dat de Tora werd gegeven voor de hele schepping en is gegeven als een levensrichtlijn en onderwijzing.

Dat is alles wonderwel gegaan en de groep gedroeg zich voorbeeldig. Het was heerlijk om in dit zonnige havenplaatsje rond te wandelen aan een blauwe kust en in een heerlijk briesje, waar op de promenade heerlijke muziek klonk, en een grote groep uitgedoste Ethiopiërs zich in het park opmaakten voor een bar mitzwa.

Onderweg hadden wij drie groepsleden afgezet, die rechtstreeks met EasyJet terugvlogen via Terminal 1 nabij Ben Goerion. Dit was voor mij een soort deja vu, dat mij terugbracht naar een herinnering uit 1981, toen ik voor het eerst vanaf dit vliegveld terugvloog, na een pelgrimstocht van 7 weken over land en zee. Wat kan er dan veel in een mensenleven gebeuren, als ik aan de tussenliggende periode denk, maar dat geldt ook al voor deze onvergetelijke 11 dagen!