Kon u net als ik ook niet geloven dat de Russen op aandrang van Poetin Oekraïne daadwerkelijk zouden binnenvallen en de VS bij monde van president Joe Biden en de Britten bij monde van premier Boris Johnson toch gelijk kregen met hun waarschuwing. Ik dacht net als Maarten van Rossem, dat dit nooit zo’n vaart kon lopen in het vertrouwen dat als het er op aan komt, zoals bij de Cuba-crisis in 1962 ten tijde van president John F. Kennedy en president Nikolaj Chroetsjov, er altijd nog een paar naaste medewerkers zijn, die hun gezonde verstand gebruiken.

Nu de dreigende taal nu toch is omgezet in daden en Poetin zijn ware gezicht[1] heeft laten zien vooral ook in zijn begeleide speech met zijn ‘historische verantwoording’, waarin hij o.a. zei dat het hele Oekraïne een historische vergissing is, ben ik opnieuw mijn e-mails met berichten uit de media aan het herlezen en schrok van een kop uit 2018 die al de noodkreet uitriep om Poetin te stoppen.

Nog meer schrok ik toen ik berichten van Xander-nieuws herlas, n.a.v. gesprekken die ik mij herinner met een vriend op een hotelkamer in Berlijn uit die tijd, over o.a. de vraag of ‘de Russen’ medeverantwoordelijk waren over neerhalen van MH-17 in 2014?

Een greep citaten uit headers Xander Nieuws van 2016-2018

• “Oekraïne probeert opnieuw namens NAVO oorlog met Rusland”
• “Trumps vijanden proberen in Oekraïne alsnog oorlog met Rusland te forceren. Westerse globalisten saboteren Trump met hulp aan Al-Qaeda, NAVO troepen in Oost Europa, en escalatie Oekraïne – Brussel wil Rusland de schuld te geven van toekomstige financiële, economische en politieke instorting EU.”
• ‘Aanhoudende oorlog Oekraïne wordt voorwendsel voor NAVO aanval op Rusland’
• ‘VS en EU lokken met anti-Russische koers preventieve nucleaire aanval uit’ – Oekraïense premier Gorysman
• ‘Oekraïne stevent in Zee van Azov af op oorlog met Rusland’
• ‘Verenigde Staten lijken maar op één ding uit te zijn: een gewapend conflict’
• “Een Oekraïens patrouilleschip in de Zee van Azov. Amerika overweegt serieus om het regime in Kiev moderne raketten te leveren om Russische schepen aan te vallen.” 18 sept. 2018

Analist Eric Zuesse schrijft voor The Strategic Culture Foundation op 8 oktober 2018: “de aanhoudende oorlog die het door het Westen gesteunde fascistische neonazi-regime van Oekraïne voert tegen de Russisch sprekende bevolking in het oosten van het land dreigt het voorwendsel te worden voor een Amerikaanse / NAVO aanval op Rusland. Aanvankelijk was de Derde Wereldoorlog tegen Rusland gepland om in Syrië te beginnen, maar nadat Rusland en Syrië de controle over het laatste door de jihadisten beheerste gebied onlangs aan NAVO lid Turkije overgaven, is de focus van de plannenmakers in Washington en Brussel noodgedwongen verschoven naar Oekraïne, dat door de Amerikaanse regering feitelijk als NAVO lid wordt behandeld.”

Een vijfde kolonne in Nederland

Propaganda en desinformatie van een website wiens weblinks naar hun bronnen allemaal te herleiden zijn naar rechts-radicale organisaties, waaronder ook De Blauwe Tijger van uitgever en filosoof Tom Zwitser, opgegroeid in de Vergadering van Gelovigen, die zich rond 2010 bekeerde tot het katholicisme en vroeger uitgever was van Catholica, een tijdschrift dat zich inzette voor een traditioneel katholicisme. Rietveld: “Vanaf het begin hoort hij bij de entourage van Baudet, die hij ‘een vriend’ noemt. Hij zegt de revolutie van Forum te willen steunen. Net als Baudet is Zwitser vol lof voor autocratische leiders als Poetin en Orbán.” Met geld van investeerders bouwt Zwitzer ook een eigen Blue Tiger Studio om talkshows op te nemen en zijn “bijna dertigduizend YouTube-abonnees een potpourri van complotten voorschotelt,” inclusief die van de QAnon-samenzwering. Zijn ambitie is om het meest toonaangevende tv-kanaal van Nederland te maken, om de NPO aan te kunnen. “Voortdurend benadrukt Zwitser dat de elite uit is op de vernietiging van het volk. De onderliggende suggestie: de samenleving stevent af op een uiterst donkere periode, van revolutie en bloedvergieten.” De uitgeverij lijkt dicht tegen extreemrechts aan te zitten, dus zelfs het gebruik van geweld goedkeurt, dat de Nationale Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid de organisatie van Zwitser in oktober 2020 met naam en toenaam opneemt in het Dreigingsbeleid Terrorisme Nederland als een ‘doorgeefluik van antioverheidspropaganda, nepnieuws en complottheorieën.
Bronnen die ook de voedingsbodem zijn voor het rechts conservatieve gedachtegoed en de ideologie van Thierry Baudet en andere (kamer)leden van Forum voor Democratie. Baudet noemt De Blauwe Tijger onderdeel van de ‘nieuwe zuil’ rond Forum voor Democratie.

Voor wie het boek Nieuwe Kruisvaarders van Sander Rietveld gelezen heeft of mijn blog daarover, is het geen wonder dat Baudet nu inzake de inval van Poetin in Oekraïne opnieuw een afwijkend standpunt inneemt, en God verhoede ook in ons land toe lijkt te werken naar een vergelijkbare revolte als die van de Russen, wiens financiële arm en tentakels overal in het ‘vijandige’ Westen worden waargenomen.
Ik lees dat boek en al die oude berichten van Xander Nieuws in mijn mailbox nu na 22 februari met uitpuilende ogen! Ik kom daardoor tot het besef dat we eigenlijk al veel langer in feite in een oorlog met Rusland van Poetin verwikkeld zijn. Ook de strijd om het Associatieverdrag en het referendum daarover in NL komt daardoor in een ander daglicht te staan.
Ik had het nodig om de feiten op een rijtje te zetten, me realiserend dat toen dat de ophef rond dat referendum speelde in april 2016 ik 2x kort achter elkaar op afstand in Israël was als reisbegeleider en feitelijk mijn stem toen niet kon uitbrengen. Zie mijn bijlage De verweven historie van Rusland en Oekraïne:

Ik moest dus terugdenken aan dat boek van Sander Rietveld van vorig jaar, waarin hij als onderzoeksjournalist van de BNN/Vara vooral ook de geldstromen volgde en m.i. heel scherp het ware gezicht van Poetin in beeld brengt evenals de aantrekkingskracht die het heeft op ‘orthodoxe christenen’, waarvan ik ook zelf inmiddels helaas te vaak getuige ben geweest. In hoofdstuk 14 schrijft hij bijv. hoe de mensenrechtenorganisatie World Congres of Families (drijvende kracht achter de export van homofobie door christelijk rechts in de VS) gekaapt is door de Russen, door bijv. aartspriester Smirnov van de Commissie voor Familiezaken van de Russisch-orthodoxe kerk, een extreem conservatieve figuur die democratie ‘een vergissing’ noemt. Hij was een van de sprekers op het WCF-congres in Madrid in 2011. Die conservatieve elite van de Orthodoxe kerk krijgt omstreeks die tijd de wind in de zeilen, als Poetin 2012 president Dmitri Medvedev opvolgt en keihard optreedt tegen hevige burgerprotesten en demonstranten, die na de frauduleuze verkiezingen de straat opgingen en de resterende onafhankelijke media in het gareel bracht én voor zijn ‘nieuwe verhaal’ de banden met de Russische-orthodoxe kerk aanhaalt.

Citaat uit Nieuwe Kruisvaarders: Poetin: redder der wereld

“Poetin had de kerkleider nodig om zijn politieke keuzes te sanctioneren. Hij kiest namelijk [als de autocraat die hij is, gevormd door zijn KGB-verleden] een harde koers, zoals onder Nicolaas I (1796-1855), de ‘IJzeren tsaar’, die Rusland in de 19^e eeuw leidde onder het motto ‘Orthodoxie, Autocratie en Nationalisme’. In zo’n nationalistisch verhaal is een buitenlandse vijand nodig, [een Wij versus Zij] waarop Poetin de Amerikaanse regering beschuldigde protesten tegen zijn regime aan te wakkeren. Zijn weerzin richtte zich toen vooral op Hillary Clinton, de minister van Buitenlandse zaken, die Poetin scherp bekritiseert.“ En we ons dus moeten afvragen – en ook gedaan is – hoever de inmenging van de Russen (middels vooral zgn. trollen) is gegaan, in de poging haar gang naar het Witte Huis te dwarsbomen.
“Om zich tegen het Westen af te zetten, opent het Kremlin de aanval op de lhbt-gemeenschap. Gelijke rechten voor homo’s zijn hét symbool van westerse decadentie. Met steun van de Russisch-orthodoxe kerk en haar nadruk op traditionele waarden maakt Poetin van zijn strijd tegen het Westen een heilige oorlog [een kruistocht]’. Zijn tegenstanders, die Rusland willen veranderen in een democratische rechtsstaat naar westers model, zijn ‘seksueel misvormd’, laat hij bondskanselier Merkel weten tijdens een bezoek aan Rusland… Het Westen propageert homorechten om het aantal Russische geboortes te ondermijnen en zo het Russische volk te verzwakken, beweert oud-KGB-agent Vladimir Yakoenin, vriend en vertrouweling van Poetin, en financier van het WCF. ‘We zien dat veel Euro-Atlantische landen hun wortels verwerpen, ook de christelijke waarden die de basis vormen van de westerse samenleving,’ aldus Poetin zelf in 2013. ‘Ze voeren een beleid waarin grote families gelijk worden gesteld aan homoseksuele partnerschappen, geloof in God aan geloof in Satan.” En dat is niet bij woorden gebleven. In 2013 neemt de Doema unaniem de beruchte ‘antihomo-wet’ aan. Conservatieve actiegroepen in westerse landen prijzen Moskou als bolwerk van traditionele waarden. De leider van het WCF noemt de Russen ‘de christelijke redders van de wereld.’
“Een jaar later, in 2014, bereiken de verhoudingen tussen de Russen en het Westen een dramatische dieptepunt. De invasie van Oekraïne, de annexatie van de Krim en het neerschieten van de MH17 doen de herinneringen aan de Koude Oorlog herleven. De internationale orde schudt op zijn grondvesten. Maar opnieuw krijgt Poetin bijval. Midden in die ijzige periode van Russisch autoritarianisme en agressie kan hij nog altijd rekenen op de steun van zijn conservatief-christelijke bewonderaars.”
Toen echter bleek, dat Alexey Komov, de Russische vertegenwoordiger van het WCF, hun congres naar het Kremlin wist te halen als wapen in de strijd tegen liberale invloeden, kwam er een kink in kabel. Geldschieters Vladimir Yakoenin en de Orthodoxe oligarch Kontantin Malofeev[2], twee Kremlin-vazallen, komen op de sanctielijst te staan als financiers van de separatisten in de oorlog tegen Oekraïne. “Vooral Malofeev heeft zeer nauwe banden met de pro-Russische milities. Een van de verdachten in de MH17-zaak bijv. is zijn voormalige hoofd beveiliging.” Als gevolg daarvan wil het WCF de conferentie afzeggen. Komov en zijn geldschieters gaan toch door met het congres, maar onder een andere naam: International Family Forum.[3] Rietveld concludeert: “Net als de communisten zo’n honderd jaar eerder bouwt Moskou geduldig aan een netwerk van fellowtravellers in andere landen. Deze nuttige idioten zijn nu geen linkse radicalen, maar rechtse nationalisten.”

Rietveld: “Vooraanstaande Kremlinwatchers hebben Poetin omschreven als de ultieme machiavellist, een cynische realpolitiker die alleen uit is op macht en geld, zonder ook maar enig belang te hechten aan spirituele waarden. Veel aannemelijker is dat Poetin de christelijk-nationalistische mythe gebruikt als samenbindend verhaal. Als instrument om het volk te verenigen. Of wellicht als een soort ideologische dekmantel om zijn machtshonger en geldzucht aan het oog te onttrekken. En dat lijkt te werken.” Door zichzelf als een gelovig christen te verkopen.
“In zijn autobiografie[4] vertelt Poetin dat zijn moeder hem stiekem liet dopen, zijn vader was partijlid en mocht er niets van weten. Vele jaren later, toen Poetin op het punt stond een reis naar Israël te maken, zou zijn moeder hem zijn doopkruis in zijn hand hebben gedrukt om het in het Heilige Land te laten zegenen. Over hetzelfde doopkruis zegt Poetin later dat het op miraculeuze wijze gespaard bleef toen zijn datsja door een brand in de as werd gelegd. Toen hij dat verhaal aan de president George W. Bush vertelde, een vroom christen, kon Poetin niet meer stuk. “Ik heb in zijn ziel gekeken,’ zei Bush zonder een spoor van wantrouwen, terwijl dat wel op zijn plaats was geweest. Als KGB-agent had Poetin in de Sovjettijd trouw moeten zweren aan het atheïsme. Toen het communisme instortte, bekeerden KGB’ers en partijbonzen zich en masse tot de Russisch-orthodoxe kerk, zo ook Poetin. Je zou het als een goddelijk wonder kunnen zien, maar het is waarschijnlijker dat de politieke elite zijn heil zocht bij een nieuwe conservatieve bondgenoot om zo te kunnen overleven.”

Ivan Ilyin (1883-1954) ideoloog Christelijk fascistisch totalitarisme

Voor een beter beeld van Poetin’s ware geloof, moeten we bij zijn favoriete filosoof zijn: Ivan Ilyin. Deze schrijver werd in 1922 door de communisten verbannen wegens zijn verzet tegen de Oktoberrevolutie in 1917. In Duitsland werd hij de ideoloog van de Witten, de anticommunisten die na de revolutie waren verjaagd uit de SU. Hij schreef zijn christelijke fascistische boeken als leidraad voor de toekomstige leiders van Rusland, zegt Sander Rietveld. Poetin haalde het lichaam van deze filosoof naar Moskou en vermeldt zijn naam in toespraken en artikelen. Zijn verzameld werk werd in 2014 door het Kremlin verspreid onder alle ambtenaren en onder de leden van regeringspartij Verenigd Rusland. Deze filosoof was onder de indruk van Mussolini en Hitler, maar vond dat de Witten een nog diepere vorm van fascisme belichaamden. ‘Zij omarmden namelijk een christendom dat het bloed van Gods vijanden eiste.’ Rusland  is in zijn ogen – een levend organisme – een onschuldige maagd, die zelf geen enkel kwaad doet. Haar wordt alleen kwaad aangedaan. Zij heeft een Verlosser nodig: een mannelijke held, die bereid is het bloed van zijn vijanden te vergieten. Oorlog is nl. nodig om het spirituele welzijn van de Russische natie te verdedigen. Dit christelijke fascistisch totalitarisme is een uitnodiging aan God om terug te keren naar de wereld en Rusland te helpen een einde te maken aan de geschiedenis. De versmelting van religie en nationalisme sluit perfect aan bij de boodschap van de Russisch-orthodoxe kerk.

De historicus Timothy Snyder schrijft in zijn boek De weg naar onvrijheid: Rusland, Europa, Amerika, dat hij “verzet tegen zijn denkbeelden om schreef als ‘seksuele perversie’, waarmee hij homoseksualiteit bedoelde. Een eeuw later was dit ook de eerste reactie van het Kremlin op democratische oppositie. Mensen die in 2011 en 2012 wilden dat de stemmen werden geteld waren geen Russische burgers die wilden dat de wet werd gehandhaafd, dat hun wensen werden gerespecteerd en dat hun staat zou blijven bestaan. Ze waren onnozele volgers van mondiale seksuele decadentie wier acties een bedreiging vormden voor het onschuldige nationale organisme… Het doel van de antirookcampagne was de roep om democratie om te zetten in een mistige bedreiging voor de Russische onschuld: stemmen=Westen=homoseksualiteit. Rusland moet onschuldig zijn en alle problemen moeten de verantwoordelijkheid van anderen zijn.“ NB: Poetin scheidde kort na die campagne van zijn vrouw, waarna de pleitbezorger van de gezinswaarden geen traditioneel gezin meer had en voert hij mannelijkheid aan als argument tegen democratie.

Volgens Ilyin zal die verlosser een ‘democratisch dictator’ zijn, die zijn eigen feiten zal creëren en zo de waarheid naar zijn hand zetten. In deze zgn. ‘geleide democratie’ zijn feiten irrelevant. Niets is wat het lijkt, en het is onmogelijk om de waarheid te achterhalen. Sinds Poetin aan de macht is zijn tientallen journalisten in Rusland vermoord. Onafhankelijke media bestaan er nauwelijks meer. Nieuwsprogramma’s gaan vooral over de ‘mannelijke leider’ die op tv zijn ontblote torso toont terwijl hij staat te vissen in woeste rivieren of te paard door de bergen rijdt. Zo wordt Rusland verandert in een feitenvrije spiegelpaleis.

Als westerse landen overspoeld worden door desinformatie, zal ook daar het vertrouwen van burgers in instituties afnemen. Daarom verspreiden Russische trollenfabrieken fake news via Twitter en Facebook en bijv. ook polariserende informatie over coronavaccins verspreiden. En de geloofwaardigheid van het opsporingsonderzoek naar de ramp met MH17 te ondergraven. Daarbij worden ze geholpen door Russische-gezinde populisten in de ‘ontvangende’ landen.

Hoofdkathedraal van de Russische Strijdkrachten

Illustratief voor het ware gezicht van Poetin vond ik ook een artikel van Tom Vennink in de VK van 24 juni 2020 over de ‘kitscherige’ kathedraal gewijd aan oorlog, communisme en Poetin, president voor het leven. De Russisch Orthodoxe kerk en de militaire parade moeten het patriottisme onder de Russen aanwakkeren, zo luidt de conclusie van artikel van Tom Vennink in  Volkskrant van 24 juni 2020. “Niet God, maar de Tweede Wereldoorlog siert de muren van de ‘oorlogskathedraal’ van Rusland. Ruslands nieuwste kathedraal loop je niet zomaar even binnen. De bedoeling is dat kerkgangers eerst een uitgebrande tank inspecteren, wat ruïnes van gebombardeerde huizen bekijken en dan door een museum rondom de kathedraal lopen, waarin de gelovigen de hele oorlog tegen nazi-Duitsland beleven aan de hand van levensechte videosimulaties van de zwaarste slagen, geluidseffecten van luchtbombardementen en bezichtigingen van talloze oorlogstrofeeën, zoals MG42-machinegeweren, swastikavlaggen en een globe die Hitler cadeau kreeg van Mussolini. Na die indringende ervaring rest de kerkgangers nog een klim over Duitse tanks voordat ze de kathedraal betreden: de trappen van de kathedraal zijn namelijk vervaardigd uit omgesmolten nazi-tanks. Eenmaal over de tanks komen de kerkgangers aan bij de donkere poort van Ruslands gloednieuwe gebedshuis: de Hoofdkathedraal van de Russische Strijdkrachten.”

Status van de Oekraïense Orthodoxe kerk

Ik vroeg met af hoe het eigenlijk zat met de status van de Oekraïense Orthodoxe kerk, want zo zegt ook Hendrie van Maanen in de recente De Nieuwe Koers van maart 2022: “Het lag voor de hand dat na de val van de Sovjet-Unie het onafhankelijk geworden Oekraïne ook een Oekraïense Orthodoxe kerk zou krijgen, met een eigen patriarchaat”. Orthodoxe kerken zijn immers autocefaal: ‘met een eigen hoofd’; een autocefale kerk wordt door alle leden van de gemeenschap beschouwd als zelfstandig en is aan geen andere kerk verantwoording schuldig. “Niets was minder waar. Hoewel er een eigen orthodoxe kerk werd gesticht, erkende niemand deze gemeenschap en bleef ze onder toezicht van het patriarchaat van Moskou. Tot 6 januari 2019.” Tijdens het orthodoxe kerstfeest in de Sophiakathedraal overhandigt de patriarch van Constantinopel, Bartholomeus I, het onafhankelijkheidsdocument (Tomos) aan de Oekraïense patriarch. Een nieuwe kerk is geschapen en Rusland is woest. Hiermee staat immers de identiteit van Rusland op het spel. Er zijn nu dus twee Oekraïense-orthodoxe kerken. Eén met patriarchaat Kiev en één met patriarchaat Moskou. Dat laatste zetelt in het klooster Kievo Pechervska Lavra, dat bij ons bekend staat als het Holenklooster vanwege het grottenstelsel van 30 km lang. Hier hebben honderden monniken hun laatste rustplaats gevonden. Religie is hier tot een diep politieke kwestie verworden. In elke parochie zal straks besloten moeten worden bij welk land men wil horen: Rusland of Oekraïne.

.

---

[1] Vergelijk de titel De man zonder gezicht: een biografie van Masha Gessen uit 2012 over de onwaarschijnlijke opkomst van Vladimir Poetin. Lees voor een samenvatting vooral Poetin, een artikel over zijn biografie uit 2014 door de Brit Chris Hutchins & de Rus Alexander Korobko, en De Nieuwe Tsaar van Steven Lee Myers, correspondent in Moskou voor The New York Times (2015).

[2] Eigenaar van investeringsmaatschappij Marshall Capital in een van de duurste wijken van Moskou, Zijn imperium kent een lange lijst aan belastingparadijzen. Zijn ultieme doel is van Rusland opnieuw een christelijk keizerrijk te maken onder de ideale alleenheerser: Vladimir Poetin, de nieuw tsaar. Malofeev heeft ook een eigen media-imperium: Tsargrad TV, een bolwerk van extreemrechts en ultraconservatief gedachtegoed. De voormalige hoofdredacteur van Tsargrad, Aleksandr Doegin, verspreidt fascistische ideeën en flirt openlijk met nazi-Duitsland. Hij streeft naar een Euraziatisch Rijk, van ‘Dublin tot Vladivostok’ onder de leiding van Rusland. Hij beweert ook een pro-Russische vijfde colonne in Europa te hebben. De Europese intellectuelen die hun eigen identiteit willen versterken. Daartoe behoort in zijn eigen ogen zonder twijfel ook T. Baudet.” Zie verder blz. 274. In mei 2014 vond in Wenen in het op kosten van Malofeev gehuurde luxe en barokke stadspaleis van de prins van Liechtenstein een bijeenkomst plaats onder de titel ‘Heilige Alliantie’, dat verwijst naar een verdrag dat 200 jaar geleden werd getekend in Wenen tussen Rusland, Pruisen en Oostenrijk, om de monarchieën te beschermen en [Midden]-Europa te verdedigen tegen het liberalisme en de goddeloze waarden van de Franse Revolutie. Malofeev meent dat er opnieuw zo’n alliantie moet worden gesloten.

[3] Schoonzoon van Bert Dorenbos was afgevaardigde namens Schreeuw om Leven.

[4] First Person: An Astonishingly Frank Self-Portrait by Russia’s. The Guardian: “Begin bij de man zelf. Dit is een verslag van zes interviews die Poetin gaf aan een drietal zorgvuldig uitgekozen Russische journalisten. De uitstekende indruk die naar voren komt, is van leegte – een moreel vacuüm in de kern van Poetins wezen. Je begrijpt dat dit niet bijkomstig is, maar volkomen een integraal onderdeel van zijn persoonlijkheid, alleen als je je realiseert dat dit boek in opdracht is gegeven en is uitgebracht om Poetin bekend te maken toen hij voor het eerst kandidaat was voor het presidentschap. Met andere woorden, hij wilde zich zo presenteren. De leegte in zijn kern is zo diep dat het zichzelf niet eens kan zien.”