Umberto Eco’s satire op de zinloosheid van complottheorieën en degenen die ze geloven

Dit is een aanvulling op mijn blog over de fuik van complottheorieën en met name valsheid in geschrifte.

Iemand die de geschiedenis van de Illuminati haarscherp en venijnig in beeld heeft gebracht middels een historische roman is de Italiaanse auteur Umberto Eco met zijn aangrijpende en belangrijke roman “De begraafplaats van Praag’ (2011), dat ik dankzij Boekspot van de NS een keer op de kop had getikt, doch aanvankelijk was het niet tot me doorgedrongen, hoe de titel van dit boek teruggaat op het gif van (christelijke) antisemitisme dat miljoenen het leven heeft gekost en helaas nog niet is uitgewoekerd en de daadwerkelijke joodse begraafplaats in Praag, waar ik vorige zomer nog langs en gelopen.[1]

“Deze roman biedt zoals de achterflap terecht zegt “een verontrustend licht op het historische en politieke Europa van de 19^e eeuw, met zijn talrijke complotten, aanslagen en samenzweringen.”
In zijn ‘nutteloze erudiete toelichting’ zegt Eco dat “de enige verzonnen personage uit deze roman de hoofdpersoon Simone Simonini is, niet verzonnen is zijn grootvader, kapitein Simonini, ook al is die alleen bekend als de mysterieuze auteur van een brief aan abt Barruel. Alle andere personages hebben werkelijk bestaan en hebben de dingen die ze doen en zeggen in deze roman ook daadwerkelijk gezegd en gedaan.”[2]

Ik vond het opvallend dat ook prof. Dr. Klaas A.D. Smelik zegt, dat de fictie van een Joods complot om de wereldheerschappij in handen te krijgen al veel ouder is en we haar voor het eerst aantreffen in de brief van bovengenoemde legerofficier J.B. Simonini [uit 1806], doch dat aan zijn bestaan wordt getwijfeld. Men veronderstelt dat deze brief is opgesteld door de Franse geheime dienst met als doel Napoleon op te hitsen tegen de Joden, bij wie hij zeer populair was.  Anderen zoals historicus Norman Cohn[3] stellen dat deze brief gezien moet worden als een fanmail gericht aan abt Barruel, die hem feliciteerde met het ontmaskeren van ‘de helse sektes (Jakobijnen, vrijmetselaars, Illuminati) die de weg vrijmaken voor de komst van de Antichrist.

Abt Augustine Barruel

Volgens Umberto Eco was de aanleiding van deze brief de in 1798-99 verschenen diatribe van de reactionaire Franse abt Augustine Barruel[4] (1741-1820), Mémoires pour servir à l’histoire du Jacobinisme[5], waarin hij een complottheorie ontwikkelt om het ontstaan van de Franse revolutie te verklaren en die tot op de dag vandaag nog steeds populair is. Zij was het resultaat van de geheime plannen van de Franse filosofen van de Verlichting (met name Voltaire met zijn écrasez l’infame) van de Beierse Illuminati en de Jacobijnen.

De bloedbeschuldigingsaffaire

Umberto Eco weet te vertellen dat het motief van de legerofficier Simonini(van het Savooise leger toen Napoleon Piemonte-Sardinië binnenviel) het verhaal is, wat hij had gehoord van een joodse Syriër uit Damascus, die slachtoffer was een hetze tegen Joden die beschuldigt werden van de moord op een Arabisch jongetje dat spoorloos was geraakt, wiens lijkje werd gevonden en dat in duizend stukken moest zijn gesneden en daarna in een vijzel waren fijngestampt. Een misdrijf dat zoveel weg had van het soort dat men aan Joden toeschreef, die ‘immers’ vanwege het naderende Pascha behoefte hadden gehad aan christelijk bloed om hun ongezuurde brood mee te besmeren. De beschuldigde en gemartelde ‘Mordechai’ hadden ze uiteindelijk op een koopvaardijschip naar Genua gezet, nadat hij de namen van vijf geloofsgenoten had genoemd en ter dood werden veroordeeld. Deze man nu – representatief voor zovele andere joden (uit lijfsbehoud in Italië maraan[6] geworden) zei dat zijn leven voortaan in het teken zou staan van wraak.
Dit gevaar nu wilde Simonini doorbrieven aan abt Barruel, die – ondanks zijn goede werk infame sektes te ontmaskeren die de weg effenen voor de Antichrist – één meedogenloze vijand slechts zijdelings noemt: de Joodse sekte. Simonini schrijft hoe hij een tijdlang als infiltrant onder de Joden heeft geleefd. Die zouden hem een goud- en zilverschat hebben laten zien, waarvan degenen betaald werden die werkten voor de Joden. Hij hoorde dat Illuminati en de vrijmetselaars waren opgericht door de Joden, wier uiteindelijke doel was om binnen een eeuw de wereldmacht te veroveren. Kerken zouden in synagogen veranderen, de overgebleven christenen zouden slaven van de Joden worden.

Deze publicatie van die abt Barruel nu, zou zoals Michael Baigent zei “een verdorven mijlpaal worden in de geschiedenis van de westerse sociale en politiek denkwijze”. Zijn publicatie schrijft de hele Franse Revolutie in feite toe aan een vrijmetselaarskomplot tegen het wereldlijk gezag en tegen de kerk. Dit werk zou een golf van hysterie teweegbrengen, … en een ware bijbel worden voor aanhangers van samenzweringstheorieën en het imago creëren van de vrijmetselarij als een uitgebreide internationale samenzwering, revolutionair en vurig anti-geestelijkheid, vastbesloten om de bestaande instituten omver te werpen en een ‘nieuwe wereldorde’ te stichten” (Tempel en Loge p.271). Zijn werk werd soms een zichzelf vervullende profetie. Een groot deel van het materiaal, dat tegenwoordig door complottheoretici wordt gebruikt, is afkomstiguit dit werk.

John Robinson ‘Proofs of a Conspiracy’

Kort na het verbod van de Orde van de Illuminati in 1784 door Karel Theodoor, de keurvorst van Beieren (1724-1799) ontstonden de eerste samenzweringstheorieën. De Illuminati zouden ondergronds zijn gegaan, en enorme macht uitoefenen, schreef John Robinson, hoogleraar natuurkundige filosofie aan de universiteit van Edinburg. De publicatie van Barruel had hem er toe gebracht om zijn boek Proofs of a Conspiracy Against all the Religions and Governments of Europe, beraamd tijdens geheime bijeenkomsten van vrijmetselaars, Illuminati en studiegenootschappen (1797) uit te breiden en verschillende citaten van Barruel op te nemen. John Robinson, die onafhankelijk aan zijn eigen complottheorie had gewerkt, werd als vrijmetselaar uitgenodigd tot te treden tot de Illuminati. Nadat hij de orde had bestudeerd, publiceerde hij zijn boek waarvan de titel zijn conclusies samenvat.
Dat boek zou op zijn beurt de perceptie in New England bepalen, nadat het in handen kwam met eerwaarde Jedidiah Morse, die vanaf zijn preekstoel in Boston op 9 maart 1798 waarschuwde voor een geheim complot om het christendom te vernietigen en de zojuist gevormde regering omver te werpen. Religie zou vervangen worden door atheïsme, geloof in God door geloof in menselijke rede. De samenzweerders van de orde van de Illuminati hielden zich verborgen binnen vrijmetselaarsloges en wachtten op het juiste moment om toe te slaan. Hij beschuldigde Thomas Jefferson ervan een afgezant van de Illuminati te zijn, die Weishaupt evenwel eerder als een enthousiaste filantroop zag. Op dat moment werden de Europese monarchieën bedreigd door een golf van antikerkelijke republikeinse gezindheid. Een situatie dus die niets met Amerika te maken had. De VS vormden nu juist een federale republiek waarover Europese regeringen geen zeggenschap hadden.

De Grand Lodge of British Columbia and Yukon hebben een speciale webpagina over The French Revolution and the Bavarian Illuminati, waarin zij ingaan op de beweringen van John Robinson en Abbé Barruël. Hun conclusie: Barruel en Robison leggen geen sluitende link tussen de Beierse Illuminati en de Franse vrijmetselarij, laat staan dat ze een oorzaak van de revolutie in de lodges van Parijs vinden. Ze vertonen een grote onwetendheid over de feitelijke en gedocumenteerde werking van de vrijmetselarij in die tijd en hebben ter ondersteuning van hun argumenten veel aantoonbaar valse verklaringen afgelegd. Hoewel de beweringen van zowel Barruel als Robison in diskrediet zijn gebracht, worden veel, meer eigentijdse, schrijvers die op hun boeken vertrouwen nog steeds als autoriteiten geaccepteerd.

Na de verhalen over de Franse Revolutie en het Schrikbewind was New England een land rijp voor paranoia, aldus George Johnson in een essay waarin deze journalist voor de New York Times op zoek is naar de ‘samenzwering die de wereld regeert’.[7]

Los van de vraag of de Illuminati nu wel of niet ondergronds zijn gegaan en er wel of niet een bewust geheim complot aan ten grondslag ligt, vijf jaar volgend op de ontbinding in Beieren, vond wel degelijk een gigantische omwenteling plaats die 200 jaar na dato in Frankrijk groots gevierd werd en elk jaar op 14 juli herdacht wordt.

Ondertussen hadden de 13 kolonies in Amerika o.l.v. Thomas Jefferson, Benjamin Franklin en George Washington zich ontdaan van het juk van de Britten ten tijde van de ‘krankzinnige’ koning George III van Engeland. Die onafhankelijkheid van Engeland in 1776 wordt ook nu nog elk op 4 juli gevierd. Daar wordt middels de piramide op het grootzegel in het beruchte 1-dollarbiljet dagelijks aan herinnerd. Dat biljet wordt vergezeld van de woorden Novus Ordo Seclorum. Anders dan de meeste mensen denken, staat dat niet voor de mysterieuze ‘Nieuwe Wereldorde’ die zoals velen evangelische christenen vrezen, de opkomst van de antichrist teweeg zal brengen. Het gaat evenmin over een op handen zijnde Armageddon, maar houdt verband met het gelijkheidsideaal van de Amerikaanse ‘Founding Fathers’. ‘Orde’ werd gebruikt om te relateren aan een (numerieke) ‘reeks’, een nieuwe opeenvolging van jaren. Het is ontleend aan Virgilius’ Ecloge 4, vers 5, die het verlangen naar een tijdperk van vrede en harmonie behandelt. Seclorum gaat terug op het eind van Latijnse gebeden afkomstig van het Gloria, met de uitdrukking secula seclorum: ‘voor altijd en eeuwig’, gevolgd door ‘amen’. Mundus was het Latijnse woord wereld, niet seclorum, dat specifiek gerelateerd is aan jaren, eeuwen en generaties.[8]

De eerste republiek die zich ontdaan had van het juk van een koning was (wie beseft zich dat?) ons eigen land, dankzij met name Willem van Oranje, die dat vastlegde in de Akte van Verlatinghe, doch dat wel met zijn leven betaald heeft. Die akte werd tijdens de verkiezing van belangrijkste pronkstuk van ons land terecht de winnaar. Maar is het niet merkwaardig dat wij in Nederland niet jaarlijks onze onafhankelijkheid van Spanje vieren? Of moeten we zeggen dat ons Wilhelmus een betere vorm van herdenking is, omdat zich dat immers niet beperkt tot een dag in het jaar.

Dit brengt mij bij de vraag hoe wij die omwentelingen (revoluties) eigenlijk moeten waarderen;
hoe te denken over het verschil tussen een republiek en een koninkrijk?
Wat was de rol van de Rooms Katholieke Kerk en de ‘geheime’ genootschappen daarbij?
Ik realiseerde me, dat ik op school wel uitvoerig gehoord heb over de Franse revolutie, maar niet over de Italiaanse, die evenmin is los te denken van de invloed van loges. Wat weten wij bijv. eigenlijk over de eenwording van Italië en wat zich daar in de 19^e eeuw heeft afgespeeld tussen de Carbonari o.l.v. Mazzini en Garibaldi en het Vaticaan?

Giuseppe Garibaldi

Al vroeg in de negentiende eeuw ontstond in Italië de wens om meer eenheid te smeden in het door ministaatjes gekenmerkte gebied. Het geheime genootschap van de Carbonari, geïnspireerd op de vrijmetselaars, slaagde daar niet in, maar de Piëmontees Giuseppe Garibaldi (1807-1882) wel, zij het niet zonder moeite. Hij deserteerde om de nationalisten te kunnen steunen en moest daarna in ballingschap. Frankrijk en Oostenrijk, en ook de Paus streden tegen de Italiaanse nationalisten. Toen Garibaldi in 1860 terugkeerde, lukte het hem met zijn leger van 1000 vrijwilligers, bijgenaamd ‘roodhemden’, de diverse staatjes te verenigen onder het bewind van Victor Emanuel, de eerste koning van Italië. Het koninkrijk Italië was daarmee in 1861 een feit.

Wat na het lezen van De Begraafplaats van Praag bij mij vooral blijft hangen is een ander kwaad of ‘evil’ dan dat van Weishaupts aanzet tot een vooral politiek complot.

Alexander Dumas’s roman over Joseph Balsamo

Ik werd vooral getroffen door wat Eco over Alexander Dumas père (1802-1870) vertelt. De man die de meesten van ons mogelijk niet anders kennen dan als de romanschrijver van de Drie Musketeers, dat als een feuilleton was verschenen in 8 delen in 1844-45 als de memoires van graaf d’Artagnan; van de Graaf van Monte Christo (in 12 delen) en mogelijk ook nog De man in het ijzeren masker uit 1848 en misschien ook nog de Valois-cyclus met La Reine Margot en heel misschien ook nog de Zwarte Tulp, dat begint als het Nederlandse staatshoofd Johan de Witt en zijn broer Cornelis door hun eigen landgenoten worden gelyncht. Tot mijn verbazing bleek hij ook de auteur van de roman over de Italiaanse avonturier ‘Joseph Balsamo’[9] (1846-1848), een tovenaar van Italiaanse afkomst, dat over het complot gaat van de beruchte 18-eeuwse oplichter en graaf Allessandro Cagliostro en plaatsvindt onder het bewind van Louis XV.

Dit personage nl. wordt door de grootste occulte Europese samenlevingen opgedragen om de Franse monarchie omver te werpen. Hij beschreef hoe de Duitse Illuminati de Franse vrijmetselarijloges jarenlang hadden geïnfiltreerd. Cagliostro beweert de leerling te zijn van de graaf van Saint-Germain, een mysterieuze avonturier, die zich in Versailles, waar hij rond 1750-1760 had ‘geschenen,’ onsterfelijk verklaarde. Hij beweerde een serum van eeuwige jeugd te hebben, dat hij aan de goedgelovigen verkocht. Hij verkocht zeer dure verschillende remedies, pillen, voerde goocheltrucs uit bedreef hekserij en beweerde de macht te hebben om de doden te laten verschijnen. Dit personage nl. wordt door de grootste occulte Europese samenlevingen opgedragen om de Franse monarchie omver te werpen. Hij beschreef hoe de Duitse Illuminati de Franse vrijmetselarijloges jarenlang hadden geïnfiltreerd. Cagliostro beweert de leerling te zijn van de graaf van Saint-Germain, een mysterieuze avonturier, die zich in Versailles, waar hij rond 1750-1760 had ‘geschenen,’ onsterfelijk verklaarde. Hij beweerde een serum van eeuwige jeugd te hebben, dat hij aan de goedgelovigen verkocht. Hij verkocht zeer dure verschillende remedies, pillen, voerde goocheltrucs uit bedreef hekserij en beweerde de macht te hebben om de doden te laten verschijnen. 
Umberto Eco laat zijn hoofdpersoon Simonini die voor de geheime dienst werkt zeggen: “Dat wonderbare boek verhaalt over … de inmenging van Cagliostro in de affaire rond het halssnoer van koningin [Marie Antoinette], waardoor kardinaal de Rohan in één klap moreel en financieel werd geruïneerd, de koningin werd gecompromitteerd en het hele hof zozeer te schande werd gemaakt dat velen van mening zijn dat Cagliostro’s bedrog in niet gering mate heeft bijgedragen aan de ondermijning van het instituut monarchie, met als gevolg het klimaat van wantrouwen dat uiteindelijk zou leiden tot de Revolutie van 1789. Maar Dumas doet meer en ziet Cagliostro, oftewel Giuseppe Balsamo, als iemand die niet zozeer bedrog als wel een politiek complot heeft beraamd, onder protectie van de wereldvrijmetselarij” Vervolgens beschrijft Eco hoe Simonini gegrepen werd door het decor van Caglistro’s inwijding op Mont Tonnere, de Donderberg, een paar mijl van Worms waar leden van de vrijmetselaarsloges uit allerlei landen zich hadden verzameld en Cagliostro opriep om de twee grote vijanden van de mensheid, de troon en het altaar, te vernederen en te vernietigen naar het motto van Voltaire: écrasez l’infame. (blz. 88-89). Simonini realiseert zich voorts, dat elke samenzwering kan worden gemaakt door de elementen uit te wisselen. Iedereen zou er altijd in geloven, zoals Simonini uit ervaring weet, omdat hij opgroeide in Turijn in de 19e eeuw, midden in de Italiaanse eenwording, de Risorgimento, waar het complotdenken zijn eerste hoogtepunt bereikte. Simonini zegt: “Ik heb mijn hele leven mensen gekend die bang waren voor de samenzwering van een of andere vijand:
voor mijn [antisemitische] grootvader waren dat je Joden; voor de jezuïeten de vrijmetselaars;
voor mijn Garibaldijnse [revolutionaire] vader op zijn beurt de jezuïeten;
voor mijn Mazziniaanze kameraden de door de priesters opgestookte koning, voor de politie van de halve wereld de Beierse Illuminati. De helft van Europa gelooft in een samenzwering van het geheime genootschap van carbonari.
Simonini [alias Eco] concludeert dat “Als je er goed over nadacht, had Dumas eigenlijk niets verzonnen; hij had alleen datgene wat abt Barruel volgens mijn grootvader aan het licht had gebracht, in de vorm van een vertelling gegoten. En daaruit concludeerde ik, toen al, dat als ik ooit de onthulling van een samenzwering aan iemand zou moeten verkopen, ik niet met iets oorspronkelijks moest komen, maar uitsluitend met iets wat hij óf al wist, óf gemakkelijk ook via andere wegen zou kunnen vernemen. De mensen geloven alleen hetgeen ze al weten, dat was de schoonheid van de Oervorm van de Samenzwering.” (blz. 90-91).
Als Dumas in de roman Joseph Balsamo beschreef hoe Cagliostro begon met zijn werk om de monarchie te ondermijnen, beschrijft hij in De halsketting van de koningin hoe hij discreet zijn ondermijningswerk voortzette, en in de Gravin van Charny zijn vernietigingswerk voltooit..

Cagliostro importeerde in Frankrijk de zogenaamde Egyptische vrijmetselarij. Hij richtte de Ritus van Memphis op, die de Aloude en Primitieve Ritus van Memphis-Misraim zou worden, waarin het aantal hoge graden verhoogd zal worden tot negentig. Zijn wonderbaarlijke succes in de gegoede Parijse samenleving kan worden verklaard door zijn persoonlijkheid, de mode van de vrijmetselarij, maar vooral omdat hij een half dozijn rijke en afgematte aristocratisch heren achter zich heeft staan, ​​die speculeren over de effecten die zijn krachten op een samenleving hebben. In 1785 werd de carrière van deze salon-tovenaar verbrijzeld door de zwendel, die bekend staat als de affaire met de ketting van de koningin Marie Antoinette, waarin hij werd betrokken door kardinaal de Rohan. Dumas beschrijft het later als een vrijmetselarijkomplot om de monarchie in diskrediet te brengen. Balsamo stierf in de pauselijke gevangenis van San Leo, bij Urbino in de Marche op 26 augustus 1795. Deze Giuseppe Balsamo nu inspireerde echter wel vele schrijvers, waaronder naast Dumas ook Goethe, Thomas Carlyle, Tolstoj en Ethel Portnoy die in 1987 een toneelstuk in twee bedrijven schrijft n.a.v. bezoek van Belle van Zuylen aan Cagliostro in Straatsburg. Ook veel acteurs vertolkten Cagliostro.

Uiterst merkwaardig is dat zowel de Nederlandse als de Engelse Wikipedia genoemde historische roman van Dumas niet noemen. Hoe kan dat? Voor een samenvatting lees deze Franse Wikipedia (m.b.v. Google Translate kan dat alsnog in een Nederlandse vertaling). Er is voor de Franse TV zelfs een miniserie over gemaakt, dat eveneens een samenvatting geeft.

Wat bezielde Alexander Dumas tot het schrijven van deze historische roman? Wie is deze man eigenlijk? Die een actieve rol speelde in de revolutie van 1830 en zijn voormalige werkgever, de hertog van Orléans, in 1830 op de troon bracht als de Burgerkoning Lodewijk Filips i.p.v. Karel X die absolute monarchie weer wilde instellen? De revolutie zorgde ervoor dat Dumas voor even het literaire toneel verliet. Hoewel hij een getrouwd man was, zijn er van Dumas 34 maîtresses publiekelijk bekend. Volgens biografen had hij op 45-jarige leeftijd al een paar honderd bastaardkinderen. Dit gedrag had hij overigens niet van een vreemde zegt men: zijn eigen vader uit San Domingo was een bastaardzoon van een vrijgekochte slavin.
Nadat deze laatste ‘roi des Frances’ Louis-Philippe in 1848 door een opstand was verdreven, werd vervolgens Louis-Napoléon Bonaparte tot president (1848-1852) van de Franse republiek gekozen, de latere keizer Napoleon III. Omdat Bonaparte de auteur afkeurde, vluchtte Dumas na de staatsgreep van december 1851 naar Brussel, dat tevens een poging was om aan zijn schuldeisers te ontsnappen. Rond 1859 verhuisde hij zelfs naar Rusland, waar Frans de tweede taal van de elite was en zijn geschriften enorm populair waren. Dumas bracht twee jaar door in Rusland en bezocht St. Petersburg, Moskou, Kazan, Astrakhan en Tbilisi, voordat hij vertrok om verschillende nieuwe avonturen te zoeken. Hij heeft zelfs reisboeken over Rusland gepubliceerd.
In maart 1861 werd het koninkrijk Italië uitgeroepen, met Victor Emmanuel II als koning. Dumas reisde daarheen en nam de komende drie jaar deel aan de beweging voor Italiaanse eenwording. Hij richtte en leidde een krant, Indipendente. Terwijl hij daar was, raakte hij bevriend met Giuseppe Garibaldi, die hij lang had bewonderd en met wie hij de inzet voor liberale republikeinse principes en het lidmaatschap binnen de vrijmetselarij deelde. Hij keerde in 1864 terug naar Parijs en publiceerde vervolgens reisboeken over Italië. Dumas was voorts nog lid van de Club des Hashischins, die maandelijks bijeenkwam om hasj te nemen in een hotel in Parijs. Dumas boek de Graaf van Monte Cristo bevat verschillende verwijzingen naar deze hasjiesj.

Eugène Sue en zijn feuilleton over Wandelde Jood

Een tijdgenoot van Dumas en eveneens romanschrijver was Eugène Sue (1804-1857). Zijn grootste succes kwam met de publicatie van het antikatholieke Les Mystères de Paris (1842-1843), een werk dat eveneens als roman-feuilleton in afleveringen verscheen en beschouwd wordt als een hoogtepunt van de sociaal geëngageerde roman tijdens de Julimonarchie van Lodewijk Filips. Sue was beïnvloed door de socialistische ideeën van zijn tijd en toonde in Les Mystères het dagelijkse leven in Parijs van de onderste lagen van de bevolking. Zijn aanklacht had een grote invloed op de lezers, die gechoqueerd waren door de waarheidsgetrouwe tekening van de misère in Parijs. Sue vervolgde zijn succes met de roman Le Juif errant (1844-1845). Deze ‘zwervende Jood’ is een gotische roman die gaat over zijn strijd met de slechterik, een moorddadige jezuïet genaamd Rodin. De zwervende of wandelende jood en zijn zus Hérodiade zijn veroordeeld om over de aarde te dwalen, totdat de hele familie Rennepont van de aarde is verdwenen. De connectie is dat de afstammelingen van de zus ook de afstammelingen zijn van Marius de Rennepont: Hugenoten die onder Lodewijk XIV door de jezuïeten vervolgd werden.
Dit werk is dus niet tegen Joden gericht, maar tegen de Jezuïeten. Typerend voor het grote, expressieve hart van de Fransen, bespeelt het verhaal elke extreme menselijke emotie van de lezer. De personages gebruikten een verhaal van zo’n grote omvang en uiteindelijke tragedie, dat ze iedereen met een hart tot actie zouden bewegen – actie tegen de jezuïetenorde! Ook zijn bekende boek Les Mystères du peuple was niet antisemitisch, maar tegen de kerk en de regering gericht en werd daarom in 1856 verboden.[10] De Franse bisschoppen plaatsten het op de index. Sue nam deel aan de Revolutie van 1848 en werd in 1850 verkozen als socialistisch volksvertegenwoordiger voor de Seine. Hij verzette zich tegen de staatsgreep van Napoleon III[11] (1851) en ging in ballingschap naar Annecy in Savoye, destijds deel van het koninkrijk Sardinië.

Erfenis van Sues werk

NB: Dit boek inspireerde Maurice Joly (die ook aan bod komt in Umberto Eco’s roman) tot zijn politiek getinte satire Dialogue aux enfers entre Machiavel et Montesquieu uit 1864. Zeven jaar na de publicatie van Les Mystères du peuple werden bepaalde aspecten van het werk geplagieerd door de Franse revolutionair Maurice Joly voor zijn boek gericht tegen Napoleon III.

Biarritz: de antisemitische roman van Hermann Goedsche

Dit werd later weer door Herman Goedsche (in dienst van de Pruisische geheime diens) gebruikt voor zijn Biarritz (1868), waarin hij de jezuïtische samenzweerders verving door Joden. Zijn Biarritz was in feite dus eveneens plagiaat en wel van een boek dat in Frankrijk inmiddels uit de handel genomen was, namelijk die politiek getinte satire van Maurice Joly uit 1864. Joly’s publicatie was niet gericht tegen de Joden, maar tegen Napoleon III. Goedsche gebruikte de intrige, maar voegde er zelf een abject antisemitisch hoofdstuk aan toe, dat handelde over een Joodse samenzwering op het Joodse kerkhof te Praag. Uiteindelijk werd dit materiaal rechtstreeks ingepast in de antisemitische hoax De Protocollen van de wijzen van Zion.    
Sues werk Les Mystères de Paris inspireerde Victor Hugo tot diens werk Les Misérables. (1862) Zowel Fjodor Dostojevski als Multatuli lieten zich inspireren door het werk van Eugène Sue.

Samenvatting

Gebleken is dat de fictie van een Joods complot om de wereldheerschappij, dat zou leiden tot de Protocollen van de Wijzen van Zion voortbouwen op deze achtergronden en bronnen:

1. geheime plannen van de Franse filosofen van de Verlichting, de Beierse Illuminati en de Schotse Jacobijnen in Parijs.
2. vrijmetselaarskomplot tegen het wereldlijk gezag en tegen de kerk.
3. Mémoires pour servir à l’histoire du Jacobinisme van deréactionnaire Franse abt Augustine Barruel[12] (1741-1820), n.a.v. hetze in Damascus tegen Joden die beschuldigt werden van de moord op een Arabisch jongetje dat spoorloos was geraakt.
4. Brief van legerofficier J.B. Simonini [uit 1806] (tijdgenoot van de Italiaanse held Garibaldi) aan abt Barruël
5. De heftige zwaar antisemitische roman Biarritz (Franse havenstad) van de Duitse journalist en oplichter Hermann Goedsche uit 1868 (onder het pseudoniem van Sir John Retcliffe), dat zich situeert op de beroemde en bijzondere joodse begraafplaats van Praag, waar vertegenwoordigers van de twaalf stammen van Israël               de voortgang van hun plan ter verovering van de wereld bespreken; [13]
6. Een gefabriceerd document van de Ochrana (de Russische geheime dienst) dat in 1881 door een generaal was opgesteld om de Joden de schuld te geven van de moord op tsaar Alexander II in datzelfde jaar. Hij heeft het niet gebruikt en gearchiveerd. Omstreeks 1897 werd het echter overhandigd aan Matvej Golovinski (1865-1920), de in Parijs woonachtige Russische publicist en beroepsmatige vervalser in dienst van Ratsjkovski, hoofd van de Parijse afdeling van de Ochrana.
7. ‘Dialoog in de hel tussen Machiavelli[14] en Montesquieu[15]’, een geschrift uit 1865 dat eerst anoniem was gepubliceerd, maar in 1868 was in Brussel een tweede editie opgedoken en wel van de onfortuinlijke Parijse advocaat Maurice Joly die zich middels een soort satirische parabel de absolute vorst Napoleon III een spiegel voorhield. 40% plagiaat van de protocollen kwam overeen met dit Franse geschrift

Het bedrog van Leo Taxil

Dat de jezuïeten grote argwaan voor de vrijmetselarij hadden en niets op hun beloop lieten, moge blijken uit een ander heftig voorbeeld van valsheid in geschrifte.
We zouden voor de proef op de som eens moeten nemen om te onderzoeken hoe sterk de beeldvorming van de vrijmetselarij door christenen eigenlijkbepaald wordt door wat ene Leo Taxil over hen heeft uitgespuugd en verzonnen, nadat hijzelf als vrijmetselaar door onmogelijk gedrag en onwelkome lasterlijke aanvallen op de paus werd geroyeerd en vervolgens door jezuïeten werd benaderd om zijn ‘bekering’ op schrift te stellen.
In 1885 publiceerde de aanvankelijk radicaal-antiklerikale Fransman Gabriel Jogand-Pagès onder pseudoniem van Leo Taxil enkele antimaçonnieke boeken, waaronder de rol die vrouwen in de Grand Orient Loge zouden spelen na de opkomst vanaf 1880 van een feministische beweging in Frankrijk. Daarin betichtte hij de vrijmetselarij tevens van satanisme, en trachtte de Katholieke Kerk mee te slepen in de controverse.

Taxil schreef ook een serie in maar liefst 240 delen over The Devil in the Nineteenth Century, met name over de boze plannen van Albert Pike (1809-1891), Soeverein Grootcommandeur van de Schotse Ritus in de VS, om het christendom te ondermijnen en dat die Pike agenten voor zijn doel naar Frankrijk had gestuurd.
In 1887 werd hem een privé-audiëntie verleend door paus Leo XIII, die in 1884 nog de vrijmetselarij had veroordeelt in zijn encycliek Humanum Genus.
1895 publiceerde Taxil zijn Memoirs of the Ex-Pallandist of Miss Diana Vaughn in 24 afleveringen waarin ze bekend, dat ze een geheime agent was van Pike’s Palladium waar vrijmetselaars zich bezighielden met satanische rituelen.
Op 19 april 1897 bekende hij tijdens een bijeenkomst van de Geographical Society in Parijs echter publiekelijk zijn leugens en vertelde dat Vaughan de naam was van zijn secretaresse en dat zij nooit iets te maken had met vrijmetselarij. [16]

Maar had Taxi helemaal ongelijk? zoals de kop van een hoofdstuk uit een boekje[17] van E. Smit luidt. Ook al is bewezen dat zijn beweringen grotendeels uit zijn duim zijn gezogen, is de verwantschap met en verdachtmaking van luciferianisme volledig ontzenuwd? Want zelfs Christopher Knight, de Britse onderzoeker naar de vrijmetselarij meent dat Pike de vrijmetselarij een aanzienlijke en onherstelbare schade wist toe te brengen. “Hij nam het op zich om een groot aantal ritualen van de orde te ontwikkelen evenals een herschrijving van de Schotse Ritus in zijn boek Morals and Dogma of the Ancient Scottish Rite of Freemasonry [1871]. Deze publicatie domineert het beeld van de vrijmetselarij bij met name christenen in Amerika en daarbuiten. Knight: “ondanks het feit dat hij geen flauw benul had van waar het in de vrijmetselarij werkelijk om ging. Voor hem was het een soort intellectueel spel dat hij kon draaien en keren zoals het hem beliefde. Het idee achter de vrijmetselarij is echter dat geen enkel individu ooit de macht of kracht bezit om ritualen te veranderen. Onbedoeld voedde hij de fantasieën van antivrijmetselaars. Volgens hen zou Pike hebben toegegeven dat hun ideologie die van Lucifer is, op basis van dit citaat: ”De ware naam van Satan, zo zeggen de kabbalisten, is die van Jahweh omgekeerd; want Satan is geen zwarte god… Lucifer, de Drager van het Licht! Vreemde en mysterieuze naam om te schenken aan de Geest van het Duister, de Zoon van de Ochtend! Is hij het die het Licht draagt, en met zijn onverdraaglijke stralen krachteloze, gevoelige of zelfzuchtige zielen verblindt? Twijfel Niet!”

“Pike geloofde dat er twee krachten aan het werk zijn in het universum. Hij weigerde naar hen te verwijzen als God en de duivel en hij had het bij voorkeur over ‘Lucifer’ en ‘Adonai’. Deze twee namen verwijzen allebei namelijk naar de planeet ‘Venus’, respectievelijk als Morgen- en Avondster. Pike beschouwde Lucifer en Adonai als tegenovergestelde, maar even sterke krachten – geen van beide was goed of slecht. Christenen die de naam Lucifer (ten onrechte) met de duivel verbonden, namen aan dat Pike bijgevolg een satanist was en zich derhalve keerde tegen al het goede in het christendom. De verantwoordelijkheid voor deze overtuiging waaraan in sommige kringen zo hardnekkig wordt vastgehouden, dat men absoluut niet voor rede vatbaar lijkt te zijn, rust geheel en al op de schouders van Albert Pike”.[18] Pike zag in Adonai juist ook een rivaal van Osiris, de Egyptische zonnegod. Hij zag het aanbidden van de zon als een vervalsing van een eerder geloof. ‘Oorspronkelijk keken ze voorbij het hemellichaam naar de onzichtbare God.’[19]

En ze keken ook op tegen Eliphas Lévi zou ik zeggen, die als Alphonse Louis Constant aan het modernistische seminarie van Saint-Sulpice in Parijs had gestudeerd in een periode dat het een broeinest (denk aan de grote operazangeres Emma Calvé en de componist Claude Debussy) was van alternatieve ideeën en een plaats werd waar esoterische en occulte studiën hand in hand gingen met het orthodoxe katholieke geloof. Hij publiceerde in 1855-56 Het dogma en ritueel van de hoge magie en nog 3 andere geschriften, waarin hij o.a. de betekenis uitlegde van het pentagram. Hij was van mening dat Jezus was ingewijd in de Egyptische Osiruscultus o.b.v. het Levitikon[20], een anonieme aangepaste versie van het Evangelie volgens Johannes. En hij beweerde dat een op zijn kop gezet pentagram (met één punt naar beneden toe) ‘n krachtig satanisch symbool vertegenwoordigde. Hij beweerde ook dat het omgekeerde pentagram geassocieerd werd met de geit, een dier dat werd gelijkgesteld met de duivel. Terwijl het pentagram ook regulier als een christelijk symbool werd gebruikt.
Zo heeft hij helaas ook de 22 paden van de Sefiroth bekend uit kabbala tradities gelinkt met de 22 kaarten van de Major Arcana van de Tarot. Welke ideeën verder werden ontwikkeld door de Hermenitische Order of The Golden Dawn, gesticht in 1887 door Samuel McGregor Mathers, de auteur van het zeer occulte Key of Solomoon. Onder haar leden bevonden zich bekende personen als William Butler Yeats, Aleister Crowley en Bram Stoker. Dan praten we echt over satanisten. Helaas bepalen zij tot op vandaag ons beeld van de ‘geheime genootschappen’. Als Wilkin van de Kamp schrijft over de geheime wereld achter de vrijmetselarij en wie de ‘god’ is van de vrijmetselaars, dan citeert hij dr. Albert Pike en herhaalt hij het mantra dat vrijmetselarij een Luciferiaanse Doctrine is.
Zowel Pike als Lévi beweerden echter ook dat de Tempeliers ‘De evangelist Johannes [i.t.t. Paulus] beschouwden als een van haar beschermheiligen en hem, om niet de argwaan van Rome te wekken, associeerde met Sint-Johannes de Doper.’ Over de betekenis en het belang daarvan en hoop ik in een andere blog te schrijven, over het boek ‘Beyond Acts, New Perspectives in NT History’ gepubliceerd door Paul R. Finch in 2003 ter nagedachtenis van Ernest L. Martin (1993-2002), over de spanning tussen Rome, Paulus en zijn volgelingen (Clemens, Ignatius) en Klein-Azië/Syrië, Johannes en zijn opvolgers (Polycarpus).

Rol van Jezuïeten

Laten we buiten de joden, vrijmetselaars en Illuminati vooral nader inzoomen op de rol van Jezuïeten en hun Contra Reformatie en hun ijzeren geestelijk discipline voorgeschreven door Ignatius de Loyola.
Wie zich enigszins verdiept heeft in de capriolen en machinaties van de pausen en kardinalen van het Vaticaan, vooral in hun angst voor wetenschap – dat o.a. culmineerde in de veroordeling van Galileï – en de terreur van de inquisitie, kan niet anders tot de conclusie komen, dat wilde je daar als onafhankelijk geleerde of hoogleraar zoals Weishaupt onderuit komen, je wel tot een groots alternatief moest komen. Precies zoals in Engeland al eerder gepoogd is door Francis Bacon (met zijn Huis van Salomo, wiens Nieuwe Atlantis postuum uitkwam en gezien wordt als een verwant aan de drie Rozenkruisers pamfletten (uit 1614-1616 waaronder de ‘Chemische Bruiloft’) en Thomas More (Utopia) en Comenius (met zijn pansofia) in Moravië. Het was in 1588 dat de Spaanse armada uitvoer naar Engeland en de Zeven Provinciën.

Jezuïeten zijn van den beginne uit geweest op macht en invloed. Het is niet zonder reden, dat deze orde talloze biechtvaders van koningen hebben opgeleid. Beweerd wordt, dat de secretaris-generaal wel de zwarte paus (naar de kleur van hun kleding) wordt genoemd. De zwarte paus, die nu ook de witte is en misschien wel het machtigste triumviraat van de wereld behoort.[21] De Nederlander Peter-Hans Kolvenbach (overleden in november 2016) was de voormalige generaal van de Jezuïetenorde. De generaal van de jezuïeten wordt ook wel “zwarte paus” genoemd, aldus auteur van het artikel De jezuïeten en de zwarte paus, dat verwant is aan het gedachtegoed van Eric Phelps, die ervan overtuigt is dat niet de Illuminati, maar juist de jezuïeten de kwade genius zijn, die overal de touwtjes in handen houden en de echte verantwoordelijken zijn van de  moord op president Kennedy, waarover hij zijn boek Vatican Assassins schreef: https://vaticanassassins.org/va-iii-purpose/

Nu gaat het mij wel gelijk weer erg ver door jezuïeten met luciferanen (gelovigen in Lucifer) te vergelijken, maar ik moet wel zeggen, dat we ogenschijnlijk meer van hen te duchten hebben dan van zogenaamde ‘onbekende Illuminati’ of moeten we spreken over ‘Illuminati Jezuïeten’?

De Jezuïetenorde zou een grote invloed hebben gehad op de vorming van de Bavariaanse illuminati en deze organisatie gebruikt hebben als bliksemafleider of front voor het Vaticaan. Johann Adam Weishaupt was immers door Jezuïeten geschoold in canonrecht (Katholiek kerkrecht). Veel van de toenmalige monarchieën waren doorgaans niet pro Vaticaan, dus het kwam het Vaticaan goed uit dat de Bavariaanse Illuminati de monarchieën wilde ontwrichten. Om daar een beeld bij te krijgen, raad ik je aan te lezen hoe deze Eric Phelps tegen het boek Bernini Mysterie Dan Brown en de verfilming daarvan met de titel Angels and Demons aan kijkt: https://vaticanassassins.org/2009/11/27/angels-and-demons-jesuit-illuminati-destroying-the-papacy/

Motief van Angels and Demons (Bernini-mysterie van Dan Brown)

Want is het op zijn minst niet merkwaardig, dat Dan Brown vòòr zijn Da Vinci Code een speciaal boek weidde aan ‘de geheime kunstenaar Bernini van de Illuminatie’, die in opdracht van Scipione Borghese, neef van Paus Paulus V in Rome allerlei beeldhouwwerken heeft opgericht, die in deze roman een hoofdrol spelen en waarin hij een Illuminaat als infiltrant in het Vaticaan opvoert als de camerlengo, die de paus moet vermoorden?
In het onderzoeksinstituut CERN in Genève wordt het levenloze lichaam van een wetenschapper gevonden. Hij is vermoord en zijn borst is gebrandmerkt met een mysterieus symbool. Robert Langdon wordt verzocht het symbool te duiden en hij ontdekt het onmogelijke: het symbool is afkomstig van een eeuwenoude, uitgestorven gewaande broederschap die de vernietiging van het katholicisme nastreefde: de Illuminati. Dan wordt onthuld dat er een tijdbom in het Vaticaan verborgen is. De timing is perfect: de kerkleiders zijn bijeen om een nieuwe paus te kiezen en het wemelt van de pers. Om de bom te vinden moet Robert Langdon zijn unieke kennis van de Illuminati inzetten, en zijn zoektocht stuurt hem dwars door Rome langs verzegelde crypten, gevaarlijke catacomben en verlaten kerken.

Het plot ontvouwt zich verder als de hoofdpersoon Langdon [Tom Hanks] op het ‘Pad van Illuminatie’, vier religieuze locaties betrokken zijn, waar de vier ontvoerde kardinalen – een van de vier mannen die liever de overleden paus vervangt – vermoord moeten worden. Elke kardinaal wordt gebrandmerkt met de naam van een van de vier elementen van de Griekse mythologie in deze volgorde: ‘aarde’, ‘wind’, ‘vuur’ en ‘water’ respectievelijk de vier genoemde sites:

1. Chigi-zijkapel, die onderdeel is van de Santa Maria del Popolo, met een gevleugeld beeld, half mens/ half beest, het beeld “Habakkuk en de engel”
2. Het ‘occulte’ ontwerp de West Ponente op het Sint-Pietersplein
3. De Cornaro-kapel in de kleine basiliekkerk in Rome, Santa Maria della Vittoria. Daarin staat de sculptuur van jezuïet Bernini met de titel Extase van St. Theresia’
4. ‘Fontein van de Vier Rivieren’ op Piazza Novona: de Nijl (Zuid), de Donau (Noord), de Ganges (Oost) en de Rio del Plata (West) dat spreekt tot de wereld verenigd onder de heerschappij van de paus.

De vier zgn. Illuminati-sites zijn belangrijk, omdat ze betrekking hebben op de geschiedenis van de jezuïetenorde – en de meesterkunstenaar en jezuïet Gianlorenzo Bernini (1598-1605)!

Opmerkelijk is vooral dat zijn ‘Pad van Verlichting’ eindigt bij het kasteel van St. Angelo – het monument voor de opsluiting van jezuïetenoverste generaal Lorenzo Ricci. Want hier werd de “vader-generaal” gevangengezet, nadat de Orde in 1773 door paus Clemens XIV was onderdrukt en met een pauselijke bul was uitgeroeid. Het was hier dat generaal Ricci, nadat hij tot de oprichting van de Beierse Illuminati door Adam Weishaupt had besloten, zijn laatste bevelen gaf, voordat hij omkwam in 1775, een jaar voor de oprichting van het genootschap werd opgericht op 1 mei 1776 door 26-jarige Weishaupt.

Samengevat voorspelt de film Angels and Demons^[22]de toekomstige vernietiging van Vaticaanstad door de “Luciferian-Illuminati Society of Jesus”. Bij de herinnering  – aan de verschillende pausen die de afgelopen 450 jaar op bevel van de algemene overste zijn vermoord; de oorlog van de Orde tegen het pausdom, beginnend met de Franse Revolutie en eindigend met de formele restauratie van de Compagnie (1789-1814) – het oorlogszuchtige antwoord op de bul van onderdrukking en uitsterving van paus Clemens XIV die ‘voor altijd’ zou zijn (1773); de vergiftiging door de Orde van paus Johannes Paulus I via vrijmetselaars van hoog niveau in het Vaticaan, bewezen door David Yallops In God’s Name (1984), en Jezuïet Malachi Martin’s uiteenzetting van de intriges van de Orde tegen de Romeinse hiërarchie terwijl hij de wereldwijde controle had over “Heilige Stoel” zoals uiteengezet in Martin’s The Jesuits: The Society of Jesus and the Betrayal of the Roman Catholic Church, (1987) – is het geen verrassing dat de elite Illuminati-jezuïeten die de Orde regeren op haar pyramidetop, reikhalzend uitkijken naar de vernietiging van Rome.

Dezelfde Brown die vervolgens in het zijn boek Het Verloren Symbool zijn lezers confronteert met het feit dat de onafhankelijkheid en oorsprong van de VS weliswaar het werk was van de Founding Fathers, maar dat die vooral vrijmetselaars waren (doch geen Illuminati). Voor een ander kritisch commentaar zie deze recensie van Harry Westerik in de Fabel van de Illegaal 69, 2005: Het Bernini mysterie versterkt complotdenken over Illuminati.

Vrijmetselaars: net zo erg als Joden!?  

In mijn vorige blog over de oorsprong van de Protocollen en de Illuminati stuitten wij op de vraag hoe sterk het antisemitisme nog steeds zijn greep kon hebben op een groot deel van de Franse bevolking – ondanks de idealen van gelijkheid, broederschap en vrijheid, dat enerzijds leidde tot de Joodse emancipatie, doch van de weeromstuit ook leidde tot de Dreyfus-affaire, dat tot een splijtzwam leidde in de Franse Derde Republiek t.t.v. de Belle Epoque (1871-1914). Maar hoe verklaren we dat net als de joden ook de vrijmetselaars geassocieerd werden met de Protocollen van de Wijzen van Zion?

Zodra iemand echter begint over vrijmetselaars, ben je eigenlijk verplicht eerst de vraag te stellen: welke vrijmetselaars? Want de een is beslist de ander niet. Zo herleiden de loges van de blauwe graden hun ontstaan in het Londen van 1717 ten tijde van het Huis van Hannover (George I) later omgedoopt in de Windsors, die tot op de dag van vandaag verklaren dat vóór 1717 niets met zekerheid over het ontstaan van de vrijmetselarij bekend is of kan worden meegedeeld. Ze wilden immers vooral in de gunst blijven bij de Hannoveriaanse regering en beschuldigingen voorkomen van sympathieën voor de Schotse jakobieten, die hun begin (en Ritualen) weten te herleiden tot ‘a meeting of Edinburgh Cannongate Lodge held at Newcastle in 1641.’ Later scheidde in 1773 de Groot Loge van Engeland zich van de Groot Oriënt van Frankrijk vanwege hun omarmen van het atheïsme.

Dat de protocollen naast de Joden ook geassocieerd werden met de vrijmetselaars, geeft op zijn minst te denken. Belangrijk om te beseffen is dat het de Duitse journalist en agitator Wilhelm Marr (1819-1904) was die de term ‘antisemitisme’ heeft bedacht als eufemisme voor het Duitse Judenhass, of “Jodenhaat”. Tussen 1870 en 1880 ging Wilhelm Marr de term gebruiken voor een openlijk anti-Joodse campagne, onder andere in zijn Antisemitische Hefte uit 1879. Het overnemen van de wetenschappelijk klinkende term “Semiet” moest zijn onderneming objectiever doen lijken, maar hij liet er niet de minste twijfel over bestaan dat zijn eigenlijke doelwit de Joden waren. In die tijd waren de Joden het enige Semitische volk dat prominent in Europa leefde. Van bij het begin werd “antisemitisme” dus vereenzelvigd met “anti-Joods”.

Het was namelijk in het Duitstalig landen na de overwinning op Napoleon, dat een nieuwe generatie hoogleraren na het Verdrag van Wenen in 1815 gegrepen werden door een emotioneel patriottisme. Zij die de vernederingen van een bezetting hadden ondergaan indoctrineerden hun studenten met een fel nationalisme. Deze professoren gaven colleges over de onverenigbaarheid van Frans rationalisme en ‘Joods intellectualisme’ met de ware Duitse Geest. Het emancipatie-concept werd botweg afgewezen. Dat betekende immers, volgens een nationalistische filosoof een vreemde van he eigen erfgoed worden. Deze professoren beïnvloedden een hele generatie. Een student uit die tijd schreef over de verlichting dat de ziel van het Volk nooit meer verzwakt zou worden door de ‘typische gevaarlijke, verraderlijke uitvindingen van de “Jood Rousseau” waarin elke vreemdeling, elke buitenlander, elke vreemde en natuurlijk elke Jood gerechtigd is om deel te nemen [aan het Duitse leven] door gewoon zijn zgn. natuurlijke rechten op te eisen.” Het Duitse argument tegen emancipatie was anders dan in Frankrijk waar de Joden te bijzonder waren, dus nooit Frans konden worden, dat ze het ‘Franse’ idee van universeel broederschap vertegenwoordigen en dus nooit Duits konden zijn”, aldus Michael Goldfarb in zijn onvolprezen boek De weg uit het getto (2012, blz. 154-157).
Het feit dat Rousseau en diens verlichtingsdenken als Joods werd gezien, geeft indirect ook een verklaring hoe ten minste (atheïstische) Franse vrijmetselaars met Joden vereenzelvigd werden, wiens denken immers ten grondslag lagen aan eerst de Franse revolutie en later aan die van Napoleon Bonaparte en Lodewijk Napoleon.

Hoewel de lijst van vrijmetselaars die vrijheid en gelijkheid, republikeinisme en constitutionele monarchie omarmden, lang is, is er geen documentatie die suggereert dat de Lodges of Grand Lodges in Frankrijk een actieve rol in de politiek hebben gespeeld. Tijdens de rellen waren veel vrijmetselaars actief in het handhaven van de openbare orde. Veel vrijmetselaars werden naar de guillotine gestuurd of werden door de meute afgeslacht. de meeste loges hielden op tijdens de revolutionaire periode.

Ik heb verschillende boeken van diverse vrijmetselaars historici gelezen en beken inmiddels een lichte sympathie voor ze ontwikkeld te hebben, met name voor het Britse duo Christopher Knight en Robert Lomas en hun boeken De Sleutel van Hiram (1997); Het geheim van de Tempel (incl. Het Maçonieke Testament) 2005 en Terug naar de sleutel van Hiram – Vrijmetselarij: een plan voor een nieuwe wereldorde (2010). [Door Knight geschreven m.b.v. Alan Butler]. Zijn eerlijkheid en oprecht willen onderzoeken wat nu de werkelijke inhoud en betekenis van hun ritualen zijn, waarbij hij ontdekte dat de vrijmetselaars ondanks hun zwaarwichtige klinkende titels en buitenissige regalia zelf ook geen enkel idee hadden, ondanks hun van buiten geleerde abacadabra en woord voor woord doorgegeven ritualen. Want wat nu te denken van hun motto om gezamenlijk te bouwen aan een geestelijke tempel, precies zoals de schrijver van Hebreeën daarover sprak!?

Ik heb momenteel zelfs een collega die wekelijks naar de loge gaat, waar iemand een causerie (bouwwerk) houdt over een of ander spiritueel of esoterisch onderwerp. Ik begreep van hem ook hoe het voor hem een bewust keuze was, niet alleen maar boeken te lezen, maar ook zelf tot de broederschap te gaan horen, door zelf zijn bijdrage te leveren en ook waarom hij bijv. geen lid van een ander genootschap werd. Juist omdat de vrijmetselarij de vraag naar wie God is open laten, maar zij wel het verlangen kennen om over geestelijke zaken met gelijkgestemden te spreken, zonder zich aan een bepaalde denominatie te conformeren en zeker niet die van het Vaticaan.

Het pijnlijke nu is, dat wie de God van Israël wil dienen en volgen, juist tot de geloofsbelijdenis komt van het “Sjema, JEHOVAH uw God, is ECHAD” of om met de profeet Zacharia te spreken: dat de wereld erkennen zal dat Hij de Enige is en zal zijn!” Dat het juist gaat om Zijn NAAM, HASHEM en Zijn Meesterplan! Dat het kennen van Zijn Naam – het zogenaamde Verloren Woord – nu juist het Mysterie Gods zelf is! En dus niet Het Verloren symbool, zoals Dan Brown ons wil doen geloven[23]. Iemand die prachtige dingen over de Naam ontdekt heeft en beschreven in een paar boeken, samen met zijn vriend Keith Johnson is Nehemia Gordon: His Hallowed Name revealed again van Keith E. Johnson en Shattering the Conspiracy of Silence. Klik hier voor mijn blog over deze twee bijzondere getuigen.

In een volgende blog wil ik nader ingaan over de ware oorsprong van de vrijmetselarij, namelijk die van het groepje oprichters van de Orde van de tempeliers, over hun opkomst en ondergang en vooral wat zij bij hun opgravingen onder de Tempelberg in Jeruzalem zoal gevonden hebben. Hier alvast een cliffhanger: tegenover het Vaticaan in Rome (dat van Petrus en Paulus) was hun feestdag (24 juni) die van Johannes de Doper, dat een masker was voor hun werkelijke focus: enerzijds die van zijn naamgenoot de apostel Johannes en anderzijds de nazaten van Jakobus, de broer van Jezus, de zogenaamde Desposyni oftewel de joodschristelijke traditie van de Nazarenen en Essenen).

---

[1] Aanbevolen recensies: https://delezersvriend.wordpress.com/2011/08/20/umberto-eco-de-begraafplaats-van-praag/#more-374; https://www.historischnieuwsblad.nl/umberto-eco-over-paranoide-complottheorieen/

https://www.knack.be/nieuws/boeken/umberto-eco-de-begraafplaats-van-praag/article-normal-21168.html?

[2] https://theconversation.com/simoninis-letter-the-19th-century-text-that-influenced-antisemitic-conspiracy-theories-about-the-illuminati-134635

[3] https://en.wikipedia.org/wiki/Warrant_for_Genocide

[4] Die in 1792 was uitgeweken naar Engeland net voor de Terreur. Pas in 1803 kon hij terugkeren.

[5] Memoires in dienst van de geschiedschrijving van het Jacobinisme’

[6] onder dwang tot het christendom bekeerde Spaanse jood, afgeleid van het spaanse marrano [varken, laag, gemeen]. https://www.groene.nl/artikel/bij-de-maranen-in-de-leer

[7] De Illuminati op het spoor in Geheimen van het Bernini Mysterie, red. Dan Burnstein & Arne de Keijzer. Hij is zelf auteur van Architects of Fear: Conspiracy Theories and Paranoia in American Politics, 1983.

[8] Laurence Gardner, De schaduw van Salomo, de onthulling van het geheim van de vrijmetselarij, p. 305-306 Tirion, 2006

[9] Het is het eerste deel van een serie getiteld “ Memoirs of a doctor ” die verder gaat met The Queen’s Necklace , Ange Pitou en La Comtesse de Charny . Het is geschreven in samenwerking met Auguste Maquet en verscheen als serie in La Presse tussen 1846 en 1849.

[10] Voor een samenvatting van deze 1400 bladzijden (dat ook online te lezen is): https://fr.wikipedia.org/wiki/Le_Juif_errant https://en.wikipedia.org/wiki/The_Wandering_Jew_(Sue_novel).

[11] die de dochter van de beste, meest eerlijke en patriottische rooms-katholieke koning van Italië, Victor Emmanuel II, tot vrouw had genomen, die op zijn beurt werd geëxcommuniceerd, omdat hij paus Pius IX in 1870 zijn tijdelijke macht ontnam.

[12] Die in 1792 was uitgeweken naar Engeland net voor de Terreur. Pas in 1803 kon hij terugkeren.

[13] Goedsche’s verhaal was zelf weer geïnspireerd op de roman ‘Joseph Balsamo’ van Alexandre Dumas (1846-1848) dat eveneens om een complot gaat, nl. dat van de beruchte 18-eeuwse oplichter Allessandro Cagliostro.

[14] Italiaanse schrijver (1469-1527) die in 1513 zijn bekendste boek Il Principe (De vorst) schreef. “Een vorst moet goed zijn zolang het kon, maar anders moest hij een vos worden – om de vallen te kennen – en een leeuw – om de wolven af te schrikken.

[15] Franse filosoof en graaf (1689-1755) bekend van zijn trias politica dat gaat over een volledige scheiding tussen de wetgevende macht (het parlement), de uitvoerende macht (de regering) en de rechtsprekende macht. De drie machten moeten elkaar controleren en voorkomen dat éen van hen de overhand krijgt.

[16] The Freemasons, Japser Ridley, p. 225

[17] Vrijmetselaar, of ……..Christen?, p.42

[18] Terug naar de sleutel van Hiram, blz. 285-286

[19] Regeren vanuit het duister, blz. 262

[20] waarin Christus wordt voorgesteld als een groot ingewijde in de mysteriën van Egypte (Osiris) en een houder van geheime leringen die via de middeleeuwse Tempeliers aan de schrijvers van Levitikon zijn overgedragen. 
Fabre-Palaprat beweerde dit vellum manuscript (naar verluidt uit de 15e eeuw) te hebben gekocht, van een Parijs tweedehands boekstalletje op nieuwjaarsdag in 1814. Het werd voor de eerste keer in 2010
vertaald in het Engels. Fabré-Palaprat creëerde vervolgens een Tempelorde, geassocieerd met een vrijmetselaarsloge genaamd Les Chevaliers de la Croix (zelf verbonden aan de Grand Orient).

[21] http://vaticanassassins.org/2014/02/08/satanic-jesuit-triumvirate-adolfo-nicolas-peter-hans-kolvenbach-pope-francis-i/

[22] https://nl.wikipedia.org/wiki/Angels_%26_Demons. For some excerpts: https://danbrown.com/wp-content/themes/danbrown/assets/db_A&D_book_excerpts.pdf

[23] Over de geheimen van het verloren symbool stelden Daniel Burnstein en Arne de Keijzer opnieuw een boek samen met reacties en commentaren van diverse auteurs.