Inleiding

Op deze dag was ik aanwezig bij genoemde bijeenkomst. Ik was bekend met het boek The Return of the Kosher Pig van deze Messiasbelijdende rabbijn. Ik ken een van zijn leerlingen van nabij en heb hem ook al eens eerder gehoord tijdens een bijeenkomst in Alblasserdam en weet ook van de bijeenkomst Celebrating 70 years of Israel and the love of Gods covenants op De Betteld mei 2018 van de Stichting Cornerstone Ministries uit Soest. Deze stichting zet zich in voor verzoening tussen gelovigen uit Israël en gelovigen uit de Arabische wereld, samen met gelovigen uit de volkeren.

Ik heb geluisterd en proberen te begrijpen wat nu de boodschap van Itzhak Shapira was. In het eerste deel over Jeremia 29-31 geeft hij een in aanzet interessante uitleg over de ‘eindtijd’ als zijnde gefaseerd op korte en langere termijn, doch ook beduidend met een geheel ander uitleg dan veel christenen gewend zijn, waarbij de nadruk ligt op wat wijzelf kunnen en moeten doen om Jesjoea’s wederkomst te bespoedigen. Gedurende zijn uitleg, gebruikt hij voorbeelden uit de wereld van de Talmoed en Kabbala, die velen onbekend zijn. Zo maakt hij ineens een vergelijking van Esau met Jesjoea, als je de letters omwisselt. Later beweert hij dat Jesjoea een Farizeeër was en vraagt of wij dat wel beseffen. Dan vraagt hij wie het Huis van Israël is en komt met de terechte uitleg dat dit de wachters (notsriem) uit Efraïm zijn, maar dat je je zo niet moet noemen en dat hij niet gelooft in de leer van de Twee Huizen.

Getuige ook de titel van zijn boek over de terugkeer van de ‘kosher pig’ lijkt hij kennelijk graag te gebruik te maken van allerlei woordspelingen en schijnbare tegenstellingen. Toen hij in zijn middaglezing na twee uur vroeg: “Are you still with me?” moest ik bekennen, dat dat niet het geval was. Zeker ‘there was much to digest’.
Ik vroeg me af: “heb ik het nou goed gehoord? zegt hij nou hetzelfde als ik denk, maar met andere woorden of zet zijn boodschap ons als niet-joodse gelovigen toch op het verkeerde been en moet hier dezelfde waarschuwing gelden als die van Paulus aan de Galaten? Gelukkig is zijn verhaal op zijn website https://ahavatammi.org/latest-teachings-ahavat/ terug te luisteren, zodat ik mijn aantekeningen kon verifiëren en aanvullen. In dit persoonlijke verslag probeer ik – onder het motto “onderzoekt alle dingen en behoud het goede” – op interactieve wijze zijn boodschap weer te geven, met mijn eigen commentaar en een aantal kritische vragen, waarna ik behalve leerzame momenten, helaas vooral toch een aantal onthutsende en verontruste conclusies moest trekken. Daarbij wijd ik een paar keer bewust uit voor de nodige achtergrondinformatie over wat je als gemiddelde Bijbellezer of gemeentelid doorgaans niet meekrijgt, zodat je ook zelf je mening kunt staven.

Deel I THE BESORAH ACCORDING TO JEREMIAH SHIUR FOR ACHARIT HAYAMIM

MISTAT HAMASCHIACH. Onder deze titel (de gebaande weg van de Messias) en onder het mom van SHUVU[1]: Keer Terug en Wordt Hersteld ging zijn boodschap over: Vernieuw je relatie met de God en de Messias van Israel! In de aankondiging stond: Wat is het pad van herstel voor de natiën in het huis van Israël? Wat betekent de term “volheid van de heidenen” in Romeinen 11? Hoe kunnen de natiën worden geënt op het huis van Israël?

Jeremia 29-31 De laatste dagen (eschatologie) op korte en op langere termijn.

Itzhak Shapira van Ahavat Ammi[2] begon met inleiding over de profetie van Jeremia 29-31, dat begint met zijn brief aan de ballingen (die in de geulah (ballingschap) zijn). Onze menselijke geschiedenis wordt in de joodse traditie onderverdeeld in 3 x 2000 jaar: 2000 jaar van chaos; 2000 jaar van Torah en 2000 jaar vanaf 1e komst van de Messias.  Shapira wees ons op belang te beseffen dat de Hebreeuwse term voor eindtijd acharariet jamiem is en dat die ‘laatste dagen’ zijn ingegaan vanaf de verwoesting van de Tempel in Anno Domini 70.

Jeremia 29 gaat dan over de korte termijn (de 70 jaar), Jeremia 30 de langere termijn en hoe je daarop voor te bereiden en Jeremia 31 over Gods meesterplan. Hij hield de supervisie over de 70 jaar van ballingschap. Het is niet zo dat Hij hen heeft verlaten. Integendeel Jeremia moedigt hen aan: “neem vrouwen en verwek zonen en dochters, neem vrouwen voor uw zonen en geef uw dochters aan mannen, zodat zij zonen en dochters baren. Word daar talrijk en verminder niet in aantal.7 Zoek de ​vrede​ voor de stad waarheen Ik u in ballingschap heb gevoerd. ​Bid​ ervoor tot de HEERE, want in haar ​vrede​ zult u ​vrede​ hebben.” Dat impliceert dat nu niet al het einde is.

Zoals zij werden opgeroepen te bidden voor de overheid, zo dienen ook wij in Europa ook te bidden voor de overheid en de EU,’to know the day that is upon us’.

Bijzonder was dat hij in Jeruzalem een boekrol van Jeremia had verkregen en had meegenomen.

N.a.v. Jer. 29:8-9 maakte hij de opmerking dat het geen zin heeft de korte termijn te willen inkorten d.m.v. tovenarij. Hij verwees naar Sabbatai Zvi, en Joden die vanaf de Portugese synagoge in Amsterdam vertrokken om zich bij deze vermeende messias in Klein Azië aan te sluiten. Dat is overigens ook de reden, waarom de Portugese synode zo basaal is gebleven.

Het is God zelf die een omkeer zal brengen, door de oude stenen, plaatsen van afgoderij te verwijderen, en hun harten te bereiden door een nieuwe steen (av-ben) waarop Hij de Torah zal schrijven als een nieuwe fundering. Dit proces van terugkeer, van tesjoeva, letterlijk la-a-shiev, is een cyclisch proces, waarbij Hij hen zal bijeenbrengen uit alle vollen, dus niet lineair.

Dat zal leiden tot wat Shapira noemt de ‘volheid van de Joden’ waarbij zij een licht voor de naties zijn. Dit zal de laatste stap zijn voor Zijn verschijning, als alle naties naar Jeruzalem zullen zijn opgetrokken.

Tussen twee haakjes: jullie zijn niet langer heiden (gentile)! Ook velen orthodoxe joden zullen tot geloof komen, doch hoe gebeurt dat meestal? Door ‘bakasha’: revelation, zelfs door gebeden uit de kabbala geschriften, visioenen en dromen.

Jakob versus Israël

Maar voor die dagen komen (jamiem baiem), voor het zover is, wordt het eerst slechter, zegt de God van Israël. NB: niet Yaakov! Shapira merkt terecht op dat er verschil is! Doch wat is dit verschil? Als er in de Bijbel sprake is van de God van Israël, gaat het volgens Shapira over de volheid van Jakob.

Ik zelf zie het meer zo: dat als er sprake is van Jakob, er impliciet sprake is van al zijn zonen, als er vanaf de splitsing tussen Rehabeam en Jerobeam sprake is van Israël gaat het om de tien stammen en als het gaat over Juda gaat het over de 2 stammen. Doch als er sprake is van de God van Israel, refereert dat naar de Naam die Jakob kreeg, naar Zijn roeping strijder voor God te zijn, na zijn gevecht met ‘de engel/genius van de sar van Ezau’, net voordat hij het Beloofde Land binnentreedt: weliswaar mank, dus niet op zijn eigen volle kracht kan leunen.

In Jer.31:3 als 4 is er weer sprake van Israël en Juda, die we vooral niet als synoniemen moeten lezen. Als daar staat dat JHVH hen (beide) zal terugbrengen naar het land, dat Hij hun vaderen gegeven heeft en het in bezit zullen nemen (bezetten!?), is daar geen sprake van een tweestatenoplossing. Er is echter wel angst en geen vrede. Er zullen mannen zijn die hun handen op hun heupen slaan als een barende vrouw, wiens gezichten lijkbleek wegtrekken en in paniek niet weten wat te doen.

Jakobs benauwheid

Zie hier de tekst die spreekt van een Tijd van Benauwdheid voor Jakob (Jacob’s Trouble). Jom ki gadol: die dag zal groot zijn![3] Toch zal er jesjia zijn: verlossing!
NB: Er wordt hier niet over kerken gesproken, noch over een opname. Als dat wel zo zou zijn, zou dat impliceren dat ze geen deel uitmaken van het Huis van Jakob noch het Huis van Israël! Deze woorden waren volgens vers 4 immers gericht tot Israël en Juda.

God zal het juk van de vijand (alliantie van christendom en islam) van hun nek breken en zijn banden verscheuren. Vreemden zullen zich niet meer door hem laten dienen. Vervolgens verwijst Shapira naar Efeze 2 waar de gelovigen uit de volkeren ook geen vreemden of heidenen meer, maar ‘fellow-citizens’, medeburgers genoemd zullen worden. Na die Benauwdheid zal JHVH de Messias doen opstaan: ‘hun Koning David’.
Vervolgens wordt tegen Zijn dienaar Jakob (= in zijn ‘lagere menselijke staat’) gezegd niet te vrezen! Doch tegen Israël: wees niet ontsteld! (Naar mijn mening zou je volgens de Hebreeuwse stijlvorm van parallellie, Jakob en Israël hier wel als synoniem mogen zien.)

God gaat hen verlossen uit verre (rachoq) landen. El Shaddai zal een vernietigend einde brengen aan alle heidenvolken, waarheen Hij hen verspreid had. Hoewel niemand (lo enosj) hun zaak behartigde en al haar minnaars haar vergeten zijn, zal Hij hun herstel bevorderen.

Doch hoe zal dat gebeuren? Hoe zullen deze beloften werkelijkheid worden?
Door Zijn eeuwige Liefde! Hij zal hen weer bouwen (31:4) Er zullen weer wijngaarden zijn in Samaria! [4]

Wie is Israël? NB: Niet wat je denkt!

Maar denk ook aan de wachters = Notzrim in het bergland Efraïm, die zullen zeggen: Sta op (Kumu)! Laten we opgaan naar Zion, naar JHVH, onze God!

Als ergens een impliciet verband gelegd wordt tussen Efraïm, de zoon van Jozef (profetisch beeld van Jesjoea) en christenen dan hier!

Ondanks deze vergelijking die ook Shapira hier zelf maakt, waarschuwt hij onszelf niet Efraïm te noemen en is hij geen voorstander van de Leer van de Twee Huizen.

Waarom wordt helaas niet duidelijk, misschien is het een allergie vanwege het misbruik dat daarvan gemaakt kan worden of de verwarring die het geeft?

Maar hoor ik het nou goed?

Nazarenes en Messianic Jews (volgelingen van de Netzer) zouden vreugde moeten brengen aan het gezamenlijke Huis van Israël, de natuurlijk tak, aan diegenen die in het algemeen een hekel hebben aan Jesjoea! Als Jeremia 31:7 spreekt van het overblijfsel van Israël, zijn dit niet de Joden [Juda].

Zo ook in Jeremia 31:9 waar staat: Ik ben Israël tot een Vader, en Efraïm – Mijn eerstgeborene is hij. Shapira vraagt hier: wie is Israël? En concludeert terecht: gojim, heidenvolken over de gehele wereld. Zij zijn dat niet per se in fysieke, doch vooral in geestelijke zin: zaad [zera] van Israël. Zij hebben een nieuwe identiteit in Israël!

[NB: Efraïm was de zoon van een Egyptische, die Jakob adopteerde, als was hij niet alleen zijn eigen zoon, doch zelfs diens Eerstgeborene! In de naam Efraïm ligt m.i. een zeer belangrijke profetische sleutel, nl. dat hij zou worden tot een menigte van volkeren (melo goyim)!]

Doch hoe moet dit gebeuren?

Shapira slaat een heel gedeelte over [over rouwklacht van Rachel, de vrouw van Jozef en het berouw van Efraïm] en vervolgt met het antwoord in 31:21: Richt u merktekens op. Hier wordt in het Hebreeuws tsi oe niem gebruikt, waarin hij zionisme leest: zet wegwijzers neer naar het land.
Hij zegt: “Het nieuwe verbond is niet voor de volkeren of de kerk, maar voor het Huis van Juda en Israël.” Vervolgens zegt hij dat we een keuze moeten maken: Wil je jezelf associëren met Efraïm en de ware (Joodse) Jesjoea, die als een onreine man nog zit bij de poorten van Rome (=Edom)?[5] Op de vraag waar de Messias zich bevindt, wordt wel gezegd dat Hij [Jesjoea] zich bevindt in de Poorten van Rome (=Esau = Christendom] én dat Hij zich als een lepraleider buiten het Kamp bevindt [aldus de Maharal, rabbi Loew].

“Wil je helpen Hem terug te brengen naar de poorten van Jeruzalem? Door hem bekend te maken als de zoon van Jozef, die voorafgaat aan de komst van David?:
Shapira: “Als jij (als Efraïm) tot de Joodse wortel van je geloof komt en je het zonder judaïsme wilt doen, zonder het echte doel van redding voor het hele huis van Israël, dan draag je de verkeerde Efraïm en de verkeerde Messias. Wat gaan we vandaag kiezen? Het beloofde nieuwe verbond van Jeremia 31:31 kan niet tot stand komen, tenzij je de Messias naar Zion draagt.”
Zegt hij daarmee nou werkelijk, dat als we niet onder de vlag van het (messiaans) judaïsme komen, we vreemdelingen blijven én dat we dan niet bij Gods volk zouden horen? Punt is nu juist, dat als een ‘Efraïmiet’ aan zichzelf bekend gemaakt wordt (geënt wordt op de edele olijfboom en dus de sappen van de (Hebreeuwse) wortels in zich opneemt, dan wel teruggeplaatst wordt), hij ontdekt niet als Juda of een jood te hoeven zijn en zijn eigen erfdeel mag innemen.

Doch kunnen wij Jesjoea als de lepralijder alleen rein maken als we Hem binnen ‘messianic judaism’ herkenbaar maken als Jood? We zijn toch immers geënt in en door Christus en niet in en door het Joodse volk of het Jodendom? Het is van belang om van elkaar kennis te nemen, maar daarmee hoeven we nog niet tot het rabbijns noch messiaanse jodendom toe te treden! Het lijkt er sterk op dat Shapira dat wel vindt. Vindt hij daarom dat we ons geen Efraïm moeten noemen (als een zelfstandige stam naast Juda)? We zouden in de Messias geaccepteerd moeten zijn en niet in een joodse stroming kijkt me.

Deel 2 Out Of Europe Conference! Alignment!

Op basis van de rustplaatsen van ‘de kinderen van Israël’ beschreven in Numeri 33 van Egypte naar het beloofde land, vroeg Shapira hoe lang het op zijn hoogst had kunnen duren? Het antwoord is: 2,5 week. Het heeft echter veel langer geduurd! Doch elke vertraging is ten goede…

De persoonlijke speeches van Mozes in Deuteronomium kunnen worden samengevat met: Let me help you to get ready and to be prepared! Zo vraagt Shapira of wij ook klaar zijn, en op de highway van het Koninkrijk zijn op weg naar huis, naar Zion. Vergelijk de profetie van Jesaja 2:2 over de laatste der dagen als Uit Zion (Ki mi Tsion) zal de Torah uitgaan. Het kan misschien nog even duren, maar welk huis en op welke berg zullen de naties optrekken en wordt er in het laatst der dagen gevestigd?

Profetie verloopt in fasen en cycli. Toen Jesjoea zei: “Het is volbracht!” sloot hoofdstuk 1, maar begon hoofdstuk 2. Kijk ook maar naar volgorde van de najaarsfeesten van Rosh haSjanah (de Kroning van de Koning) en Jom Kippoer tot en met Sukkot en Simchat Torah, wanneer de fundering voor het Koninkrijk van God gelegd wordt, de centrale boodschap van Jesjoea, meer nog dan dat van redding. [Op de vraag ben je gered, zullen Joden vragen: gered van wat?]. Vergelijk de vraag die de discipelen aan Jesjoea stelden voor Zijn hemelvaart: Wanneer gaat Gij het Koninkrijk van Israël herstellen?

Verzoening met Rome (= Edom)?

Shapira zei dat alleen de naties het Koninkrijk van Israël kunnen herstellen, niet Israël zelf. Volgens joodse overlevering heeft Rome nu de sleutel van het Koninkrijk als vertegenwoordiger van iets geestelijks. De geest van Rome heeft ook beïnvloed op ons in Europa. Als we die kunnen doorbreken, kan Jesjoea terugkomen naar het Huis van Israël. Israel zal zich moet verzoenen met Rome en dat bepaalde fasen in het verloop van ‘de eindtijd’ niet plezierig zullen zijn, vergelijk de weeën die aan een geboorte voorafgaan.

Vier fasen van verlossing

Shapira onderscheidt in ‘de eindtijd’ vier fasen van verlossing, waarbij het van belang is dat je je plekje in de puzzel (Zijn plan voor Europa) weet te vinden.

1. Masah Avot Siman L’abanim
2. Fase van conflict tussen Jakob en Ezau
3. Openbaring dankzij ‘Reclassification of Yeshua’
4. Verzoening

1) Masah Avot Siman L’abanim (Het Werk van de voorvaderen)

Dit werk (masah) was een voorafschaduwing van wat hun nageslacht [hun zonen] in de toekomst zou doen.

En zij moeten voor Mij een ​heiligdom​ maken, zodat Ik in hun midden kan wonen (Ex. 25:8). Wie of wat is de Tabernakel: het frame of de mensen of beide? Hij kan nog niet gebouwd worden, maar we kunnen ons wel voorbereiden. Het ingaan van de volheid der heidenen, gaat weliswaar vooraf aan de volheid van de Joden, maar ze lopen evenwel meer parallel dan sequentieel als twee highways die dezelfde kant opgaan.
Maar zo vraag ik me af, zien we dan nog wel, dat we alleen in Zijn hand, in Zijn Messias één [echadiem לַאֲחָדִ֖ים ] worden en niet in welke stroming dan ook? (Ezechiël 37:17).
De Thora biedt de belangrijkste profetische lens voor de eindtijd (meer nog dan Mattheüs). Door het verwijderen van de Thora snapte de kerk de eindtijd niet. Mozes wordt niet voor niets de grootste profeet genoemd en moet daarom het beginpunt zijn. Vergelijk Johannes 5: 46 Want als u ​Mozes​ geloofde, zou u Mij geloven; want hij heeft over Mij geschreven. Via Adam > Noach > Abram > Moses > de profeet die zou komen, inclusief 2x ballingschap.[6]

Het zijn onder het verbond is niet hetzelfde als terugkeren naar het verbond. Dat laatste impliceert: weten wat er gaat komen; weten wat te doen in de laatste dagen en mee te werken aan het verlossend doel van God. Vgl. patroon in het leven in Jakob: alles draait om wat Jakob is about doing (avodah; labor): Hij vecht voor zijn vrouw, wordt bedrogen, vecht met zijn broer, worstelt met een engel en is bezig met het uitwerken van zijn redding. Vgl. Fil. 2:12: “Blijf u inspannen voor uw redding, en doe dat in met vrezen en beven (HSV).

2) Fase van conflict zoals dat van Jakob en Ezau waar we al zo’n 2000 jaar zijn.

Wie is hoger [in status] in ‘the heavenlies’? Niet wat je denkt: Niet Jakob, die het Joodse volk, Israël vertegenwoordigt! Wie vertegenwoordigt Ezau? De potentie van Ezau is nl. groter dan die van Jakob. Hoe weten we dat? Hoe noemt Jakob Ezau als hij met 400 man op hem afkomt? In Gen. 33:5 uw dienaar, vers 13-14: meester [heer].

NB: Het woord voor kussen in het Hebreeuws [וַיִּשָּׁקֵהוּ]is hetzelfde als bijten (als dat van een vampier; long crazy extended woord when canted). Ezau kwam niet om zich te verzoenen, maar om te doden, tot hij merkte dat hij Jakob niet kon vernietigen, toen begon hij met een proces van verzoening. Vraag aan elke rabbijn en vraag: wanneer zal de verzoening komen?

Verwarrend: Ezau als Jesjoea?

Vervolgens legt Shapira (op onnavolgbare wijze) uit dat als je de letters van Ezau [עֵשָׂו] verwisselt je Jesjoea krijgt en dat Ezau dus de volgelingen van Jesjoea vertegenwoordigt. (Als niet-joden zijn wij dus als ‘Ezau’; en messiaanse Joden als hijzelf allebei [vandaar hun identiteitsconflict].

Ik heb er veel moeite voor moeten doen, maar eindelijk vond ik iets op internet, waar ik dit tegenkwam: http://www.fossilizedcustoms.com/transliteration.html

ESAU (AYIN-SHIN-UAU) <> YAHUSHA = Yod-hay + UAU-SHIN-AYIN[7]

Jacob gebruikte als Ezau de stem van Jakob tegenover zijn vader Izaäk. Maar zijn handen waren de handen van Ezau. Naar buiten was hij ‘harig’, maar van binnen was hij iets anders.
Ezau was rossig[8] bij zijn geboorte [Gen.25:25]. NB: ook David werd rossig genoemd! Shapira: ik zou niet verbaasd staan als bleek dat ook Jesjoea rood haar zou hebben (geen Afro-Amerikaan, en niet met blauwe ogen).

Als het Joodse volk zich niet met Ezau (Jesjoea) wil verzoenen, dan kan er geen verlossing voor de wereld komen.
Welke gift bracht Jakob voor Ezau om zich met hem te verzoenen? Muilezels en ezels (Mules and donkeys), [in Gen. 33:8 HSV staat: leger dieren]. Doch die zijn niet koosjer! Was Jakob dus wel serieus in zijn verzoening met Ezau, meende hij echt?

Ezau was volgens Shapira niet gebonden aan de Thora, maar begaf zich in de wereld van chaos op een ander niveau. “Filled with husks, clipots, garbage”.

Als Paulus zegt, dat we niet onder de Torah staan, heeft hij gelijk! Iedereen die bij Jesjoea hoort staat op een hoger niveau (level), dan de wereld van het doen, van Jakob. (Als je bij de Messias hoort, heb je de potentie je op een hoger niveau te begeven, tenminste als we onze vuilnis verwijderen).

In zijn verbeelding zegt Shapira: “Wat zegt Jacob na het kussen van zijn broer: “Kom laten we ons verzoenen en naar het Land (naar het Vaderhuis) teruggaan, maar meende hij dat?”
[Spijt me, maar ik lees dat niet in de tekst].

Schokkend: Niet Jakob, maar Ezau is de Eerste!

Alleen voor een moment! Maar omdat Ezau zei: nee dank je, stelt de Rabbijnse traditie dat Jakobs verzoening niet compleet was, omdat hij Ezau opgaf. Merk op dat direct daarna de ellende van Jozef begint, toen zijn broers hem opgaven en ook toen het Joodse volk Jesjoea opgaf, rampspoed hen overviel. Ezau, als representatief voor de Messias, kan aan de buitenkant erg lelijk lijken, maar vanbinnen had hij een vonk van God zelf. De Thora zegt dat Ezau ‘als eerste werd geboren’! Vergelijk God die zegt: “Ik ben de eerste en de laatste“, waardoor hij zich met Ezau verbindt, die de vonk zou hebben.

Wie gaat die verzoening tussen Jacob en Ezau alsnog voltooien? We zien hetzelfde verhaal tussen Jozef en zijn broers.

3) De reclassification of Yeshua

Daarmee bedoelt Shapira het herstelde besef dat Jezus een Jood is. Besef dat tot stand komt dankzij Messiasbelijdende Joden, die Jezus ontdoen van zijn Egyptische gewaad. Hij illustreerde dat met zijn poging om met een Jesaja-scroll toegang te krijgen tot de church/synagoge in Nazareth, waar Jesjoea ‘de eer’ kreeg daaruit voor te lezen (Hij werd uitgenodigd). Het kostte hem zeer veel moeite een oude vermoedelijk katholieke beheerder daartoe te overreden. Wat dacht hij wel als Jood hem als christen te kunnen vertellen?

4) Wie gaat de verzoening voltooien?

De Tien broers (die representatief zijn voor de naties) verkochten Jozef. Die als type van Jesjoea heringedeeld werd als Egyptisch. Jozef (type van de Messias) wilde zich alleen aan hen openbaren, als Benjamin (de Messiasbelijdende Joden) bij hen was. Maar belangrijker nog in het verhaal is de vraag die Jozef hen stelde was: Leeft mijn vader nog? Impliciet gaat het hier ook over de verzoening tussen Jesjoea de Messias en het Huis van Israël.
We zullen allemaal een conflict hebben, maar als Jacob bij jou komt, en jij bent Ezau, en hij zegt “Kom terug?”, ben je dan bereid?

Probleem met Hebrew Roots Beweging

Shapira zegt dat hij veel mensen tegenkomt, die zeggen dat ze terug willen naar de Hebreeuwse wortels van hun geloof. Dit vindt hij niet alleen gevaarlijk, maar zelfs dodelijk. Zonder Jacob, kun je niet zijn wie God roept je te zijn.  Shapira heeft moeite met de Hebrew Roots beweging, als zij zonder Jacob (Juda: de Joden) willen optrekken. Hij spreekt liever van de Joodse wortels (dus inclusief hun tradities) en dat we onze Messiaanse broeders nodig hebben om terug te gaan om de Messias te verzoenen met het Huis van Israël.

Dat dat wordt moeilijk, zeker het werk (avodah) als het gaat om herplanten. Omgekeerd is het taak van de Messiaanse gelovigen om de gelovigen uit de volkeren te helpen om hun eigen wortels los te schudden van hun aarde, zodat ze met Jakob mee kunnen gaan. Zo zullen ze beide profiteren. Zonder medewerking van de gojiem, kunnen de Joden niet hun volheid bereiken.

Hij illustreerde dit met 3 voorbeelden aan de hand van nieuws van de afgelopen weken. Zo schijnt er op de 9e Av van 5779 [11 augustus] een steen uit de Klaagmuur bij de Tempelberg (de Kotel) op de mensen te zijn gevallen en dat daar ook vossen werd gezien, een teken dat de komst van de Messias aanstaande is. Shapira haalt Jeremia aan, die iets over vossen had gezegd, als teken van de komst van de Messias.[9]

Net als in 2 Samuël gesproken wordt over de komst van de Messias [vermoedelijk doelde hij op 7:12-16: Ik zal zijn [Salomo] koninklijke troon voor immer bevestigen. Ik zal hem tot een vader zijn, en hij zal Mij tot een zoon zijn.]

Vervolgens citeert hij Hooglied 2:8 De stem van mijn Liefste! Zie, daar komt Hij, springend over de bergen, huppelend over de heuvels. 9 Mijn Liefste lijkt op een gazelle of het jong van een hert. Zie, Hij staat achter onze muur, kijkend door de vensters, speurend door de spijlen.

Dit vergeleek hij met de Eeuwige die aan het duwen is. Vgl.  Hooglied 2:9 waar de Bruidegom als een gevangene achter de Muur (=Kotel) staat, kijkend door de spijlen [‘charachiem’: jail cell] van het raam van zijn cel.

Kan het zijn dat de Messias in zekere zin een gevangene is in Zijn eigen Koninkrijk? Hij zegt tegen de Geliefde: 2:10 Mijn Liefste antwoordt en zegt tegen mij: Sta op, Mijn vriendin, Mijn allermooiste, en kom (Bo, Lech lecha [Gen. 12:1!). De Bruidegom zegt tegen de Bruid: “Enter back to the covenant!” Op een of andere manier, kan Ik niet zelf oversteken. Hoe kan dat zijn?

Vers 11 Want zie, de winter is voorbij. De regentijd is over, helemaal voorbijgegaan. 12 De bloemen [nitstsaniem,] laten zich zien op het land, de zangtijd is aangebroken, het koeren van de tortelduif wordt in ons land gehoord. (Meervoud van nitstsan zou duiden op de twee komsten van de Messias (eerst als Jozef, dan als David) en het koeren van de tortelduif op de komst van de Messias.)

Waarom zou Jozef, als vicekoning niet zelf Jakob opzoeken. Wat hield hem tegen? It’s an issue of legality! Hij moest wachten tot iemand zou komen om hem te verlossen. Hier moet de Bruid naar de Bruidegom toegaan! Net zoals bij een bruiloft, nadat de Bruidegom onder de chuppa vandaan komt, zegt hij tegen de Bruid: Kom naar Mij!

Dus ja, Jesjoea heeft uw hulp vandaag nodig om verzoening te brengen aan het Huis van Israël. Laat uw stem horen! Het is dus best ironisch dat we huilen bij de Klaagmuur, maar dat Jesjoea geestelijk gesproken, en op ons wacht aan de andere kant.

Doch wie brengt Jesjoea naar het Huis van Israël? Is dat niet door Joden en met Joden? In feite zegt Shapira dat zoals Jozef moest wachten tot iemand hem formeel legaal kwam redden, zo wacht ook Jesjoea tot wij hem komen ophalen.

Prediker 4:13 Beter een arme maar wijze jongeman, dan een oude maar dwaze ​koning​ die van geen waarschuwing meer wil weten. 14 Ja, iemand komt uit de ​gevangenis​ om ​koning​ te worden, terwijl iemand die in zijn koninkrijk is geboren, verarmt.

Eens was er een jongen die in de ​gevangenis​ zat. Later werd hij de nieuwe ​koning​ van het land waar hij als arme jongen was geboren. 15-16 Alle mensen liepen achter die nieuwe koning aan, alle mensen op aarde. Ze waren allemaal blij met hem. Maar later werden ze ook over hem ontevreden.
[Bijbel in Gewone Taal]

Hoe kan een koning gevangen zijn in zijn eigen Koninkrijk?

Het antwoord vinden we in Prediker 9:13 Ook heb ik onder de zon deze wijsheid gezien en voor mij was zij groot: 14 Er was een kleine stad met weinig mensen erin. Een groot ​[slechte] koning​, waaruit in ’t Hebreeuws ook het woord islam kan worden afgeleid, nog voor het ontstond] trok ertegen op en ​omsingelde​ die. Hij bouwde er grote bolwerken tegenaan. 15 Daar trof men een arme, wijze man aan [een gevangen in zijn eigen koninkrijk. Hij redde de stad door zijn wijsheid, maar geen mens dacht aan die arme man [niemand wist zijn naam].

Doch wie kan Zion redden, terwijl niemand zijn naam kent?
Lev. 14:2 Dit is de wet voor de melaatse op de dag van zijn ​reiniging.

Zo wordt van Jesjoea gezegd dat Hij tot zonde werd. Dit is tevens een thema in zijn boek Return of the Kosher Pig. “Natuurlijk geloof ik niet dat Hij een varken is, zoals sommigen denken”. “Hij is de Koning van Israël, maar voor het Joodse volk is Hij nog steeds onrein. Doch hoe wordt een Lepraleider weer rein verklaard [als hij dat al kan [Lev. 13:46]? NB: Hij was buiten het kamp.”

Lev. 14 legt uit dat hij naar bij de priester gebracht worden op de dag van zijn reiniging. Hij kan legally immers niet buiten het kamp gaan.

• Wie moet hem dan naar hem brengen?
• Wie wordt een volk van priesters genoemd? Israël!
• Wie moeten zeggen Baruch Haba BeShem Adonai? Israël!
• Wie moet de Messias naar Israël brengen? Jij!

Jij hebt de taak om de ware Messias naar Israël terug te brengen! Niet de Jesjoea van 2000 jaar christendom.  Niet de Jesjoea die alles wat rabbijns en Joods is haat. De rabbi Jesjoea! Dat is Degene die we naar Israël moeten brengen. That is why “we have to reclassify him: what he did and did not do.” Maar zo kun je je omgekeerd afvragen: moet die presentatie van Jesjoea dan op een rabbinaal joodse wijze gebeuren? Lees dan opnieuw de evangeliën zou ik zeggen en hoe Hij zichzelf aan hen presenteerde!

Deel III Are you ligned up?[10] The Conclusion.

Simpele en zeer problematische logica: Jesjoea was een Farizeeër

Vervolgens zegt hij ook onomwonden dat Jesjoea een Farizeeër was, ook al was die relatie gecompliceerd. Hun meningsverschillen en argumentaties geschiedden binnen de familie zogezegd. Hij stelt dit op basis van deze simpele logica: aangezien Hij wel in de Opstanding gelooft, kan hij niet tot de Sadduceeën behoren. Zo lust ik er nog wel een paar! Als niet bij groepering B dan A, alsof er niet ook C) Essenen[11] D) Chassidiem[12] E) Zeloten[13] zijn of F) (mijn voorkeur) geen enkele groepering of hokje! Bovendien wat voor type Farizeeër? Dr. Ron Mosely spreekt n.a.v. de 7 woo’s in Mattheüs 23 in zijn boek Yeshua, a guide tot he Real Jesus and the Original Church, in navolging van de Jeruzalem Talmoed van wel 7 typen Farizeeën, 5 die hypocriet waren en 2 goed.

Excurs over ‘Die Heimholung Jesu’

Nu snap ik wel waar deze wensgedachte, cq. annexatie vandaan komt. In mijn boek schreef ik al over die Heimholung Jesu, de poging van orthodoxe en liberale Joodse auteurs zoals Leo Baeck[14], Martin Buber, Franz Rozenzweig, Shalom Ben-Chorin en Joodse NT-ici, zoals Geza Vermes, David Flusser en Pinchas Lapide[15] om Jesjoea als rabbi als een van hen te maken. Zoals in de titel van drie boekjes van Maartje van Tijn: Rabbi Jezus en zijn rabbijnse collega’s (vgl. http://www.kinderdienst.nl/data/pdf/7666.pdf).
Het valt buiten het bestek van dit verslag, maar de idee dat Jezus op zijn minst verwant is met de Farizeeën en zijn ideeën in de Bergrede lang niet zo origineel als gedacht kwamen vooral op in de jaren 70 van wat de ‘Third Quest for the Historical Jesus’ is gaan heten, evenals bij Joodse nieuwtestamentici als Geza Vermes[16], Pinchas Lapide[17] en David Flusser[18], waarbij ik ook de naam van Jacob Neusner[19] wil noemen en theologen als E.P. Sanders, Bruce D. Chilton[20], W. Zuidema[21], Willem S. Duvekot[22], P. Thomson[23] en M. van Loopik[24], medewerker van B. Folkertsmastichting.

De uitspraak dat Jesjoea een Farizeeër was, is evenwel onverantwoord en zelfs bizar, als je bedenkt wat hij tegen hen zegt en weet hoe zij als groepering zijn ontstaan en wat zij leren. Dit was meer dan alleen een dispuut onder gelijkgezinden, ook als Hij meer sympathie en zelfs aanhangers onder hen had dan bij de Sadduceeën (conservatieve urbane patriciër aristocraten), die zich ook door Hellenistische ideeën lieten leiden.
Alleen al de betekenis van het woord Farizeeën in het Hebreeuws Perushim [in het Grieks dus: pharisaioi] = seperatisten[25] zouden ons voorzichtige moeten maken.  Separaat oftewel afgescheiden van Am Ha-Eretz, het gewone volk, die geen tienden gaven, ritueel onrein waren en de Wet niet kenden (Joh. 7:49). Zij zagen zichzelf als ‘De Heilige Gemeenschap van Jeruzalem’, doordat zij de reinheidsvoorschriften speciaal voor de priesters ook op henzelf en het gehele volk wilden toepassen. Hun leraren werden chachiem genoemd: mannen van wijsheid [sages]. Door hun exclusiviteit werden zij derhalve door derden[26] als ‘seperatisten’[27] gezien.

Daarbij komt dat zijn volgelingen een bepaald andere richting opgingen dan de Rabbijnen [Tanna’im], zij noemden zich bij voorkeur mensen van de Weg of Nazareners (volgelingen van de Netzer). Iemand die daar prachtig boek overschreef is wijlen Robert Fisher (a born-again Jew and Bible scholar) uit Tiberias. Als je dan toch wilt praten over het herstel van de Joodse wortels van de moderne kerk, moge zijn boek The Ways of the Way ons dat op het juiste spoor zetten: https://www.amazon.com/Ways-Way-Restoring-Jewish-Modern/dp/1599797631

Ook de Essenen (Zadokieten in Qumran) hadden tijdens de Hasmoneeërs al moeite met deze Perushim. In het Damascus Document (CD) wordt met een toespeling op Hosea 5:10 over hen gesproken als ‘bouwers van de muur’, dat blijk te gaan over wetten bekend uit tannaitic sources, waarmee zij sterk oneens zijn. Het gaat ook dan in feite over het concept bekend van Pirke Avot (overleveringen van de vaders) 1:1 dat leert een muur om de Torah heen te bouwen. Volgens een rabbijns maxim, mogen wetten die niet in de Bijbel voorkomen, toch gemaakt worden om zeker te zijn dat wetten die er wel in staan, niet overtreden worden. Zij zien dat als een positief aspect van de rabbijnse halacha. De CD-auteurs verwierpen deze gedachte, simpel omdat ze geen bijbelse basis hadden! Zij werden ‘plasterers of nothingness’ genoemd en ‘seekers after smooth things’ (dorshe halaqot, een ‘pun’ op halakhah) = ‘lies of falsehood’ zoals in Jes. 30:10; Ps. 12:3-4; 73:18; Dan. 11:32). De ironie is zo dat voor deze Essenen, ‘de eenvoudigen uit het huis Juda’, dat Efraïm een code werd voor de Farizeeën en Manasse voor de Sadduceeën. [28]

Mogelijk bedoelde Shapira niet meer te zeggen, dan dat Jesjoea een Jood (van Juda) was en daarom thuis in het Juda-isme. Zo vraagt hij of wij wel weten welke positie de halfbroer van Jesjoea in het Huis van Israël heeft? Zijn positie was het hoogste! Niet voor niets wordt hij Jakabus de Tzadik, de Rechtvaardige genoemd! En weten we wel dat Simon Petrus de auteur is van het Nisjmat kol chai in het Joodse gebedenboek? Net zoals we de ware Joodse identiteit van Jesjoea moeten herontdekken, zo ook dat van zijn discipelen.

Talmoed en Mondelinge leer (Oral Torah)

Shapira heeft dan ook vanzelf geen probleem bij het gebruiken van bronnen als de Talmoed en de Kabbala (Zohar). Sterker nog: hij zegt dat de Talmoed het beste bewijs is voor het bestaan van Messiaanse Joden en noemt een discussie over iemand die genezing werd in de naam van Jesjoea en een andere waarbij de vraag gesteld werd of een chazan een Messiaanse Jood kon zijn.

Dat Jezus discipelen ook de mondelinge wet gebruikten blijkt uit Handelingen 1:12 waar sprake is van een Sabbatsreis. Nergens in de Bijbel wordt expliciet vermeldt hoelang een sabbatsreis is.
[In Numeri lezen we de afstand die men op een sabbat mocht reizen (Num. 35:5), nl 2000 el = ong. 1 km. Strikt genomen wordt in Numeri niet gesproken over een sabbatsreis, maar over de toewijzing van de weidegronden aan de Levieten. Daarom wordt vaak ook Jozua 3:4 aangehaald, maar ook hier is strikt genomen geen sprake van een sabbatsreis.]

De stoel van Mozes: doe wat zij zeggen of wat Mozes zei?

Zo legt Shapira ook Matt. 23:2 uit naar zijn hand. En weet hij te vertellen dat de zetel van Mozes inderdaad een fysieke plek in de synagoge was, zoals ook vandaag nog te zien is in Chorazin. Vanaf die stoel kon een Farizeeër een religieuze regel bepalen, een autoriteit die zij ontleenden aan Deuteronomium 17:8.
Ook al schijnt hij wel weet te hebben van het bestaan van de Hebreeuwse versie van Mattheüs, doch niet van de versie Even Bohan in het manuscript van de Spaans Joodse apologeet Shem-Tob ben-Isaac ben-Shaprut[29]. Toch komt zijn conclusie vreemd genoeg wel overeen, met de autoriteit van de schriftgeleerden en de Farizeeën [‘wat zij zeggen’], stoelt op Mozes en niet op henzelf. Shapira handhaaft echter wel hun autoriteit.

Ik zou benieuwd zijn hoe hij zou reageren op de ontdekking van deze Hebrew Matthew versie en met name de onthulling van vers 2, dat Jesjoea inderdaad onmogelijk gezegd kon hebben: luister naar wat zij u zeggen, maar gezegd had: luister naar wat hij (oftewel Mozes) gezegd heeft.

Shapira is ook in die zin een rabbijn, dat hij belang hecht aan zijn bevoegdheid (ordination) en dus autoriteit. Ook zijn leerlingen geven aan, dat wij niet buiten een rabbi om iets kunnen opzetten of verkondigen.

Opnieuw: De gebaande weg van de Messias

Deze gaat zoals gezegd in fasen, vergelijk de eerdergenoemde rustplaatsen in Num. 33, die ooit als eerste fase moesten wegtrekken. Het zal niet makkelijk zijn (waarbij Jesjoea gezien werd als behorend tot Ezau in Rome), maar we kunnen het Huis van Israël   herstellen door Jesjoea en met Jesjoea.

Vergelijk gesprek tussen Joshua ben Levi en de profeet Elia in Sanhedrin 98a over de vraag waar de Messias is of blijft. Daar[30] wordt geconcludeerd dat de verlossing met jou en mij begint en wel Vandaag! De vraag is niet of Hij klaar is, maar of wij dat zijn. Of zoals Shapira 2 Petrus 3:12 parafraseert: Verlang naar de dag dat God zal komen. Help mee om die dag sneller te laten komen.

Jeruzalem, Jeruzalem, u die de profeten doodt en stenigt wie naar u toe gezonden zijn! Hoe vaak heb Ik uw kinderen bijeen willen brengen, op de wijze waarop een hen haar kuikens bijeenbrengt onder haar vleugels; maar u hebt niet gewild! … U zult Mij van nu af aan niet zien, totdat u zegt: Gezegend is Hij Die komt in de Naam van de Heere! Matteüs 23:37; Lucas 13:34
Om te zien dat Jesjoea terugkomt, moeten we dus actie ondernemen. Dat is waar deze conferentie overgaat dat we op een lijn komen (alignment). Wat betekent het Zijn stem te horen and to be aligned? Wat wil Hij dat ik ga doen?

Verlossing begint met jou en mij hier vandaag. “Ik geloof in volmaakt vertrouwen in de komst van de Messias… zelfs als Zijn komst uitblijft, zal ik Zijn komst elke dag afwachten.” En net zoals een ‘waitress’, wat betekent het om te wachten? Anticiperen, actief zijn! Hoe?

1. Heb verwachting!
2. 2 Petrus 3: u, die de komst van de dag van God verwacht en daarnaar verlangt, de dag waarop de hemelen, door vuur aangestoken, zullen vergaan en de elementen brandend zullen wegsmelten.13 Maar wij verwachten, overeenkomstig Zijn belofte, nieuwe hemelen en een nieuwe aarde, waar ​gerechtigheid​ woont. NB: dit is niet hetzelfde als de zogenaamde opname, waar mensen denken; “I can’t wait to be out here”! We moeten eerder uitzien naar dat Hij naar Zion komt, om Zijn tempel in Jeruzalem te vestigen. Verwacht je Hem in jouw leven (lifetime). De tekst klinkt als een holocaust. In het vlees, verlang ik daar niet naar, maar in de geest wel, want Hij gaat Zijn beloften waarmaken van een nieuwe hemel en aarde, waar gerechtigheid komt.
3. Zijn bepalingen in acht nemen!

Ekev > Hoor > Bewaak > Doe

Deut. 7: 12 Dan [Ekev – na een uitstel of vertraging] zal het gebeuren, omdat u deze bepalingen [misjpatim] zult horen, in acht nemen en houden, dat de HEERE, uw God, voor u het ​verbond​ en de goedertierenheid in acht zal nemen [beschermen] die Hij uw vaderen onder ede beloofd heeft.
Over welke bepalingen heeft hij het hier? Deze Misjpatim gaat over hoe we met elkaar omgaan! Wat zou er gebeuren als we elkaar liefhebben! De vertraging zou worden opgeheven en wordt de geulah (verlossing) werkelijkheid! De Tweede Tempel werd verwoest vanwege ongegronde haat, de Derde Tempel zal gebouwd worden vanwege de liefde, die enorm groot is. Mattheüs 5:23 als u zich bij uw gave op het altaar herinnert dat uw broeder iets tegen u heeft, 24 laat uw gave daar bij het ​altaar​ achter en ga heen, verzoen u eerst met uw broeder en kom dan terug en offer uw gave.
De verlossing begint dus bij ons, als je werkelijk geënt bent in het Huis van Israël.

Excurs: De voetstappen van de Messias. Messianisme in de Tannaïstische periode

Bij het verwerken van Shapira’s hoofdthema werd ik sterk bepaald bij een hoofdstuk van dr. Marcus van Loopik in het boek Messianisme en eindtijdverwachting bij joden en christenen onder redactie van dr. G.C. den Hertog en dr. S. Schoon. Zijn bijdrage in deze bundel heet De voetstappen van de messias. Messianisme in de Tannaïstische periode (tot aan de val van de Tempel en die daarna tot Bar Kochba). Wat hij daarin o.a. doet is de messiaanse verwachting van de rabbijnse traditie plaatsen tegenover die van de apocalyptische stroming van met name Qumran. Speculaties over het einde der tijden [kèts ha-jamiem] waren gevoed door de visioenen van Daniël met de opeenvolging van steeds wredere en onbeschaafde rijken, die Israël zullen onderdrukken tot aan de dagen van het Koninkrijk van God. Wanneer dat moment aanbreekt, zal het beeld met lemen voeten vallen om nooit meer op te staan. Het zal voor altijd plaatsmaken ter wille van een geheel nieuwe werkelijkheid.

De rabbijnse traditie heeft over het algemeen een zekere terughoudendheid tegenover het berekenen van de eindtijd in acht genomen, temeer daar een vast tijdstip voor de verlossing onverenigbaar is met de profetische eis van ommekeer, dat vanuit profetisch perspectief voor hen voorwaarde is voor verlossing. Een terughoudendheid die ook nog eens gevoed werd door de gevolgen die men ondervond (AD 66-70) en ondervinden zou (AD 133-135) van de openlijke rebellie van de zeloten tegen de Romeinse overheersing: vanaf Juda van Gamal (de Galliër) tot een zekere Theudas, de rebel Menachem, die vanaf 66 trachtte de koninklijke troon te verwerven tot Bar Kochba [bar Koziba), de sterrenzoon, die zelfs door rabbi Akiva met de messias werd geïdentificeerd. Deze laatste opstand leidde plotseling tot een negatieve wending in de politiek van Hadrianus tegenover de gemeenschap in Erets Jisra’el.
Deze rabbijnse zienswijze met de nadruk op wat wijzelf moeten doen, beluister ik ook bij Itzhak Shapira. De geestelijke leiders waren vooral bezig met de overdracht van mondelinge traditie en met de ontwikkeling van de halacha, de joodse wet. Hun hoogste ideaal was de realisatie van Gods Koninkrijk in het handelen van het hier en nu. Precies zoals ik ook Shapira hoor zeggen.

Daar tegenover staat het messianisme die opgeld deed in de sfeer van de Qumran-gemeenschap, eerst door het wanbestuur van de niet-Davidische Hasmoneeërs zoals Aristobulus I (104-103) en Alexander Jannai (103-76) en later door de onvrede over het Herodiaanse bestuur en het hardvochtige beleid van vooral de latere Romeinse procuratoren (vlak voor de val van de Tempel). Van daaruit ontstonden voorstellingen rond het herstel van het Davidische koningschap aan het begin van de jaartelling, die leidden tot een messiaans verlangen! Tevens groeide vanuit kritiek op het hogepriesterschap van de Hasmoneeërs en de niet-Zadokitische priesters in de gemeenschap van Qumran het verlangen naar een gezalfde verlosser uit het huis van Zadok, naast de reeds verwachtte verlosser uit het huis van David. De wereldlijke en priesterlijke macht zouden immers nooit meer, zoals bij de Hasmoneese vorsten, in één persoon verenigd mogen worden. Zie daar de ware achtergrond van de verwachting van de messias ben David en de messias ben Zadok. Die lag dus bij deze Esseense gemeenschap, die een weg wilde bereiden in de woestijn, zichzelf zagen als de gemeenschap van het Nieuwe Verbond en als zonen des lichts die zich voorbereidden op de strijd tegen de zonen van de duisternis in een eindstrijd van Gog en Magog.

Daar heb ik Itzhak Shapira merkwaardig genoeg niets over horen zeggen. Er is veel voor te zeggen, dat deze Esseense gemeenschap ‘de hofleverancier’ is geweest van degenen die zich mensen van de Weg noemden of volgelingen van de Netzer!

De mislukte opstand van Bar Kochba stimuleerde waarschijnlijk ook bij de toenmalige rabbijnen het de idee van een stervende messias, waardoor het denkbeeld van de gestalte in de persoon van de Messias ben Josef, uit het huis van Efraïm en Manasse aan kracht won. Deze zou na de terugkeer van de ballingen (of vlak ervoor) strijd voeren tegen Gog en Magog, de incorporatie van het tegen God en Israël gerichte kwaad in de wereld. De messias ben Josef zal gedurende de eindstrijd omkomen, niet lang voor de komst van de messias ben David, die de verloren gewaande strijd alsnog ten gunste van Israël zal beslechten.

Wel heb ik Shapira nog iets horen zeggen over een videoproductie waar hij mee bezig was met de titel Voices from the Grave, waarmee hij meen ik, doelt op het in beeld brengen van die plaatsen en graven in Israël waar de messiasbelijdende Joden in de eerste 5 eeuwen na Christus verbleven (vooral in Galilea, de Golan en het Overjordaanse). Maar dan hebben we het toch echt over een andere vorm van judaïsme dan die van de gangbare rabbijnse tradities. Dan hebben we het o.a. over de Nazarenen, de Ebionieten, over de Didache, de Pseudo-Clementijnen, Ephiphanius en Hippolytus. Een speciale sterk aan te bevelen studie over die periode is Jewish Believers in Jesus: the early centuries, edited by Oskar Skarsaune en Reidar Hvalkik uit Noorwegen, gelieerd aan het Caspari Center (caspari.com) en de Mishkan Journal for Messianic Jewish believers. Voor een review lees: https://www.calvin.edu/library/database/crcpi/fulltext/ctj/2009-442-415.pdf.
Een ander belangrijke studie is Nazarene Jewish christianity van R.A. Pritz.
Raadpleeg ook deze website van Norman B. Willis: https://www.nazareneisrael.org/category/books/nazarene-israel-v4-1/  and learn how we indeed can become Yeshua’s Helpmeet.

Amidah en de Sidur

Shapira sloot af met het eerste gedeelte van het [zogenaamd] ‘farizeese’ Amida- of achtiengebed, dat Jesjoea zelf ook bad en daarover sprak in Evangelie:

Geprezen zijt Gij, Jahweh, onze Elohim en Elohim van onze voorouders, de Elohim van Av’raham, de Elohim van Yitz’chaq en de Elohim van Ya’aqov, grote, machtige en ontzagwekkende Elohim, hoogste Elohim die liefdevolle weldaden bewijst, Bezitter van het heelal, Gij die de deugden van onze voorouders in herinnering houdt en hun kindskinderen ter wille van Uw naam met liefde een Verlosser brengt: Mashiach Yeshua! Koning, Helper, Redder en Beschermer! Geprezen zijt Gij, Jahweh, Schild van Av’raham!

Tijdens de Sachariet service met speciaal uit Amerika overgekomen chazan en gitarist werd gebruikt gemaakt van de recent prachtig gedecoreerde Messianic Jewish Shabbat Prayerbook: Ahavat Olam Sidur[31]. Aangezien ik daar zelf drie studieavonden in Veenendaal aan gewijd had, inclusief de uitzonderlijke ontdekking van Shapira dat het Nisjmat Kol Chai[32] (De ziel van al wat leeft) gedeelte volgens een oud handgeschreven commentaar op de siddoer wel eens op Petrus zelf kon teruggaan, was ik reuze benieuwd, vooral naar de vele voetnoten, waarin opvallend veel associaties voorkwamen met teksten uit de Brit Chadasja, waaronder deze uit Marcus 11:25 En wanneer u staat te ​bidden, ​vergeef​ als u tegen iemand iets hebt, opdat ook uw Vader, Die in de hemelen is, u uw overtredingen ​vergeeft. Nooit bij stil ‘gestaan’, maar inderdaad: dit staan bidden, is impliciet een subtiele verwijzing en hint naar het Amidah, het staande gebed, dat ook al in Jezus dagen gebruikt werd en hier met zoveel woorden bevestigd wordt.

Het eerste staande gebed van de Amidah begint en eindigt met een Baruch (Gezegend gij, Heer). Een woord waarvan de stam Barak hetzelfde is als knielen, waarmee verband gelegd wordt tussen ‘door de knieën’ gaan en gezegend worden. Zo gaat de oorsprong van het Amidah gaat terug op Melchisedek, die Abraham zegent met brood en wijn, namens de Allerhoogste, die hemel en aarde bezit en in feit de eerste kiddusj doet, nadat die zelf Lot had ‘vrijgekocht’.

Joh. 15:13 Niemand heeft groter liefde dan dat hij zijn leven geeft voor zijn vrienden.
“Als je ja zegt, bereid bent, ben je geënt!”

Evaluatie

Dat Shapira niet blij is met de Hebrew Roots beweging is vanuit zijn gezichtspunt enigszins te begrijpen. Tijdens een Q & A[33] gaf hij als uitleg, dat ze net zoals Baptisten de bijbel wel serieus willen nemen, maar dat het bij te veel hoofd blijft en niet naar hart en handen leidt, dat sabbat bijvoorbeeld meer is dan niet kopen of verkopen. Maar dit is hen eigenlijk een rookgordijn voorhouden! Waar het ten diepste omgaat is de plek welke de mondelinge traditie (oral law) en daarmee de autoriteit en het leergezag bij de rabbijnen inneemt. Degenen die er in Babylon en Tiberias al moeite mee hadden en tegenin gingen waren de Karaïten, die alleen wilden vasthouden aan de ‘geschreven Torah’, toegevend dat ook zij inderdaad onvermijdelijk wel eigen tradities hebben. Ik was zeer verrast doen ik tijdens Chanoeka 2011 voor het eerst kennismaakte met het getuigenis van voormalig Farizeeër, Nehemia Gordon, een geleerde in de Dode Zeerollen en semitische taalexpert en zijn vriend Keith Johnson, die toen gast waren bij Shabbat Night Life van Michael Rood. Kort daarna zag ik deze zeer onthullende en leerzame teaching op YouTube: The Hebrew Yeshua vs. the Greek Jesus en vooral zijn uitleg over de bekende of liever beruchte Oven van Achnia. De kwesties waarover Jesjoea worstelde met de Farizeeën worden eenvoudigweg niet begrepen door moderne christenen; noch worden zijn belangrijkste instructies opgevolgd door degenen die beweren zijn discipelen te zijn.  https://www.youtube.com/watch?v=tddCNY6U77Y&list=FLFtcvn9Qy4mQ3QzZYnqRCjw&index=182&t=13s. Omdat Nechemja Gordon (NehemiasWall.com) uit dat milieu komt, kan hij als geen ander precies aangeven hoe de rabbijnen denken, vooral als het gaat om hun schriftuitleg en eigen leergezag.

Wie dat op hun manier ook doen zijn Rico Cortes en Avi ben Mordechai, twee bijzondere Hebrew Root teachers, en ook nog eens Joods volgens mij. Zij hebben het echter niet over Jewish Roots, maar Hebrew Roots, juist om Bijbels zuiver te blijven, door niet aan de Torah toe te voegen noch daarvan weg te halen.

Erg leerzaam vind ik bijvoorbeeld Rico Cortes’ onderwijs over judaïsme als een ‘dogma’ of ‘religion’ in http://www.yah-tube.com/videos/rico/Galatians_4/index.html waar hij spreekt over de ongerechtigheden van de rabbi’s:

• Dat zij volgens Shammai twee Thora’s hebben: de geschreven en de mondelinge en twee Talmoeds: de Jeruzalem en de Babylonische Talmoed.
• De autoriteit van de rabbijnen is zo, dat zelfs als ze je instrueren dat rechts links of links recht is, je ze moet gehoorzamen (Sifre Deut. 154 op Deut. 17:11)
• Met drash en tekstmanipulatie Neigen naar de meerderheid (in tegenstelling tot Ex. 23: 3), zo erg, dat als een profeet tegen de mondelinge wet profeteert, zelfs als de Schrift het eens is met de profeet, die profeet terechtgesteld moet worden, aldus Maimonides.
• Overlevering van de vaderen (minhag) van gewoonten verheffen tot Torah.
• Door mensen (rabbijnen) gemaakte wetten volgen (takanot), mitzvot derabbanan (geboden van rabbis).

Vergelijk ook Avi ben Mordechai in zijn onderwijs over Galaten. Bij de beschrijving van de Structure of Jewish Law in zijn Quick Reference Pocket Commentary over Galatians geeft hij de volgende beknopte samenvatting van wat hij ‘a very broad subject’ noemt aangezien het vele aspecten van Joodse wetgeving en tradities omvat. Hij zegt: Kortom, rabbijnse mondelinge wetgeving is een algemeen kader voor de volgende juridische categorieën: 1) Halachot (juridische bepalingen) 2) Minhagim (tradities)[34] 3) Takonot and Gezerot (Decreten)[35] 4) Ma’asim Ha Torah (Werken van de Wet)[36]. Voor nadere uitleg zie bovengenoemde video’s.

Ik hoop dat ik ongelijk heb, maar als ik het even scherp stel [en gelukkig kan hij tegen een stootje], komt het mij over dat het opkomen voor Zion, het land en Zijn Feesten, ja Zijn Thora niet voldoende is, dat bij het verplanten volgens hem toch ook hoort, de grond omarmen van het judaïsme met zijn bronnen en tradities.

Efraïm de eerstgeboren zoon van Jozef moet, nadat hij zich bekend gemaakt heeft (na de komst en herkenning van Benjamin), toch wel naar Juda terugkeren en die erkennen als Autoriteit. Zij zitten nog immers nog steeds op de stoel van Mozes. Anders gezegd: het Huis van Israël dient zich aan het Huis van Juda aan te passen, als hij dat onderscheid al echt maakt. Ook al is het Huis van Israël in essentie dat van Efraïm en de zijnen, komt het regelmatig op mij over, alsof Juda het enige huis is en Israël daaronder hoort te komen en er anders niet kan zijn. Anders gezegd: hebben we hier met een omgekeerde vervangingsleer te maken, waarbij Juda = Israël? Daardoor zou je dan inderdaad niet meer kunt spreken van een Twee Huizen Leer.

Hoezeer wij ook verlangen naar verzoening en het oplossen van deze eeuwenoude familiekwestie, is het alleen in Zijn hand dat de twee stokken Een [meervoud van echad, Ezek. 37:19!] worden, dus niet in die van Juda, ook al zou de broer die gebleven was, dat nog zo graag willen en daar patent op maken. Gezien zijn reactie in de gelijkenis van de zgn. Verloren Zoon is dat mogelijk weliswaar enigszins te begrijpen, doch laten we dan vooral naar Vader opzien en met ons hart zien hoe Hij reageerde. Mag Jozef alias de berouwvolle Efraïm zichzelf zijn als Hij hem met zichzelf bekend maakt?

Was het toeval, tijdgebrek of opzet dat Shapira Jeremia 31:15-20 oversloeg? Precies de verzen in dit o zo belangrijke hoofdstuk, die gaan over Rachel die weent over haar kinderen (Jozef en Benjamin) en het berouw van Efraïm, nadat hij met zichzelf bekend gemaakt was en zich vervolgens op de heup slaat van schaamte, doch van wie de Eeuwige zegt: Is Efraïm voor Mij niet een dierbare zoon, is hij voor Mij niet een lievelingskind? Want zo dikwijls als Ik tot hem spreek, denk Ik nog voortdurend aan hem. Daarom is Mijn binnenste bewogen over hem, Ik zal Mij zeker over hem ontfermen, spreekt JHVH.

Is de Eeuwige niet ten diepste de oorzaak van het herstel van het Huis van Israël (= Efraïm), als Hij soeverein Zichzelf ontfermt, zodat Efraïmieten aan zichzelf bekend gemaakt worden, door het hervinden van hun ware identiteit én rol? Mooi praktijkvoorbeeld daarvan vind ik nog altijd Efraïm Frank, die van dat leerproces getuigt in zijn autobiografie Return to the Land (september 2004) en met zijn Joodse vrouw Rimona, die medeauteur is van Firstborn Factor in the Plan of Redemption.[37]

Het heil mag volgens Jesjoea weliswaar uit de Joden zijn, zoals Hij betuigde tegenover de Samaritaanse vrouw bij de Berg Zion en volgens de onderwijzing van Asaf de tent van Jozef verworpen hebben (de stam Efraïm verkoos Hij niet, maar Hij verkoos de stam Juda), niettemin blijft gelden, dat deze zelfde Goede Herder op zoek is naar de verloren (gewaande) schapen van die andere stal!

Moge de belofte en vooruitzicht van Jesaja 11:13 over de situatie in het Messiaanse Rijk, ons tot voorbeeld zijn in onze houding naar elkaar: Efraïms afgunst zal verdwijnen, aan Juda’s vijandschap komt een eind. Efraïm is niet meer afgunstig op Juda, Juda is Efraïm niet meer vijandig.

Daarbij wil ik dan ook direct zeggen, dat ik erg tegen mijn oudere broer op kijk. Ik verbaas mij hoe hij het presteert de strijd met zijn (ultra)orthodoxe joodse vrienden aan te gaan en net als Mozes en Paulus zijn leven inzet voor de broeders uit zijn eigen stam, zoals in zijn Top 10 Jewish Secrets (that were never shared in your Jewish Sunday School), waar hij voortdurend in discussie met al die beroemde rabbijnen (en hun fabrications), die maar niet snappen wilden, dat Jesjoea wel degelijk de Messias is en dat feitelijk indirect ook nog eens beamen moeten op basis van hun eigen bronnen. Ga zo door!

Heel mooi vond ik ook zijn boodschap [Word van 3:05 minuten] tijdens Jom Kippoer met zijn boodschap en vraag om vergeving: https://ahavatammi.org/latest-teachings-ahavat/

---

[1] https://www.yeshiva.shuvu.tv; https://shuvueurope.com/

[2] https://ahavatammi.org/latest-teachings-ahavat/  

[3] Naar mijn overtuiging niet te verwarren met de Grote Verdrukking die plaatsvond van AD 66-70; vgl. daarvoor de Joodse Oorlog van Flavius Josephus.
[4] = Westelijke oever van de Jordaan, waar mensen als Nati Rom van Lev Olam in geloof hun werk doen, denk ik dan].
[5] Dit gaat terug op de Woordspeling van Kelipah en Kedushah. In Kabbalah the holy is called Kedushah קְדּוּשָּׁה and the unholy is called Kelipah קְלִיפָּה, literally “shell” or “husk”. Esau represents the “Kelipah”, as the gematria of the spelling out of Kelipah קְלִיפָּה is exactly that of Esau עֵשָׂו which is 376. For this reason, Mashiach the ultimate Kedushah of God is concealed in the Kelipah of Rome (Christendom), such that the first fruit (the Mashiach) can be preserved by the shell (even when the Mashiach was rejected by the rabbis).
Who else but God, in his infinite wisdom, could have designed such an ingenious plan to conceal the pure within the impure, holy within the unholy, and light within darkness, such that the secret of Mashiach is preserved through the nation of Edom, the man of the field?
The line of Mashiach is always through surprising relations, as commonly known: the incestuous relation between Lot and his daughter where Ruth the Moabites was brought forth, and the adultery between Judah and Tamar from which King David was engendered. Truly the pure is concealed in the impure

[6] Vergelijk profetie over de eerste ballingschap in Deut.28:36-37 en de 2e ballingschap in Deut.28:64-66

[7] if we start with Jesus, and back-track to Hebrew, we go from the Latin IESU to the Greek IESOUS, and find the closest Hebrew name to be ESU (AYIN-SHIN-UAU). IESU and ESU are about as close as it gets. The 7th century Arabic form for IESU and ESU is ISA. The Hebrew “ESU” (meaning “hairy”) is the name of YaAqob’s twin brother, aka “ESAU.” There are 216 uses of the combination yod-hay-uau-shin-ayin (YAHUSHA) found in the TaNaK (O.T.), and 2 uses of the combination yod-hay-uau-shin-uau-ayin (YAHUSHUA).  The Name “YAH” is definitely the primary component, and the Hebrew root “YASHA” (meaning deliverance) is seen in the second part. His Name means “Yah is our deliverance,” or alternately, to translate the full meaning, “I am your deliverer.” http://www.fossilizedcustoms.com/w.html

[8] De naam Edom (admoni = rood) werd gegeven aan Ezau omdat hij gehunkerd had naar de rode moes van Jakob (Gen. 25:30; 36:1,8,19).

[9] Jeremia over Vossen [Ik vermoed dat het om Klaagliederen 5:18 gaat: Hierom is ons ​hart​ ​ziek, om deze dingen zijn onze ogen verduisterd: vanwege de berg ​Sion, die een woestenij is, waar vossen op lopen]. Doch hoe dat rijmt met zijn uitspraak?

[10] Online hier te beluisteren: https://www.youtube.com/watch?v=u9gv_liYOuA&fbclid=IwAR0LIKO5uuB1R2kTv2wEK2eb3xuKnRUeEMRg9-y8L6eoBk9W-nOnkFT84Vk

[11] Zo ook Herbert Van Erkelens, docent alchemistische symboliek in zijn fantasievolle Jezus en de Broederschap der Essenen, Peter van ’t Riet (Het Evangelie uit het huis van Lazarus), http://www.petervantriet.nl/article.php?articleID=34); Ton Hilberink, (Jesjoea, Paulus en de macht) https://www.nrc.nl/nieuws/1996/01/20/wijsheid-uit-de-woestijn-7296260-a1329781 ; ‘De geboorte en de eerste levensjaren van onze Heer Jezus Christus volgens de visioenen van de Zalige Anna Katharina Emmerick’, http://www.emmerick.be/Fascikel_01_0016

[12] Dr. Gerard F. Willems, predikant van de Verenigde Protestantse Kerk in België en actief op het gebied van de joods-christelijke betrekkingen schreef Jezus en de chassidim van zijn dagen (Ten Have- 1996) en Oog in oog met het vroegrabbijnse Jodendom (2014). Hensen ziet Jezus als een chassidische tsaddik. Jezus heeft de verbondenheid met de Vader heel diep doorleefd. Zoals een echte chassidische tsaddik leefde Jezus in het verborgene: hij hield er niet van opzien te baren; Wilfried Hensen, Christendom en chassidisme, een verkenningstocht (Ten Have, 1993).

[13] Robert Eisenman en Michael Wise, De Dode Zee Rollen onthuld.

[14] Leo Baeck:Adolf Harnacks colleges over het wezen van het christendom, Johan Vos in Tweespalt en verbondendheid, Joden en christenen in historisch perspectief: joodse reacties op christelijke theologie (Meinema 1998).

[15] Zij komen allemaal voorbij in de revue van Eewout van der Linden: Joodse visies op Jezus, Wie is die Man? (Ten Have, 2000).

[16] Jesus the Jew, A Historian’s Reading of the Gospels. Fortress Press 1973

[17] Hij leerde in hun synagogen, een joodse uitleg van de evangeliën (Ten Have, 1983); Bergrede – Utopie Of Program? (Ten Have 1984). Is dat niet de zoon van Jozef? (Ten Have, 1984).

[18] Jezus (Kwadraat Monografie, 1968, 1991); Tussen oorsprong en schisma, Folkertma Stichting (Hilversum 1984). De Joodse oorsprong van het Christendom, 1964

[19] De Joodse wieg van het christendom (Kok, 1984).

[20] Rabbi Jesus, The Jewish Life and Teachings That Inspired Christianity. Bantam Doubleday, 2002

[21] Gods partner, Ontmoeting met het Jodendom (Ten Have, eerste druk 1977)

[22] Zal Jezus Joden en Christenen verenigen (Boekencentrum, 1979)

[23] “Als dit uit de hemel is..”, Jezus en de schrijvers van het Nieuwe Testament in hun verhouding tot het Jodendom. B. Folkertsma Stichting Voor Talmudica, 1997.

[24] Marcus van Loopik ‘Balk en splinter. Joodse achtergronden van de Bergrede’, 2011

[25] Zo ook vertaald door E. Nierop in zijn Peshitta Editie van het N.T., januari 2014.

[26] Waaronder ook Josephus, Joodse Oorlog 1, 5:2

[27] Onder Johannes Hyrcanus (134-104) BC, kwam het tot een dusdanig conflict, dat de Farizeeën, verbannen werden uit het Sanhedrin en ze eveneens ‘Separated Ones’ werden genoemd. Op zijn sterfbed adviseerde hij echter zijn vrouw en opvolger, Alexandra Salome (76-67) to switch sides en de regering in hun handen te geven, waardoor zij opnieuw het Sanhedrin domineerden.

[28] New Light on the Pharisees, Lawrence H. Schiffman in Understanding Dead Sea Sccrolls (Ed. By Hershel Shanks); Volgens de geïnspireerde exegese’ van Habakuk-pesher 12,4; 8,1 en Nahum-pesjer 3, 4-8, geciteerd door David Flusser in ‘Tussen oorsprong en schisma’, 1984, blz. 122-123

[29] George Howard, Hebrew Gospel of Matthew, a revised edition of the Hebrew Gospel of Matthew according to a Primitive Hebrew Text (1995) with an English Translation. Mercer University Press, 1995.

[30] https://www.sefaria.org/Sanhedrin.98a?lang=bi

[31] https://ahavatammi.org/store/books/siddur/the-ahavat-olam-siddur-messianic-jewish-shabbat-prayerbook/

[32] http://www.beit-nitzachon.nl/wp-content/uploads/2016/02/Nishmat-Kol-Chai.pdf

[33] https://www.youtube.com/watch?v=0tGf7wHznSo

[34] Tradities vastgesteld als wet op het axioma ‘minhag Yisrael torah hi’ (een gewoonte in Israël is Torah).

[35] Besluiten en decreten van de rabbijnen, uit het niets gegrepen. Zonder schriftuurlijke rechtvaardiging. Simpel gezegd, nieuwe religieuze wetten omlijst met het gezag van mondelinge wet: een ongegeneerde schending van D’varim 4: 2 en 12:32.

[36] De daden of acties van rabbijnen of wijzen, die rechtvaardigen hoe een traditie moet worden nageleefd. Deze werken zijn afgeleid van verhalen, incidenten en acties van rabbijnen, dus niet uit de Schrift.

[37] http://www.israelitereturn.com/firstborn-factor/ dat eveneens in het Nederlands vertaald is: https://tesjoeva-gemeente.nl/wp-content/uploads/2013/11/eerstgeborenen.pdf