Voor vertrek nog even de banden laten checken, blijkt dat mijn voorwielen aan vervanging toe zijn en nodig uitgelijnd moeten worden. Maar ja daar heb ik nu geen tijd meer voor. Ik kijk in Frankrijk wel of ik iets kan vinden. Komen de eeste banden (Michelin) immers niet uit Frankrijk? Uiteindelijk zie ik toch maar af van de aanbieding van kruidvat voor een autoradio, inclusief cd-speler en mp3 en usb aansluiting. Ons budget is best krap. Dan maar gewoon cassettebandjes draaien met muziek van de top 2000 en mijn favorieten Andreas Vollenweider, Flerck en Shakatak.
We gaan met zijn negenen op reis. Ons gezin met de jongste drie kinderen (Jaël, Sebastiaan en Tessa) in de Fiat Ulysse en de vriend (Matthijs) van onze oudste dochter Michelle, samen met Natasja en haar vriendin Christy (die vorig jaar ook met ons mee is geweest) in een Peugeotje. Dankzij die Peugeot kunnen we het zonder onze aanhangwagen aan, waardoor zowel mijn vrouw als ik erg blij zijn. Zij omdat ze niet bang hoeft te zijn dat ik harder dan 100 km/per uur rij en ik, dat ik in Frankrijk nu wel 130 km/per uur mag rijden en met de flow kan meegaan.
Onderweg hebben we een stop gemaakt in Rouen en daar een korte stadswandeling gemaakt en met veel moeite een vervanging gevonden voor de kapotte schoenen voor Natasja.
We hadden geen camping afgesproken, maar toch heb ik in de week voor vertrek me wel wat georiënteerd. Ik ging ervan uit dat het belangrijkste voorwaarde een goed zwembad was en liefst met wat animatie, doch voor mijn vrouw was dat beslist niet zo: liever iets bij de natuur, anders kon je net zo goed thuis blijven.
Het komt aan op het vinden van een camping bij een recreatiemeer zoals bij Pont L’evêque, bij een wilde rivier zoals bij Clecy in het zuiden of aan de noordkust van de Cote de Nacre. Wij gaan uit van een budget vanaf 15 tot maximaal 25 euro voor een gezin met twee kinderen, waardoor volgens de ANWB-gids reeds een heleboel campings afvallen.
We hadden geen camping afgesproken, maar toch heb ik in de week voor vertrek me wel wat georiënteerd. Ik ging ervan uit dat het belangrijkste voorwaarde een goed zwembad was en liefst met wat animatie, doch voor mijn vrouw was dat beslist niet zo: liever iets bij de natuur, anders kon je net zo goed thuis blijven.
Het komt aan op het vinden van een camping bij een recreatiemeer zoals bij Pont L’evêque, bij een wilde rivier zoals bij Clecy in het zuiden of aan de noordkust van de Cote de Nacre. Wij gaan uit van een budget vanaf 15 tot maximaal 25 euro voor een gezin met twee kinderen, waardoor volgens de ANWB-gids reeds een heleboel campings afvallen.
We wilden aanvankelijk even bij Pont l’evêque kijken, doch vanwege de waarschuwing van een file zijn we uiteindelijk na wat rondzwervingen rondom Caen, via Quistreham terecht gekomen bij een eenvoudige camping in Lion sur Mer, vlak aan zee nadat gebleken was dat de camping uit de ANWB-gids (na lang zoeken en heen en weer rijden) reeds volgeboekt was. Ik heb daar welgeteld een keer gezwommen en een keer aan het strand gezeten. Wel heb ik daar een spannende roman van Philip Vandenberg gelezen over “het geheim van de Madonna“, over de speurtocht naar het zogenaamde 5e evangelie van Barabbas, “de zoon van Jezus en Maria Magdalena”.
Ons eerste uitje was wel erg indrukwekkend: reizend langs de kust (met al zijn herdenkingsmonumenten van de invasie van WO II) bezoeken we Arromanches met zijn 360 graden theater, met zeer aangrijpende beelden over de prijs van de vrijheid vanwege de invasie op 6 juni 1944 (www.arromanches360.com)
Daarna zijn we nog doorgereisd naar Bayeux, waar ik het beroemde meterslange tapijt over de geschiedenis van Willem de Veroveraar wilde zien en zich laat lezen als een striptekening uit de 11e eeuw. (http://home.hccnet.nl/aw.slager/html/bayeux.html). Zeer indrukwekkend. Ik had het geluk dat de computers buiten werking waren, waardoor de entree gratis was. Daardoor kon ik wel een boekje kopen, waardoor ik het nog eens rustig kan nalezen en bekijken. Van het gezin was ik weliswaar de enige die hiervoor belangstelling had. Ik ben daarna nog een keer met mijn jongste dochter (Tessa) naar de stad Caen geweest en daar oa een museum bezocht over afbeeldingen van Willem de Veroveraar en het Memorial museum over de 2e WO. (http://www.memorial-caen.fr/) met opnieuw oorspronkelijke beelden uit de 2e WO. Als de film “de Langste dag” nog eens op tv is, wil ik die beslist nog eens zien.
Ons eerste uitje was wel erg indrukwekkend: reizend langs de kust (met al zijn herdenkingsmonumenten van de invasie van WO II) bezoeken we Arromanches met zijn 360 graden theater, met zeer aangrijpende beelden over de prijs van de vrijheid vanwege de invasie op 6 juni 1944 (www.arromanches360.com)
Daarna zijn we nog doorgereisd naar Bayeux, waar ik het beroemde meterslange tapijt over de geschiedenis van Willem de Veroveraar wilde zien en zich laat lezen als een striptekening uit de 11e eeuw. (http://home.hccnet.nl/aw.slager/html/bayeux.html). Zeer indrukwekkend. Ik had het geluk dat de computers buiten werking waren, waardoor de entree gratis was. Daardoor kon ik wel een boekje kopen, waardoor ik het nog eens rustig kan nalezen en bekijken. Van het gezin was ik weliswaar de enige die hiervoor belangstelling had. Ik ben daarna nog een keer met mijn jongste dochter (Tessa) naar de stad Caen geweest en daar oa een museum bezocht over afbeeldingen van Willem de Veroveraar en het Memorial museum over de 2e WO. (http://www.memorial-caen.fr/) met opnieuw oorspronkelijke beelden uit de 2e WO. Als de film “de Langste dag” nog eens op tv is, wil ik die beslist nog eens zien.
Een andere dag hebben we met zijn allen door het sprookjesachtige labyrint bij Caen gedoold, dat de oudste veel te makkelijk vonden. Ik weet alleen niet hoeveel kilometers ik daar gemaakt heb, maar moe was ik wel.
Daarna op mijn aandringen toch maar even het kasteel of burcht midden in de stad Caen wezen kijken en getrakteerd bij de MacDonald, mede als een soort afscheid van Christy, de vriendin van Natasja (17 jaar), die alle dagen steeds maar last had van depressieve huilbuien en zich bij voortduring niet lekker voelde, hoofdzakelijk vanwege een soort burnout en heimwee (voor het eerst weg van pa en moe, en overwerkt). Uiteindelijk zelf de knoop doorgehakt en haar de volgende dag na de nodige overreding in Caen op de trein gezet naar huis via Rouen, Lille en Antwerpen, maar och, och dat zou ze toch echt niet aankunnen of overleven). Ze is natuurlijk prima thuisgekomen en een hele ervaring rijker.
Daarna op mijn aandringen toch maar even het kasteel of burcht midden in de stad Caen wezen kijken en getrakteerd bij de MacDonald, mede als een soort afscheid van Christy, de vriendin van Natasja (17 jaar), die alle dagen steeds maar last had van depressieve huilbuien en zich bij voortduring niet lekker voelde, hoofdzakelijk vanwege een soort burnout en heimwee (voor het eerst weg van pa en moe, en overwerkt). Uiteindelijk zelf de knoop doorgehakt en haar de volgende dag na de nodige overreding in Caen op de trein gezet naar huis via Rouen, Lille en Antwerpen, maar och, och dat zou ze toch echt niet aankunnen of overleven). Ze is natuurlijk prima thuisgekomen en een hele ervaring rijker.
Daarna hebben we de tent opgebroken en zijn toen vertrokken richting de westkust van Normandië, Naar het departement La Manche.
Na tevergeefs aankloppen bij menige camping zijn we uiteindelijk gestrand bij Pirou sur Mer, een camping met zowaar een klein zwembadje en nee ze waren niet ‘complet’. Ik zelf wilde eigenlijk zuidelijker naar de rivier de Orne, waar je naar mijn inziens goed moest kunnen kajakken. De keus kwam uiteindelijk opnieuw op een plaats langs de kust, op een plek waar we zowel naar Cherbourg konden reizen als naar de berg Mont Saint-Michel, dat als een eiland voor de kust in de hoek van Bretagne en Normandië ligt en dat de kinderen getypeerd hebben als het kasteel van Bassie en Adriaan.
Van een bezoek aan dat eiland is het helaas niet gekomen, wel aan het oceanografisch museum Cite de la Mer in Cherbourg, inclusief het bezoek aan de kernonderzeeër Le Redoutable (http://www.citedelamer.com) waar ik menige afschrikwekkende openbaring heb gehad van wat zich allemaal in de oceaan afspeelt.
Na tevergeefs aankloppen bij menige camping zijn we uiteindelijk gestrand bij Pirou sur Mer, een camping met zowaar een klein zwembadje en nee ze waren niet ‘complet’. Ik zelf wilde eigenlijk zuidelijker naar de rivier de Orne, waar je naar mijn inziens goed moest kunnen kajakken. De keus kwam uiteindelijk opnieuw op een plaats langs de kust, op een plek waar we zowel naar Cherbourg konden reizen als naar de berg Mont Saint-Michel, dat als een eiland voor de kust in de hoek van Bretagne en Normandië ligt en dat de kinderen getypeerd hebben als het kasteel van Bassie en Adriaan.
Van een bezoek aan dat eiland is het helaas niet gekomen, wel aan het oceanografisch museum Cite de la Mer in Cherbourg, inclusief het bezoek aan de kernonderzeeër Le Redoutable (http://www.citedelamer.com) waar ik menige afschrikwekkende openbaring heb gehad van wat zich allemaal in de oceaan afspeelt.
De laatste week hebben we het niet meer zo getroffen met het weer, vanwege een behoorlijke storm en om de haverklap nieuwe regenbuien, waardoor we na twee nachten “zonder slaap” geen lust meer hadden om nog langer te blijven.
Wel heb ik de familie nog meegetroggeld naar het “worteltjesfeest” in het naburige Creance. Een soort oogstfeest dat lijkt op de Spakenburgse of Barneveldse marktdagen in de zomer, inclusief een vrijmarkt en braderie.
Op zondag zijn we met zijn allen naar Saint Sauver le Vicomte gereisd om daar toch uiteindelijk een uur te kunnen kanoën (4×2) op verder rustig water en even verder de kinderen avontuurlijk laten klauteren in wel hele hoge bomen met verschillende moeilijkheidsgraden.
Maandag heb ik in mijn uppie een bezoek gebracht aan Barneville-Carteret en Pointbal, twee havenplaatsen waarvan schepen vertrekken naar Jersey en Guernsey. Helaas waren ze ’s morgens vroeg al vertrokken.
En de laatste dag aan Coutance, in de verwachting daar eventueel twee autobanden te kunnen verwisselen, doch toen ik daar eenmaal was, bleek alles gesloten vanwege de nationale feestdag ter ere van de zogenaamde hemelvaart van Maria (15 augustus), doch voor de meeste Fransen meer ter viering van het einde van de vakantie.
Dat was het voor mij in ieder geval wel. Ik had het helemaal gehad met het weer en het leven in een krappe tent in de buitenlicht te midden van wind en regen. Voor mij hoeft zo’n vakantie niet meer: zonder reserveringen, waardoor je de betere campings reeds vol zijn, met zo’n grote club waar niemand je interesses deelt en je niets anders kan dan je steeds aanpassen en je om half elf al maar gaat slapen, want echt licht om te lezen is er dan niet meer en de frustratie dat de genomen keuzes steeds anders uitvielen dan ik me had voorgesteld om nog maar niet te spreken van het feit dat we als man en vrouw in zo’n gezinstent ook niet aan elkaar toekomen.
Op de terugweg heb ik wel doorgezet, zodat ik nog een stukje van de kust bij Deauvile kon meepakken en via de giga hoe en lange brug over De Seine bij Le Havre, ook al zou dat de reis beslist langer maken. Toch was de pauze bij het strand bij Deauville, de stad van de internationale allure en jetset zeker de moeite waard. Evenals de hele trip is dit avontuur een leerzame ervaring geweest, waarin mijn flexibiliteit aanzienlijk is beproefd!
Wel heb ik de familie nog meegetroggeld naar het “worteltjesfeest” in het naburige Creance. Een soort oogstfeest dat lijkt op de Spakenburgse of Barneveldse marktdagen in de zomer, inclusief een vrijmarkt en braderie.
Op zondag zijn we met zijn allen naar Saint Sauver le Vicomte gereisd om daar toch uiteindelijk een uur te kunnen kanoën (4×2) op verder rustig water en even verder de kinderen avontuurlijk laten klauteren in wel hele hoge bomen met verschillende moeilijkheidsgraden.
Maandag heb ik in mijn uppie een bezoek gebracht aan Barneville-Carteret en Pointbal, twee havenplaatsen waarvan schepen vertrekken naar Jersey en Guernsey. Helaas waren ze ’s morgens vroeg al vertrokken.
En de laatste dag aan Coutance, in de verwachting daar eventueel twee autobanden te kunnen verwisselen, doch toen ik daar eenmaal was, bleek alles gesloten vanwege de nationale feestdag ter ere van de zogenaamde hemelvaart van Maria (15 augustus), doch voor de meeste Fransen meer ter viering van het einde van de vakantie.
Dat was het voor mij in ieder geval wel. Ik had het helemaal gehad met het weer en het leven in een krappe tent in de buitenlicht te midden van wind en regen. Voor mij hoeft zo’n vakantie niet meer: zonder reserveringen, waardoor je de betere campings reeds vol zijn, met zo’n grote club waar niemand je interesses deelt en je niets anders kan dan je steeds aanpassen en je om half elf al maar gaat slapen, want echt licht om te lezen is er dan niet meer en de frustratie dat de genomen keuzes steeds anders uitvielen dan ik me had voorgesteld om nog maar niet te spreken van het feit dat we als man en vrouw in zo’n gezinstent ook niet aan elkaar toekomen.
Op de terugweg heb ik wel doorgezet, zodat ik nog een stukje van de kust bij Deauvile kon meepakken en via de giga hoe en lange brug over De Seine bij Le Havre, ook al zou dat de reis beslist langer maken. Toch was de pauze bij het strand bij Deauville, de stad van de internationale allure en jetset zeker de moeite waard. Evenals de hele trip is dit avontuur een leerzame ervaring geweest, waarin mijn flexibiliteit aanzienlijk is beproefd!
Bob van Dijk's Blog 