Ik wil wat delen over wat ik in de vakantie over mijzelf als man geleerd heb, en over mijn partner als vrouw.

Aanvankelijk door het lezen van het boek Gezond Geloof – Je gevoelsleven in lijn met je geestelijk leven van Peter Scazzero doch later vooral door het boek “De ongetemde man” van John Eldredge aangevuld met hoofdstukken uit “De fascinerende vrouw” van Stasi Eldredge en ten slotte van Sue Johnson’s “Houd me vast – 7 gesprekken voor een hechte(re) en veilige relatie ”

Geconfronteerd met de vraag waarom ik eigenlijk zo naar mijn vrouw verlang; waarom wij als mannen bevrediging zoeken bijde Vrouw met het Gouden Haar, kreeg ik het eerlijke antwoord op een presenteerblaadje, met een heel onverwachte onthulling:

Genade, troost, schoonheid, verrukking – in één woord: God [1]

Dat was een stevige schok voor me om te lezen. Ik was al eerder geconfronteerd met wat dreigde tot een afhanklijkheidsrelatie uit te groeien en wist dat ik mijn identiteit niet aan mijn vrouw maar aan Christus ontleen. Hij die mij hervormt naar wie ik ben in God en mij in contact brengt met mijn ware zelf.

Ook over de vraag wie ik nu ben, wat mijn identiteit is, had ik de laatste tijd (opnieuw) zo mijn vragen voor een deel gevoed door een lezing over identiteit waarin weliswaar opnieuw mooi verteld werd dat mijn identiteit in Christus is, [2]maar mij met lege handen achter liet als het ging over vragen mbt tot mijn persoonlijkheid[3]

Het was voor mij nogal een schok om te erkennen dat wat ik bij mijn vrouw zoek, in feite hetzelfde is als wat ik bij God zoek. Doch de verwachting dit bij de vrouw te vinden loopt dikwijls uit op een teleurstelling wat enerzijds kan leiden tot een ongezonde afhankelijkheids cq identiteitsbepalende relatie kan leiden en waar anderzijds de vrouw onder gebukt kan gaan, als zij niet aan dit verachtingspatroon kan voldoen – en zij kan dit ook niet – en niet ontvangt wat zij zelf nodig heeft.

De vrouw is wat dat aangaat dus een valkuil voor de man!

Dat is ook precies waar het in de hof van Eden mis ging, toen Adam Eva verkoos boven God.

Dit is dus een hele fundamentele les.

Daarom is het ook van belang dat een man niet aan een vrouw begint, voordat hij de Grote Vraag heeft beantwoord, namelijk wie hij is als man, wat zijn naam is en zijn missie in life.

En aangezien mannelijkheid alleen kan worden overgedragen door mannelijkheid (zie de plek en het belang van inwijding of initatie) en we daar allemaal in verwond zijn, nota bene door onze eigen vaders is dit geen vanzelfsprekende zaak.

Daarbij komt dat wij nog niet weten wie we zijn zullen (Het slot van de 7 brieven in Openbaring) en het alleen God ons die naam (=identiteit) kan geven!

Volgens John Eldredge wordt de man (symbool van kracht) door het volgende gekenmerkt:

1. een veldslag of gevecht willen winnen; vechten voor een goede zaak /
een wanhopig verlangen om ten strijde te trekken
2. Een avontuur beleven
3. Een schoonheid veroveren /een mooie vrouw redden.

En dat komt omdat hij zo ‘geprogrammeerd’ is, daartoe is hij gemaakt

Het beeld van de jonge ridder op een wit paard dat een jonkvrouw kom tredden uit de muren van een kasteel of burcht is dieper in onze genen gegriffeerd en ook meer waar dan we willen of geneigd zijn te geloven.

Omgekeerd namelijk wordt de vrouw (symbool van schoonheid) door het volgende gekenmerkt:

1. Een vrouw wil bij haar man op de eerste plaats komen,
2. ze wil worden opgenomen in zijn avontuur en daarin een onvervangbare plaats innemen
3. ze wil graag haar schoonheid onthullen

Zij is daarin Beeld van God, die net als zij zelf als een Mysterie wordt ervaren en zo ook bedoeld is evenals Hijzelf wil dat we Hem steeds beter leren kennen in een avontuur dat geloof (vertrouwen) heet en daarop is gebaseerd.

Wij voldoen echter helaas niet aan onze bedoeling.

Dit komt bij de man vooral tot uiting in hetzij aggressiviteit en veel meer nog in passiviteit, doordat hij vanuit de weg van gemak wel de lusten wil maar niet de lasten en kiest voor de weg van de minste weerstand en vooral angst kiest voor zekerheid, doch niet door heeft dat hij daardoor juist zijn kracht verloochent en een blauwtje loopt bij de Vrouw met de Gouden Haren, die meer wil dan alleen een aardige, brave man. Zij zoekt immers, iemand die voor haar strijd ( haar ziet, serieus neemt, voor haar opkomt) en haar bevrijd van haar angsten en gevoelens van onzekerheid of eenzaamheid.

Omgekeerd verkiest de verwonde vrouw (eveneens aangebracht door haar vader) haar kwetsbaarheid te verbergen door zich dominant op te stellen of zich te verbergen in haar schulp, ipv zich te onthullen en de man uit te nodigen. In haar overlevingsdrang kiest ze voor onafhankelijkheid en gaat ze een weg waarin ze niets meer nodig heeft van haar man of überhaupt een man. Of als ze eenmaal haar man getemd heeft, klaagt ze dat hij zo saai is, ipv dat ze haar charmes gebruikt om de man te verleiden dat zij hem zo ver krijgt, dat hij juist gebruik maakt van zijn mannelijke kwaliteiten.

 

Zie ook: http://www.vergadering.nu/boekeldrigdeongetemdeman.htm